Συγκυρίες και εμπόδια με έκαναν για χρόνια να αναβάλλω την επίσκεψη στο εστιατόριο της Γιώτας Κουφαδάκη στη Χαλκιδική, όσο κι αν το επιθυμούσα. Αυτές οι αναβολές ενέτειναν την επιθυμία και αύξαναν τις προσδοκίες μου γεωμετρικά. Μόνο που καθώς η ζωή πάντα μας προλαβαίνει, ήρθε η σωστή στιγμή και χάρη στο Taste Chalkidiki βρέθηκα σε ένα από τα τραπέζια της, ακριβώς την ώρα που ο ήλιος έκανε βουτιά στη θάλασσα της Νικήτης.
Η εικόνα της κυρίας Γιώτας Κουφαδάκη, αρχοντική και τρυφερή, με παιδικό, σταθερά υγρό γαλάζιο βλέμμα και παράστημα επιβλητικό, δεσπόζει στον χώρο του εστιατορίου ακόμη και όταν απουσιάζει. Στη μεγάλη σκεπαστή βεράντα πάνω από τη θάλασσα, πνιγμένη στα πεύκα, εκεί όπου παλιά στεκόταν το αγροτόσπιτο της οικογένειάς της, στα σερβίτσια, στη διακόσμηση, στη δροσερή σκιά, παντού νιώθεις το άγγιγμα των χεριών της.
Οι άνθρωποι του σέρβις σε παραλαμβάνουν με χαμόγελο για να σε οδηγήσουν στο τραπέζι σου, ένα χαμόγελο που παραμένει ζωντανό μέχρι την έξοδό σου από τον χώρο, ειλικρινές και αβίαστο. Με τις προσδοκίες μου στον ουρανό, χάρις στις διηγήσεις φίλων που εμπιστεύομαι και σέβομαι τις απόψεις τους σε θέματα γαστρονομικά, ένιωθα τον φόβο της απογοήτευσης μέχρι τα πρώτα πιάτα να εμφανιστούν στο τραπέζι. Ευτυχώς οι φόβοι διαψεύστηκαν παταγωδώς και οι προσδοκίες δικαιώθηκαν.
Για καλωσόρισμα ήρθαν στο τραπέζι ελιές Χαλκιδικής πράσινες και θρούμπες φτιαγμένες από την ίδια, τραγανές οι μεν, σαρκώδεις οι δε, μαζί με μια σαλάτα κρίταμου με κατσικίσιο τυρί, ντοματίνια και καρεδάκια κρεμμυδιού. Θα ήταν λογική η απορία οποιουδήποτε για το τι ακριβώς με ενθουσίασε σε κάτι τόσο απλό, όμως ακριβώς εκεί, στην απόλυτη ισορροπία των πιο απλών πραγμάτων καταλαβαίνεις τις δυνατότητες μιας μαέστρου της κουζίνας.
Η signature σαλάτα της, αυτή τη φορά είχε φακές, τόνο, ρόκα, πολύχρωμα παντζάρια, κρεμμύδι, νεκταρίνι και μαύρο βατόμουρο σε ένα πολυεπίπεδο παιχνίδι γεύσεων που κυμαίνονταν από τη γλύκα της φακής στην πίκρα της ρόκας, από το γήινο του παντζαριού στη θάλασσα του τόνου και όλα μαζί ζωντάνευαν από την οξύτητα και τα αρώματα των φρούτων.
Η σαλάτα του ολόφρεσκου αχινού και το καπνιστό χέλι του Γείτονα έκαναν στιβαρό πέρασμα στο τραπέζι και την απαραίτητη αντίστιξη με τα άγρια τσιγαριαστά χόρτα με ντομάτα, φέτα Χαλκιδικής από τον Καλανταρίδη και φρουτώδες εξαιρετικό παρθένο ελαιόλαδο, «εξηγώντας» με τον πιο απλό τρόπο το μεγαλείο της αγροτικής ελληνικής κουζίνας.
Το σφουγγάτο με τα άπειρα μυρωδικά μού έφερε στον νου τα αρώματα από τους τζιγεροσαρμάδες με γιαουρτόκομμα της γιαγιάς μου, ενώ οι μπακαλιαροκροκέτες με τη μετάξινη σκορδαλιά απέδειξαν ότι υπάρχει τόσο ανάλαφρο τηγάνι που δεν το καταλαβαίνεις και ότι ο παστός μπακαλιάρος είναι πολύ σοβαρό ψάρι.
Οι κολοκυθανθοί γεμιστοί με τραγανή γαρίδα έφτασαν το όριο της τελειότητας όπως το έχω στον νου μου, όπως και ο αγιορείτικος λεμονάτος μπακαλιάρος με πατάτες, ξινό δαμάσκηνο και συμπυκνωμένο λεμονάτο ζωμό.
Τέλος, στα κυρίως, το υποδειγματικό φρικασέ με κρανιό και το ψήμα Χαλκιδικής με αρνάκι, ρύζι και μυρωδικά κατέταξαν οριστικά και αμετάκλητα την κυρία Γιώτα Κουφαδάκη στους κορυφαίους εκπροσώπους της ελληνικής κουζίνας, που δεν διστάζει να τολμήσει, που γνωρίζει και σέβεται την ιστορία της, που σερβίρει φαγητό πραγματικό και απερίγραπτα νόστιμο. Δηλώνω ευτυχής.
info
Ακτή Ελιάς, Νικήτη, Χαλκιδική, τηλ.: 694 454 7239. τιμές: από €25-30
