To olivemagazine.gr δημιούργησε ένα λεξικό γεύσης με όλα τα γράμματα της ελληνικής αλφαβήτου για να μην έχετε πια άγνωστες λέξεις στην κουζίνα.

Θ (θήτα)

Θράψαλο
Νόστιμο θαλασσινό (κεφαλόποδο μαλάκιο) που μοιάζει αρκετά με το καλαμάρι. Έχει μακρύ σώμα, τριγωνικά πτερύγια στο πίσω μέρος και αρκετά κοντά, μπράτσα πλοκαμοειδή όχι ανασταλτά, εφοδιασμένα με βεντούζες (του καλαμαριού ξεχωρίζουν γιατί είναι αρκετά μακρύτερα). Τα μικρότερα πλοκάμια του (οκτώ όπως και στα καλαμάρια) έχουν δυο σειρές από βεντούζες. Το χρώμα του σώματος του θράψαλου είναι ροζ προς μοβ, ενώ του καλαμαριού κοκκινωπό (λίγο ή πολύ έντονο), μερικές φορές με καφετιά σημάδια.Η εµπορική τους αξία είναι πολύ µικρότερη από του καλαμαριού.

Θρούµπα ελιά Θάσου ΠΟΠ
Η ονοµασία µπορεί να χρησιµοποιηθεί για τις επιτραπέζιες ελιές της ποικιλίας θρούµπα που ονοµάζεται και θασίτικη. Ο καρπός συλλέγεται από το δένδρο στο στάδιο της πλήρους ωρίµανσής του ακόµη και υπερώριµος. Πλένεται και προστίθεται χονδρό αλάτι σε περιεκτικότητα 30%-40% κατ’ όγκον όταν το προϊόν τοποθετηθεί σε δεξαµενές για ωρίµανση. Μετά από πάροδο 30-40 ηµερών έχει επιτευχθεί η ωρίµανση και το προϊόν είναι έτοιµο για κατανάλωση.

Θρούμπι (τραγορίγανος, θρύµπα, θρούµπα, θρύµβα, θύµβρα, θύµβρη, θύµβρον, satureja thryba)
Αρωματικό φυτό της οικογένειας των Χειλανθών, το οποίο κατάγεται από την Ανατολική Ευρώπη. Το άρωμά του θυμίζει μέντα και θυμάρι συγχρόνως. Η ονοµασία τραγορίγανος προέρχεται µάλλον από το γεγονός ότι θεωρούσαν τα είδη της Μικράς Ασίας, στην οποία αφθονούσε, ως την πραγµατική ρίγανη, ενώ παράλληλα είναι ένα φυτό που αρέσει στους τράγους. Το θρούµπι είναι αυτοφυές της Μεσογείου µε γεύση πιο µαλακιά από τη ρίγανη. Ο Διοσκουρίδης (1ος αι. µ.Χ.) αναφέρει θρυµβίτη οίνο. Στη νεοελληνική κουζίνα χρησιµοποιείται σε συνταγές µε κυνήγι και στα ψητά. Αρωµατίζει κυκλαδίτικα τυριά. Οι τσικουδοπαραγωγοί το βάζουν στα ρακοκάζανα για να αρωµατίσουν την τσικουδιά. Επίσης, αποξηραμένο ταιριάζει εξαιρετικά σε ψητά κρέατα και πουλερικά ή σχάρας ενώ, φρέσκο, συνοδεύει εξαιρετικά τις σαλάτες.

Θυμάρι (θύµος, θύµιος, thymus vulgaris)
Φυτό το οποίο ανήκει στην οικογένεια των Χειλανθών με μικρά γκριζοπράσινα φυλλαράκια που περιέχουν ένα αιθέριο έλαιο με πολύ έντονο άρωμα και αντισηπτικές ιδιότητες. Ενα από τα πιο αγαπητά αρωµατικά στην Ελλάδα, σε ανθρώπους αλλά και στις µέλισσες, που από το θυµάρι δίνουν ένα από τα καλύτερα µέλια παγκοσµίως. Στην Ελλάδα υπάρχουν 23 αυτοφυή είδη του. Αποτελεί για τη μαγειρική το πιο βασικό μυρωδικό και καρύκευμά της. Στη σύγχρονη κουζίνα χρησιµοποιείται στο κάπνισµα κρεάτων και ως αρωµατικό για ελιές, κρεατικά, πουλερικά, ψάρια. Ταιριάζει σε σαλάτες, τυριά κ.ά.

Θερμίδα
Ο όρος αυτός αντιπροσωπεύει τη μονάδα μέτρησης η οποία χρησιμοποιείται στη διατροφή και προσδιορίζει τη μέτρηση του ενεργειακού περιεχομένου των τροφών και των αναγκών του οργανισμού. Τα μεταλλικά άλατα και οι βιταμίνες δεν περιέχουν θερμίδες. Για μία ισορροπημένη διατροφή, ο αριθμός των θερμίδων που καταλαμβάνει ημερησίως κάθε οργανισμός δεν θα πρέπει να ξεπερνά ένα συγκεκριμένο όριο, που εξαρτάται από την ηλικία, το φύλο, τη δουλειά και τη σωματική δραστηριότητα του καθενός. Η κατάχρηση περισσοτέρων θερμίδων, μπορεί να επιφέρει παχυσαρκία ή καρδιοαγγειακή ασθένεια.

Θερμική αποστείρωση
Τεχνική συντήρησης μεγάλης διάρκειας με τη μέθοδο της αποστείρωσης ενός τροφίμου σε θερμοκρασία μεγαλύτερη από τους 100οC. Η θερμική αποστείρωση καταστρέφει όλους τους μικροοργανισμούς και τις τοξίνες ενός τροφίμου και επιτρέπει για περισσότερο καιρό τη συντήρησή του. Ωστόσο οι συσκευασίες των προϊόντων που έχουν υποστεί αυτή την επεξεργασία αναγράφουν στις ετικέτες τους την ένδειξη ανάλωσης κατά προτίμηση έως μία συγκεκριμένη ημερομηνία.

Θρεπτική αξία
Είναι το σύνολο των θρεπτικών ιδιοτήτων των τροφίμων που εκφράζονται αντικειμενικά σε υδατάνθρακες, πρωτεΐνες, λίπη, βιταμίνες και μεταλλικά στοιχεία. Έτσι ανάλογα με το τι εμπεριέχουν σε μεγαλύτερο βαθμό χωρίζουμε τις τροφές σε «ωφέλιμες για την υγεία», «παχυντικές» και «βιταμινούχες».

Θύννος ή τον(ν)ος
Οι τόνοι είναι κοπαδιαστά ψάρια, ταχύτατα, που φτάνουν τα 80 χλµ. την ώρα, µε πολύ νόστιµο κρέας και µεγάλη εµπορική αξία. Υπάρχουν επτά είδη αλλά στις ελληνικές θάλασσες ζουν µόνο τα δύο, ο άσπρος και ο κόκκινος. Ο άσπρος τόνος ή µακρόπτερος (thunnus alalunga) είναι µάλλον ο πιο γνωστός στους Ελληνες ψαράδες. Το µήκος του µπορεί να φτάσει τους 140 πόντους και το βάρος του τα 42 κιλά. Από το κρέας του παρασκευάζονται οι εκλεκτότερες κονσέρβες τόνου (white meat tuna) και ο γνωστός τόνος Αλοννήσου. Το άλλο είδος είναι ο κόκκινος τόνος, αγαπηµένος των Ιαπώνων και λόγω αυτού στα πρόθυρα της εξαφάνισης. Ο κόκκινος τόνος (thunnus thynnous) είναι ο µεγαλύτερος του είδους, που µπορεί να ξεπεράσει τα 4,5 µέτρα σε µήκος και το βάρος του να φτάσει τα 700 κιλά.

Για να δείτε ολόκληρο το Λεξικό κουζίνας -από το Α ως το Ω- πατήστε ΕΔΩ