Πήγα μια απλή καθημερινή. Ώρα 8 και κάτι, την ώρα που ο ουρανός είχε αρχίσει να παίρνει ένα γλυκό χρώμα και να ετοιμάζεται να υποδεχθεί ένα βράδυ γεμάτο γευστικές εκπλήξεις. Πάρκαρα έξω από το μαγαζί και κατέβηκα τα σκαλάκια. Η κούραση της ημέρας έσβησε δια μαγείας, μόλις αντίκρισα την όμορφη μαρίνα με τα ιστιοπλοϊκά. Το μυαλό μου ταξίδεψε μέσα σε δευτερόλεπτα σε καλοκαιρινές εικόνες και διακοπές και έτσι μαγεμένη, παρόλο που δεν πήγαινα για πρώτη φορά, κάθισα στο τραπέζι μας. Η Ρομίνα είχε ήδη ένα ποτήρι λευκό κρασί στο χέρι και με προέτρεψε να πάρω το ίδιο. Φυσικά δεν έχασα την ευκαιρία. Άλλωστε οι sommeliers του Varoulko Seaside είναι εκεί για να σου προτείνουν το κατάλληλο κρασί για το φαγητό σου και οι επιλογές τους είναι πάντα εξαιρετικές.
Όπως περίμενα, το λευκό Γεροβασιλείου έκανε τέλειο ταίριασμα με το πρώτο πιάτο, που προσγειώθηκε μπροστά μας: μια ιδιαίτερη καβουροσαλάτα, με μήλο, λεμόνι και κόλιανδρο, που ήταν «σκεπασμένη» από μια δροσερή μους μανταρινιού. Το αρωματικό αυτό πιάτο ήταν και ιδιαίτερα σερβιρισμένο, αφού ήταν στημένο σε έναν γυάλινο κώνο, που στηριζόταν σε μια γυάλα γεμάτη θαλασσινό νερό και χρωματιστά φύκια!
Ήταν τέτοια η έκπληξη της κάθε μπουκιάς, που δύσκολα περιγράφεται με λέξεις. Ασφαλώς στο παιχνίδι των εντυπώσεων πρώτα συμμετέχουν τα μάτια. Έτσι, ένοιωσα τις κόρες των ματιών μου να διαστέλλονται όταν ο ευγενικός σερβιτόρος μου σύστησε το επόμενο πιάτο: αυγό ποσέ παναρισμένο, σε μους πατάτας, με κομματάκια από καπνιστό χέλι και αρωματισμένο ελαιόλαδο. Αν εξαιρέσεις την αλμυρή φύση του πιάτου αυτού εξαιτίας του καπνιστού μεζέ, που περιείχε, -αγαπημένου της αρχαιότητας- το πιάτο αυτό ήταν εξαιρετικό μες την πληθωρικότητά του. Καταρχάς η σύνθεσή του και ο τρόπος παρουσίασής του δείχνει πολλά για την τέχνη των δύο αντρών, που πρόσφατα αποφάσισαν να ενώσουν τα ταλέντα τους και να μεγαλουργήσουν στην κουζίνα του Varoulko Seaside. Υφές, γεύσεις και εικόνες δημιουργούσαν ένα παράτολμο παιχνίδι που κάθε άλλο παρά αδιάφορο ήταν. Με το σπάσιμο του κρόκου και το ξεχείλισμά του στο πιάτο η ένταση κορυφώθηκε και έσβησε μόνο όταν ήπια και την τελευταία σταγόνα από το υπέροχο κρασί του Κτήματος Γεροβασιλείου.
Πολύ πιο ήσυχο και διακριτικό ήταν το τρυφερό ψητό καλαμάρι, που ακουμπούσε σε μια κρέμα ταραμά και έκανε παρέα με φύλλα μαρουλιού, πίκλα σπόρων μουστάρδας και παγάκια, δηλαδή ζελεδάκια που έμοιαζαν με παγάκια, ούζου. Το επόμενο πιάτο ήταν το αγαπημένο μου και ήταν το ψάρι που αγαπά ιδιαίτερα και ο Λευτέρης Λαζάρου. Ψητό φιλέτο χριστόψαρου με τριλογία από τοπιναμπούρ ή αγκινάρα της Ιερουσαλήμ, όπως συνηθίζουμε να λέμε το ιδιαίτερο αυτό λαχανικό. Η τριλογία αφορούσε τρεις διαφορετικές υφές και μορφές της αγκινάρας: την είδαμε από ολόκληρη στο πιάτο, μέχρι σε μορφή κρέμας και σε τσιπς!
Ασφαλώς δεν θα φεύγαμε από εδώ χωρίς να δοκιμάσουμε τα γλυκά του πολύ καλού ζαχαροπλάστη Θοδωρή Μωυσίδη. Τα δύο πιάτα, λοιπόν, που ανέλαβαν να κλείσουν γλυκά το δείπνο μας ήταν ένα πράσινο μήλο που, μπορεί να ήταν ολόιδιο με πράσινο μήλο, αλλά ήταν μια κρέμα λευκής σοκολάτας, αρωματισμένης με γλυκάνισο και κανέλα και ένας αλλιώτικος μπακλαβάς. Το πρώτο ήταν «ξαπλωμένο» σε ένα παχύ στρώμα από μπισκότο και αλεσμένα καρύδια, ενώ συνοδευόταν από μερικά τραγανά πουράκια από χαρουπάλευρο, από μια μπάλα σορμπέ πράσινου μήλου και διάφορα ζελεδάκια μελιού. Νόστιμο και πολύ εντυπωσιακό σε εμφάνιση. Το δεύτερο, όμως, που υστερούσε σαφώς σε εμφάνιση από το πρώτο, ήταν πραγματική αποκάλυψη! Αποδομημένος μπακλαβάς του ονείρου με καραμελωμένα, τραγανά, φύλλα και παγωμένη μους από φιστίκια Αιγίνης, πάνω σε μια βάση από κέικ φιστικιού και κρέμα πορτοκαλιού! Η φωτογραφία με το υγρό άζωτο σε πάγο στη βάση του ποτηριού μιλά από μόνη της.
Το πολυβραβευμένο εστιατόριο μας άφησε και αυτή τη φορά με τις καλύτερες εντυπώσεις. Στη διάρκεια του δείπνου παρατηρούσα τον κόσμο γύρω μου να μιλά αγγλικά και να είναι καλοντυμένος και ένοιωθα την αίγλη που νοιώθεις στα Michelin εστιατόρια του εξωτερικού. Δεν είναι τυχαίο, άλλωστε, το ότι το συγκεκριμένο εστιατόριο συμπεριλαμβάνεται ανάμεσα στα 10 καλύτερα εστιατόρια του TripAdvisor για το 2016, ούτε το ότι διατηρεί το αστέρι Michelin, που έχει κερδίσει εδώ και 15 χρόνια. Η μόνη διαφορά με τα Michelin του εξωτερικού είναι ότι προσφέρει πέρα από τα νέα πιάτα που περιγράψαμε και ένα μεσημεριανό μενού με 8 μεζέδες στην προσιτή τιμή των 30 ευρώ. Το μενού περιλαμβάνει πιο απλά πιάτα και άκρως ελληνικά, όπως καπνιστό οξύρυγχο με μπρουσκέτες, καλαμάρι τηγανητό, σταμναγκάθι με χλωροτύρι, γαρίδες κρασάτες με ντομάτα και άλλα νόστιμα.
Η επίσκεψη στο Varoulko Seaside είναι μια εμπειρία που δεν ξεχνάς. Ο Λευτέρης Λαζάρου καταφέρνει κάθε φορά να μας εντυπωσιάζει και να μας θυμίζει τον πλούτο της θαλασσινής εκδοχής της ελληνικής δημιουργικής κουζίνας. Τώρα μάλιστα που πήρε κοντά του και τον επίσης ταλαντούχο σεφ Γιάννη Παρίκο, που άλλοτε συναντούσαμε στη Σπονδή, στο Cash και στο Water Restaurant του Sani Resort, στη Χαλκιδική, είμαστε σίγουροι ότι θα έχουμε κι άλλες ευχάριστες εκπλήξεις. Προς το παρόν αναμένουμε με μεγάλο ενδιαφέρον το opening του Mary Pickford, του νέου cocktail bar που θα ανοίξει στην ταράτσα του Varoulko Seaside σε συνεργασία με το Baba Au Rum και τον Θάνο Προυναρούς. Ραντεβού, λοιπόν, στις 22 Μαΐου.
info
Varoulko Seaside, Ακτή Κουμουνδούρου 52, Μικρολίμανο, Πειραιάς, τηλ. 210 5228400, www.varoulko.gr
Λειτουργεί: Δευτέρα – Κυριακή, 13.00 – 01.00. Το μενού των 30 ευρώ σερβίρεται από Δευτέρα έως και Σάββατο μέχρι τις 5 το απόγευμα.
Το άρθρο της εβδομάδας
