Οι πρώτες μου διακοπές ως ακαδημαϊκή πολίτης, ως φοιτήτρια, στο τέλος του πρώτου έτους σπουδών και αποκλειστικά με νέες φίλες από τη σχολή, έγιναν στις Σπέτσες. Είχαμε επιλέξει πολύ προσεκτικά τον προορισμό μας και η εβδομάδα που περάσαμε στο νησί μάς δικαίωσε.
Τότε λοιπόν, πριν από κάμποσα χρόνια είναι αλήθεια, είχαμε νοικιάσει ποδήλατα και με εκείνα πηγαίναμε για μπάνιο στην Αγία Μαρίνα ή στην Κουνουπίτσα, μετακινούμασταν από την Ντάπια στο Παλιό Λιμάνι, κάναμε τα ψώνια μας, ρομαντσάραμε. Είχαμε μάλιστα πλάσει ολόκληρες ιστορίες για το Ποσειδώνιο, το «μαγικό» ξενοδοχείο που έστεκε ρημαγμένο με κλειστά παράθυρα και πόρτες, μεταφέροντας εικόνες αίγλης και κοσμοπολιτισμού στα νεανικά μας μυαλά.
Γι’ αυτούς και πολλούς περισσότερους λόγους κάθε φορά που περνάω τις πόρτες του λόμπι στο ανακαινισμένο Ποσειδώνιο ή που κάθομαι στη βεράντα του, γλυκαίνει η ατμόσφαιρα γύρω μου και είναι λίγο σαν να μεταφέρομαι ταυτόχρονα σε διαφορετικές εποχές. Το χτισμένο το 1914 ξενοδοχείο σε σχέδιο του Παναγιώτη Ζίζηλα έχει επιρροές από το αρχιτεκτονικό στυλ των ξενοδοχείων της Κυανής Ακτής της εποχής και αυτήν ακριβώς την αύρα μεταφέρει και σήμερα.
Το νησί παραμένει πανέμορφο, οικείο και φιλικό, παραδόξως ιδιαίτερα πράσινο και πεντακάθαρο. Όμως οφείλω να ομολογήσω ότι, παρ’ όλο που το αγαπώ, δύσκολα βγαίνω από το ξενοδοχείο αν δεν πρόκειται για θαλασσινό μπάνιο, για να μη βγω από την ταινία εποχής στην οποία συμμετέχω.
Στη βεράντα απ’ όπου βλέπεις να βολτάρουν όλοι οι επισκέπτες και οι ντόπιοι βρίσκεται το fine dining εστιατόριο του ξενοδοχείου, το On the verandah. Την κουζίνα του οποίου, όπως και των υπολοίπων του Ποσειδωνίου, έχει αναλάβει ο chef Θεολόγος Αμηράς, παλιός γνώριμος από τη μακρά πορεία του σε γνωστές κουζίνες. Μάγειρας χαμηλών τόνων αλλά υψηλών αποδόσεων, δημιουργεί μια γευστική εικόνα που ταιριάζει απόλυτα με εκείνη του ξενοδοχείου.
Με τον head chef του, τον Παναγιώτη Μπούφη, μαγειρεύουν με πρώτες ύλες από τη φάρμα του ξενοδοχείου, το Bostani, και προϊόντα από τοπικούς ή κοντινούς παραγωγούς τους οποίους εμπιστεύονται πλήρως. Ωρών είναι και τα ψάρια που μαγειρεύονται, αλιευμένα από μέλος της οικογένειας Βορδώνη ή από ντόπιους ψαράδες. Το δείπνο μας ξεκίνησε με μια κακαβιά Αργοσαρωνικού με λάδι αστακού, μαρμελάδα σκόρδο και ντάμπλινγκ σφυρίδας, με συμπυκνωμένη γεύση και ωραία ένταση που μας άνοιξε την όρεξη για τα επόμενα. Η ντομάτα γεμιστή με χλωρότυρο από τις Κυκλάδες, τηγανητό ρύζι, σταφίδες και προπύρα (το ντόπιο, γρήγορο ψωμί) παρέπεμπε ταυτόχρονα σε γεμιστά και χωριάτικη με τη δροσιά της και τα αρώματα των μυρωδικών, αν και θα ήθελα λίγο λιγότερο τυρί στη γέμιση.
Ισορροπημένος και ευφυής ο συνδυασμός του γαύρου με τα βλήτα αρωματισμένα με μαστίχα, τριμμένο φουντούκι, χαρούπι κακάο και πεπόνι. Πολύ καλή η εκδοχή της Αθηναϊκής σαλάτας με ταραμά, λέμονγκρας, αμπελόφυλλο και χαβιάρι, αλλά το καλύτερό μου, το ψάρι φρικασέ με ελαφρά «καμένο» μαρούλι, αυγολέμονο και πουτίγκα μυρωδικών. Τα γλυκά στάθηκαν αντάξια του δείπνου και το έκλεισαν όμορφα.
info
Ποσειδώνιο, Ντάπια, Σπέτσες, τηλ.: 22980 74553, τιμή: €70-85 χωρίς ποτό
