Ο Ηλίας και η Ιωάννα τρώνε στο Clap the restaurant

Ο Ηλίας Μαμαλάκη και η Ιωάννας Σταμούλου τρώνε μαζί και σχολιάζουν χώρια. Αυτή τη φορά έφαγαν κι έγραψαν για το Clap the restaurant στον Ταύρο.

Από τον Νοέμβρη που μας πέρασε, το Clap the restaurant του Χρήστου Σοκόλη βρήκε τη θέση του στον τρίτο όροφο τους Ιδρύματος Μιχάλης Κακογιάννης. Αρτίστικο, χαλαρωτικό, καλαίσθητο. Με ζωγραφιστό, λουλουδιασμένο πάτωμα και τραπέζια με άνετα πολυθρονάκια για να κάθεσαι βασιλικά. Με δυο κολώνες που μεταμορφώνονται σε τεράστιους κορμούς δέντρων κι απλώνουν κλαδιά και μπουμπούκια σε μια σφιχτή αγκαλιά στο ταβάνι. Με σωστό φωτισμό, ένα χαριτωμένο μπαρ στη γωνία να σου κλείνει το μάτι και με μουσικές ταξιδιάρες. Κάπως έτσι ξεκινάει το ταξίδι σου στις γεύσεις του Clap the restaurant. Comfortable! Έτσι comfortable υπόσχεται και ο κατάλογος το φαγητό του. Που δανείζεται ονόματα των σταρ για να περιγράψει τα πιάτα του. Είναι καιρός τώρα που μια νέα τάξη πιάτων επιβάλλεται στην πραγματικότητα των εστιατορίων, το comfort food, το άνετο, το οικείο φαγητό, δηλαδή. Ένα φαγητό σαν του σπιτιού σου, λίγο πιο ψαγμένο όμως στη λεπτομέρεια.

Η γνώμη του Ηλία Μαμαλάκη

Το φαγητό
Ο σεφ εδώ διαλέγει προσεκτικά την πατάτα πριν κάνει μια πατατοσαλάτα, δεν αγοράζει στην τύχη. Δοκίμασε πολλές μουστάρδες για να καταλήξει σε μία, και στο τέλος τρως μια πατατοσαλάτα με γεύση, άρωμα και μνήμες. Ο κατάλογος μαζεμένος, και αυτό είναι καλό γιατί ο σεφ ελέγχει την ποιότητα των πρώτων υλών του. Αίφνης η καρμπονάρα, που τόσο έχει κακοποιηθεί στην Ελλάδα, εδώ βρίσκει την καλύτερή της εκδοχή με ένα μελωμένο ζυμαρικό, ένα ψαχνωμένο αλλαντικό και ένα αβγό ποσέ που σπάει από πάνω και τα ενώνει όλα. Να μη σας πω για τα σκοτσέζικα αβγά σε ιδιότυπη παραλλαγή που σερβίρονται με ισπανικό λουκάνικο τσορίθο. Η σαλάτα με το εξωτικό όνομα Μόνικα Μπελούτσι δεν είχε την αισθαντική αναστάτωση που σου δημιουργεί η εικόνα της Μπελούτσι. Μικρό το κακό όμως, γιατί το κόντρα μοσχάρι ψημένο όπως το θέλετε, με ένα υπέροχα βελούδινο πουρέ πατάτας, σε απογειώνει. Ο Χρήστος Σοκόλης ξέρει πάρα πολύ καλά το κρασί και έχει δομήσει έναν κατάλογο που μπορεί να συνοδεύσει άψογα τα φαγητά του μενού. Από γλυκά δοκίμασα μια λεμονόπιτα, μια πλούσια τάρτα σοκολάτας και μια μηλόπιτα μπισκότου. Και οι τρεις ήταν εξαιρετικά φίνες γεύσεις και σε σωστή ποσότητα.

Το σέρβις
Ευγενικό, άμεσο κι αποτελεσματικό.

Η ετυμηγορία
Αν ήταν πιο κοντά στο σπίτι μου, θα ήταν η αγαπημένη μου γωνιά ξεκούρασης. Ένα εστιατόριο με θετική αύρα, νόστιμο και άνετο φαγητό με υπέροχη μουσική, που δεν σου κάνει καρδιά να φύγεις. Ιδανικό για επαγγελματικά ραντεβού, για έρωτες και χαλαρά ξενύχτια.

Βαθμολογία
Το φαγητό: 8,5/10
Το σέρβις: 8/10
Η ατμόσφαιρα: 9/10
Σύνολο: 25,5/30

Η γνώμη της Ιωάννας Σταμούλου

Το φαγητό
Ο κατάλογος θα σε εντυπωσιάσει με τα ονόματα χολιγουντιανών αστέρων που έχουν τα πιάτα. Κατά τα άλλα δεν είναι καθόλου πολυλογάς, είναι μετρημένος, με γεύσεις που θέλεις να δοκιμάσεις γιατί ξέρεις τι να περιμένεις πάνω κάτω, το μέγεθος της πείνας σου και η διάθεση της μέρας θα αποφασίσουν την παραγγελία σου. Εμείς πάντως προτιμήσαμε τη Μόνικα Μπελούτσι σε σαλάτα από τον Κερκ Ντάγκλας. Ήταν φρέσκια κι αξιοπρεπής, Μόνικα δεν ήταν. Η πατατοσαλάτα με μικρές ανοιξιάτικες πατατούλες και σος μουστάρδας Dijon ήταν πολύ γευστική, με ευχάριστα γλυκιά επίγευση. Είχε κι ένα αβγό ποσέ μες στη μέση που έκανε τη διαφορά. Τα σκοτσέζικα αβγά δεν ήταν κλεισμένα σε κιμά αλλά σε μια αέρινη πανάδα. Ήταν τέλεια βρασμένα, με μελάτο τον κρόκο τους και τραγανό τσορίθο τους ταίριαζε γάντι. Τα δε αέρινα τσιπς που τα συνόδευαν ήταν όλα τα λεφτά. Η εκδοχή της καρμπονάρας τους είναι πολύ καλή και χορταστική. Η κόντρα μοσχαρίσια μπριζόλα ήταν ιδιαίτερα τρυφερή παρόλο που ήρθε ψημένη σύμφωνα με τα γούστα της υπόλοιπης παρέας, και συνοδευόταν με πουρέ πατάτας, μην πάει το μυαλό σας σε κάτι φλατ. Ο σεφ δεν φοβάται να αναμετρηθεί με το αλάτι και το τιμά ιδιαίτερα. Τα γλυκά τους κλασικά, σιγουράκι ό,τι κι αν διαλέξεις. Οι πειραματισμοί και τα μεγάλα ρίσκα δεν περνάνε εδώ. Υπέροχη λεμονόπιτα με μαρέγκα στο τελείωμα, τάρτα με πλούσια γέμιση σοκολάτας, μηλόπιτα με ανάλαφρο κραμπλ στο ποτήρι. Διάλεξε τη γεύση που προτιμάς και δεν θα χάσεις.

Το σέρβις
Επισκεφθήκαμε το εστιατόριο ένα ήσυχο βράδυ που δεν υπήρχε παράσταση στο κτίριο και εξυπηρετηθήκαμε άψογα. Ευγενικό, αθόρυβο, σύγχρονο και με χαμόγελο. Τι άλλο να ζητήσεις δηλαδή;

Η ετυμηγορία
Μπορεί το Clap the Restaurant να απευθύνεται στους καλλιτέχνες και το κοινό που παρακολουθεί τις παραστάσεις του Ιδρύματος Κακογιάννη, ωστόσο είναι ένα εστιατόριο μπιζού, που θα επέστρεφα πολύ ευχαρίστως με παρέα που αγαπάει το lounge και το comfort σε όλες του τις εκδοχές.