Συνήθως στις μεγάλες πόλεις το γαστρονομικό ενδιαφέρον βρίσκεται στο κέντρο τους. Αυτό συμβαίνει και στη Θεσσαλονίκη που δεν αποτελεί εξαίρεση. Οπότε η είδηση της άφιξης ενός εστιατορίου σε μια συνοικία μακριά – λέμε τώρα – από το κέντρο είναι κάτι το περίεργο.
Έτσι, όταν άνοιξε η Φύτρα, αυτό το μικρό, συμπαθητικό εστιατόριο, στο Χαριλάου, αμέσως τράβηξε τα βλέμματα. Κάποιοι πίστεψαν ότι θα ήταν για λίγο, όμως η απλή και νόστιμη κουζίνα του σεφ – συνιδιοκτήτη Γιώργου Αντωνιάδη διέψευσε πολλούς. Και αυτό θα το καταλάβετε όταν το επισκεφτείτε καθώς ακόμα και τις καθημερινές είναι δύσκολο να βρείτε άδειο τραπέζι. Προσωπικά στάθηκα τυχερός, μιας και στην πρώτη μου προσπάθεια να κάνω κράτηση, τα κατάφερα.
Η Φύτρα βρίσκεται χωμένη σε κάτι μικρά, ήσυχα στενά στη Χαριλάου, απέναντι από ένα πάρκο. Δεν είναι μεγάλο: η σάλα του διαθέτει περίπου δέκα τραπέζια, αλλά βγάζει και άλλα τόσα έξω στο πεζοδρόμιο, όσο ο καιρός το επιτρέπει. Ο Γιώργος άνηκε στην μπριγκάδα του Σέμπρικο – από εκεί όπου ξεκίνησαν πολλοί νεαροί μάγειρες καθώς και η «μόδα» των γαστροταβέρνων στη Θεσσαλονίκη. Η Φύτρα όμως δεν θα έλεγα ότι είναι μια τέτοια, αν και η φιλοσοφία των πιάτων πάει προς το εκεί.
Ο βασικός της κατάλογος μικρός, όμως στον μαυροπίνακα που καταλαμβάνει έναν ολόκληρο τοίχο γράφονται τα πιάτα ημέρας, που είναι πολλά. Στην ουσία είναι μενού εβδομάδας, όπως έμαθα, με καθημερινές προσθαφαιρέσεις. Μην νομίζετε ότι θα βρείτε τις λεγόμενες γκουρμεδιές εδώ, αλλά πιάτα που πατάνε στην κουζίνα μας κι έχουν μια πιο σύγχρονη ματιά. Όπως ας πούμε την σαλάτα με κατσικίσιο σεβρ σε κανταΐφι, με σάλτσα κρασιού, σταφίδες και κράνμπερι ή τους λουκουμάδες με παστουρμά γιαούρτι και μέλι – υλικό που αν έλειπε θα ήταν ακόμα καλύτερο το συγκεκριμένο πιάτο.
Δοκίμασα αρκετά από τα καλούδια που φτιάχνει ο Γιώργος στην μικρή κουζίνα, την οποία μπορείς να δεις αν κάθεσαι κοντά στην βιτρίνα και να κλέψεις μερικές εικόνες από τον οργανωτικό χαμό που επικρατεί. Ξεχώρισα τα τσιγαριστά αντίδια που είχαν ένα ωραία καπνιστό χαρακτήρα όπου τα μικρά κομμάτια από ντομάτα και πιπεριά Φλωρίνης το συμπλήρωναν ωραία. Επίσης ωραίο ήταν και το απάκι, που συνοδευόταν με χόρτα, αυγά και στάκα αν και η παρουσία της τελευταίας ήταν ελλιπής.
Το πεϊνιρλί με το ξινοτύρι και τα ντοματίνια μπορεί να είναι ένα comfort πιάτο, όμως βρήκα το ζυμάρι του λίγο βαρύ και όχι τόσο ευχάριστο. Στην ίδια comfort φιλοσοφία ήταν οι παπαρδέλες με μάγουλα, άγρια μανιτάρια και γραβιέρα. Ένα πιάτο με νόστιμη σάλτσα, η οποία όμως δεν ήταν πολύ καλά δεμένη, αρκετά μανιτάρια, λίγο τυρί (θα ήθελα περισσότερο) και σωστά βρασμένα ζυμαρικά. Αυτό που έχω να προσθέσω για αυτό το πιάτο είναι ότι όσο έμενε και η σάλτσα του έδενε καθώς κρύωνε, γινόταν πιο γευστική και μια διαβολική αφορμή για βούτες. Τέλος, στην προβατίνα με τον ξινό τραχανά και το κρασότυρο το αλάτι είχε ξεφύγει λίγο και το αποτέλεσμα ήταν αρκετά αλμυρό – γενικά ο σεφ αγαπά το αλάτι.
Σε αυτό το σημείο να σας πω ότι οι μερίδες είναι αρκετά μεγάλες – στη Θεσσαλονίκη είμαστε θα μου πείτε – και για αυτό καλό είναι να μην το παρακάνετε με την παραγγελία, μιας και θα δείτε στον κατάλογο πολλά που θα θελήσετε να δοκιμάσετε. Είναι όμως και το σέρβις που θα σας «βάλει φρένο» και θα σας καθοδηγήσει σωστά. Βλέπετε η γυναίκα του Γιώργου, η Όρλα Σαββίδου, είναι υπεύθυνη για αυτό το κομμάτι και μαζί με την υπόλοιπη ομάδα ξέρουν να κάνουν σωστά τη δουλειά τους. Και μην νομίζετε ότι για το γεύμα σας θα πληρώσετε πολλά. Το αντίθετο μάλιστα.
Info
Αδριανουπόλεως 10, Χαριλάου, Θεσσαλονίκη, τηλ. 2310 031 8747
