Τα εστιατόρια που σερβίρουν καλή ελληνική κουζίνα στο κέντρο της Αθήνας, θα έλεγα ότι σπανίζουν. Τα περισσότερα είναι τουριστικά που προσφέρουν μέτριο φαγητό, με κακή πρώτη ύλη και με φολκλόρ χαρακτήρα. Αυτό το σκηνικό ήρθε να ανατρέψει το Ateno. Ένα νέο εστιατόριο που άνοιξαν οι αδερφοί Σπύρος και Βαγγέλης Λιάκος, μαζί με τον σεφ Νίκο Καραθάνο και τους Κώστα Τρανουλίδη και Ανθούλα Παπαγεωργίου.

Στεγάζεται σε ένα όμορφο, γωνιακό νεοκλασικό πάνω στον πεζόδρομο της Αιόλου όπου στο ισόγειο φιλοξενεί ένα ντέλι όπου στα ράφια του θα βρείτε επιλεγμένα προϊόντα από μικρούς Έλληνες παραγωγούς. Στον ίδιο χώρο και τα ψυγεία-βιτρίνες γεμάτα με τυριά αλλά και τα γνωστά αλλαντικά, Metameat των αδερφών Λιάκων. Με αυτά φτιάχνουν τα πληθωρικά σάντουιτς που μπορεί κάποιος να τα πάρει στο χέρι ή να κάτσει σε ένα από τα τραπέζια που βγάζουν έξω στον πεζόδρομο ή στην ατμοσφαιρική σάλα του πρώτου ορόφου.

Η δική μας επίσκεψη όμως δεν ήταν για τα σάντουιτς –που για την ιστορία να σας πω ότι αξίζουν– αλλά για την κουζίνα του Νίκου, ο οποίος μετά από καιρό επιστρέφει και πάλι στην αθηναϊκή γαστρονομική σκηνή. Και η επιστροφή του είναι νόστιμη. Τα πιάτα που ετοιμάζει καθημερινά πατάνε πάνω στην ελληνική παραδοσιακή κουζίνα, αλλά έχουν την τσαχπινιά και την πιο σύγχρονη ματιά του Νίκου. Έτσι για παράδειγμα, η χωριάτικη σαλάτα μπαίνει σε μια κατακόκκινη, ξεφλουδισμένη ντομάτα που κάθεται πάνω σε μια ωραία κρέμα φέτας και μια πούδρα από κρητικό παξιμάδι. Όταν την κόψετε στα τέσσερα, ξεχύνονται από μέσα της όλα τα υλικά της σαλάτας, ψιλοκομμένα παρακαλώ. Η φάβα από την άλλη σερβίρεται πάνω σε μια τραγανή τάρτα παρέα με χταπόδι στα κάρβουνα, λίγη σάλτσα ντομάτας και μικρές πινελιές από κουμ κουάτ. Και αυτές είναι που κάνουν την διαφορά, δίνοντας στο πιάτο μια ωραία, δροσερή οξύτητα. Είναι, όμως, και η υφή της φάβας που κάνει το πιάτο ελκυστικό. Τα δε ρεβίθια συνδυάζονται με μπακαλιάρο σε μια ενδιαφέρουσα κρούστα από λεμονόφυλλα. Πιάτο που δεν με ενθουσίασε και πολύ.

Αλλάζοντας κατηγορία και περνώντας στα ζυμαρικά έχω να σταθώ σε δύο πιάτα που σίγουρα θα δεν έλειπαν από την παραγγελία μου την επόμενη φορά που θα βρεθώ και πάλι στο Ateno. Εκείνα τα στριφτάρια, που εμένα μου μοιάζουμε με ριγκατόνι, με το χέλι τυλιγμένο σε λαρδί, την κρέμα γραβιέρας και την έντονη σάλτα από πιπεριά Φλωρίνης, με έκαναν να θυμηθώ τον παλιό καλό Νίκο Καραθάνο. Εκείνον που πάντρευε αταίριαστα υλικά με ένα μοναδικό τρόπο δίνοντας ένα πολύ νόστιμο αποτέλεσμα στο πιάτο. Όσο για τις κερκυραϊκές ταλιατέλες (από σιμιγδάλι), απλά θα πω ότι με σκλάβωσαν. Η γεμάτη γεύση κρέμα από μπέικον έδενε τέλεια με τα ζυμαρικά, η πορκέτα από μαύρο χοίρο έδινε την τραγανή υφή και το αυγό μάτι συμπλήρωνε τον οργασμό των γεύσεων. Ένα καθαρά comfort πιάτο -κάποιοι ίσως πουν ότι θυμίζει carbonara και δεν θα έχουν άδικο- που δύσκολα μοιράζεται κανείς.

Και μετά από όλα αυτά φτάνουμε κεφτεδάκια μπριάμ με την κρέμα πιπεριάς Φλωρίνης. Ένα μαμαδίστικο πιάτο δοσμένο σε μια πιο σύγχρονη εκδοχή και άκρως καλοκαιρινή βερσιόν. Για να κλείσουμε με τον μουσακά με τις λατρεμένες πατάτες από το Basegrill. Πάνω σε αυτές «χτίζεται» ο μουσακάς που έχει μια λαχταριστή, ανάλαφρη μπεσαμέλ και ρολάκια μελιτζάνας γεμιστά με γευστικότατο και αρωματικό μοσχαρίσιο κιμά.

Και κάπως έτσι, το κέντρο και ο πεζόδρομος της Αιόλου αποκτά ένα εστιατόριο με ελληνικό χαρακτήρα που δεν πατάει στις μοντερνιές αλλά ούτε στο φολκλόρ. Δίνει μια διαφορετική, σύγχρονη πλευρά της ελληνικής κουζίνας. Αυτή που θα πρέπει να δείχνουμε τόσο στους χιλιάδες τουρίστες που επισκέπτονται πλέον την Αθήνα, αλλά και σε εμάς τους ίδιους.

info
Αιόλου 52 & Μιλτιάδου, τηλ. 2103 223 223
Τιμή: 25 – 35 ευρώ χωρίς κρασί

Φωτογραφία ανοίγματος: Περικλής Μεράκος