Η Αγία Παρασκευή ήταν για εμένα -και παραμένει για να λέμε την αλήθεια- αχαρτογράφητη περιοχή. Όμως, τώρα που έμαθα τον δρόμο λέω να ανηφορίζω πιο συχνά μέχρι την τρατορία Bellagio, αφού εκεί (ξυλο)φουρνίζεται πίτσα ιταλική, αφράτη, λεπτή και τραγανή (ταυτόχρονα), ανοίγεται φρέσκια πάστα και σερβίρεται ανάλαφρη τιραμισού ημέρας.
Πριν λίγες μέρες, λοιπόν, βρέθηκα σε ένα από τα τραπέζια στον εξωτερικό χώρο του Bellagio. Το κλίμα ευχάριστο και φιλικό. Η διακόσμηση ζεστή, με πιτσιλιές έντονων χρωμάτων, χωρίς να είναι υπερβολική, κάτι που εκτιμώ ιδιαίτερα, αφού πρωταγωνιστής της βραδιάς πρέπει να είναι το φαγητό. Ο σύγχρονος ξυλόφουρνος, στον οποίο ετοιμάζονται οι πίτσες και τα ζυμάρια βρίσκεται σε εμφανές σημείο και δίνει και αυτός διά αρώματος τη δική του νότα, βάζοντάς σε σε mood για καλό ιταλικό.
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
Ρίχνοντας μια ματιά στο μενού, το οποίο είχε προσιτές τιμές και ποικιλία τόση ώστε να μην πελαγώσουμε, αποφασίσαμε να αφήσουμε τις επιλογές μας στα χέρια του σεφ Μιχάλη Μαργαρίτη, ο οποίος έχει κάνει και κάποιες νέες, καλοκαιρινές προσθήκες.
Το καλωσόρισμα ήταν απλό, αλλά ταιριαστό και αρμονικό με τις γεύσεις που ακολούθησαν. Μια μπουκίτσα χειροποίητο ζυμάρι με μια γενναία δόση σπιτικής μαγιονέζας με τρούφα. Είμαι απλός άνθρωπος. Δώσε μου τρούφα, είμαι ευτυχισμένη!
Η σαλάτα ήταν, αν όχι το αγαπημένο μου, ένα από τα αγαπημένα μου πιάτα απ’ όλα όσα δοκίμασα. Τραγανή κινόα με παντζάρι, πράσινο μήλο, καρύδια, αρωματισμένο γιαούρτι με βασιλικό και dressing εσπεριδοειδών. Δροσερή και γευστική. Η μπόλικη ρόκα σαν γαρνιτούρα έδωσε και μια πιο πικάντικη νότα.
Από ορεκτικά, δοκιμάσαμε carpaccio di manzo. Καρπάτσο από μοσχαρίσιο φιλέτο, baby ρόκα, φλέικς παρμεζάνας και κρέμα balsamico. Απλό πιάτο, γευστικό, με το μοσχάρι να αναδεικνύεται από τη γήινη γεύση της παρμεζάνας που θυμίζει ξηρούς καρπούς.
Φυσικά δοκιμάσαμε και πίτσα από τον ξυλόφουρνο, συγκεκριμένα την πίτσα bufalina. Με νόστιμη σάλτσα ντομάτας, που δεν πότιζε το ζυμάρι, φρέσκα ντοματίνια, κρεμώδη βουβαλίσια μοτσαρέλα, πικάντικη baby ρόκα και, φυσικά, φρέσκο βασιλικό. Ήταν πολύ γευστική, ιδανική επιλογή, αν τη θέλουμε για ορεκτικό ώστε να μην βαρύνουμε και να έχουμε χώρο και για το κυρίως. Το ζυμάρι μου άρεσε πολύ, παρέμενε τραγανό, χωρίς να είναι σκληρό.
Για κυρίως, ζητήσαμε να δοκιμάσουμε τη χειροποίητη πάστα. Οι δύο επιλογές που έφτασαν στο τραπέζι ήταν τα Ravioli al Tartufo (Χειροποίητα ραβιόλι γεμιστά με ρικότα και φρέσκια καλοκαιρινή μαύρη τρούφα) και το Pollo agli spinaci (Λιγκουίνι με κοτόπουλο, mascarpone και σπανάκι αρωματισμένο με τζίντζερ). Δύο πολύ γευστικά πιάτα, αλλά με διαφορετικές εντάσεις. Το πρώτο, γήινο και κρεμώδες, είναι για όσους αγαπούν την τρούφα, αφού αυτή ήταν και η γεύση που κυριαρχούσε στο πιάτο. Τα ραβιόλι είχαν ωραίο πάχος και σωστό κλείσιμο, παγιδεύοντας σωστά στο εσωτερικό τους τη διακριτική και κρεμώδη τους γέμιση. Το δεύτερο πιάτο, ήταν πιο ανάλαφρο. Η κρέμα που δημιουργούσε το μασκαρπόνε είχε πολύ ωραία υφή, το σπανάκι ήταν ζωντανό και γευστικό χωρίς να είναι δυσάρεστα τραγανό, ενώ το κοτόπουλο ζουμερό. Για τα δικά μου γούστα, θα ήθελα λίγη ακόμη ένταση στο τζίντζερ, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν είχε γευστική ισορροπία ή ότι δεν θα το επέλεγα και πάλι στην επόμενή μου επίσκεψη στο Bellagio.
Κλείσαμε την ιταλική βραδιά με ανάλαφρη και πραγματικά ολόφρεσκη τιραμισού. Σαν «σύννεφο» στο κουταλάκι. Ο καφές όσο δυνατός ήθελα, άφηνε να λάμψει η ντελικάτη κρέμα, που για εμένα ήταν και η σταρ του γλυκού.
Σίγουρα θα βρεθώ και πάλι στα ξύλινα τραπέζια του Bellagio, αφού πήρε το μάτι μου κάποια πολύ ενδιαφέροντα arancini γεμιστά με κιμά και κρέμα παρμεζάνας κι ένα χειροποίητο λουκάνικο αγριογούρουνου στη σχάρα.
info
Αγίου Ιωάννου 82, Αγία Παρασκευή, τηλ. 210 6000646. Τιμή: € 20-25/άτομο. Ώρες λειτουργίας: Τρ. – Παρ. 14.00-12.00 τα μεσάνυχτα, Σαββ. – Κυρ. 13.30-12.00 τα μεσάνυχτα. Δευτέρα κλειστά.
Δείτε επίσης:
PatPong: Πήγαμε για ταϊλανδέζικο στο Κέντρο της Αθήνας
Nikkei, περουβιανός εξωτισμός και νόστιμα κοκτέιλ
Brio: Ένα κλασικό -επιτέλους- γαλλικό μπιστρό
