Κάθε μέρα, τα τελευταία 8 χρόνια, από το παράθυρό της αντικρύζει, καθώς μαγειρεύει, τη θέα του απέραντου γαλάζιου που αν και σταθερά επιβλητική, αλλάζει ανάλογα με την ώρα και τον καιρό. Και έπειτα, τη θέα του ορίζοντα της στεριάς, που δηλώνει τον προορισμό. Τον προσωρινό και όχι τον προσωπικό, καθώς για την Βαλεντίνα Αργυροπούλου, head chef στο πολυτελές σκάφος των 85 μέτρων, O’PTASIA, «σημασία δεν έχει το που πας αλλά οι εμπειρίες που θα σε φτάσουν εκεί.»
Αυτή η τόσο ευμετάβλητη ρουτίνα είναι που την κάνει να αγαπά κάθε μέρα, όλο και περισσότερο, το επάγγελμά της. «Τη μία μέρα πλέουμε στο Αιγαίο και λίγες μέρες μετά φεύγουμε για Καραϊβική ή Ερυθρά θάλασσα. Το μεγαλύτερο διάστημα που έχω περάσει συνεχόμενα στη θάλασσα είναι 2,5 μήνες όταν βρισκόμουν στην Σαουδική Αραβία» μου λέει η Βαλεντίνα και παραδέχεται ωστόσο ότι το πιο συναρπαστικό κομμάτι της δουλειάς της είναι «η συναναστροφή με τους επιβάτες που ταξιδεύουν από μακριά και διψούν να γνωρίσουν τη χώρα μας, τις θάλασσές μας, τις νοστιμιές του βυθού και της γης μας».
Μέσα σε αυτούς συγκαταλέγονται και αρκετοί διάσημοι Αμερικανοί και Ευρωπαίοι αστέρες των σπορ και του σινεμά, όπως ο Μάϊκλ Τζόρνταν, ο Ρότζερ Φέντερερ, ο Ντάνα Γουάιτ και ο σκηνοθέτης των X-Men, Μπράιαν Σίνγκερ, αλλά και διάσημοι επιχειρηματίες της λίστας του Forbes όπως ο Μαρκ Ζάκερμπεργκ, μέλη της βασιλικής οικογένειας της Σαουδικής Αραβίας κ.α. «Ο Μάικλ Τζόρνταν» θυμάται η Βαλεντίνα «λάτρευε το ριζότο με μελάνι σουπιάς και ο Μάρκ Ζάκερμπεργκ τρελαινόταν για χταπόδι».
Όταν την ρωτάω τι θα μπορούσε να την στρεσάρει δουλεύοντας σε ένα τόσο γαλήνιο περιβάλλον, μακριά από την κλασική κουζίνα ενός εστιατορίου, μου απαντά: «Αν είναι ένα fine dinning πιάτο η αγωνία που ζω κάθε φορά για να βγει σωστά και στους σωστούς χρόνους είναι η ίδια με αυτή που θα ζούσα και στην κουζίνα ενός εστιατορίου. Εδώ όμως έχεις να αντιμετωπίσεις και κάτι άλλο: Το πιάτο που θα φύγει θα πρέπει να ανέβει στο sundeck και εκεί έχει 4 μποφόρ και αναρωτιέσαι θα φτάσει καλά δεν θα φτάσει; Θα φάνε μέσα ή έξω; Ο καιρός άλλοτε είναι σύμμαχος και άλλοτε εχθρός».
Το ίδιο στρες, όμως, μπορεί να της προκαλέσει και το ζήτημα των προμηθειών: «Στο σκάφος δεν έχεις την πολυτέλεια να πας στην αγορά, ανά πάσα ώρα και στιγμή, σε περίπτωση που κάτι σου τελειώσει! Πρέπει να έχεις κάνει τις παραγγελίες σου και μάλιστα στη σωστή ποσότητα γιατί μπορεί να βρίσκεσαι στη θάλασσα για μέρες. Αυτό σημαίνει ότι και οι συνθήκες συντήρησης πρέπει να είναι σωστές, ώστε οι πρώτες ύλες να παραμένουν φρέσκιες και ποιοτικές».
Από την άλλη, υπάρχουν και οι ευχάριστες ανατροπές. «Όταν ο καπετάνιος πιάσει λιμάνι σε ένα νησί που έχει ενδιαφέροντα τοπικά προϊόντα, κατεβαίνω και ψωνίζω. Στη Μύκονο, π.χ. επειδή έχει καλή μαναβική διαλέγω φρέσκα φρούτα, στην Νάξο ντόπια κρέατα, στη Σαντορίνη τυριά και στην Ίο πολλά και φρέσκα ψάρια με τα οποία συνήθως φτιάχνω σεβίτσε. Όταν δε, μας πλησιάζει καΐκι γεμάτο ψάρια, το σταματάμε, διαλέγω ένα μεγάλο ψάρι, π.χ. συναγρίδα, το δείχνω στους επιβάτες μας και αποφασίζουμε όλοι μαζί πως θα το μαγειρέψω. Βουτάμε έπειτα μπροστά τους και βγάζουμε αχινούς από το βυθό και ετοιμάζω μία πιατέλα με sashimi και από πάνω σερβίρω τους αχινούς, με παρθένο ελληνικό ελαιόλαδο, ανθό αλατιού, ξύσμα και λίγο χυμό από lime και στήνεται ολόκληρη γιορτή. Η χαρά που κάνουν όταν γίνονται μέρος αυτής της διαδικασίας, είναι απερίγραπτη» λέει η Βαλεντίνα και φωτίζεται το πρόσωπό της.
Χαρακτηρίζει εραστές του fine dinning τους Ευρωπαίους και ειδικά τους Γάλλους τους οποίους θεωρεί πολύ εκλεπτυσμένους, απαιτητικούς και καταρτισμένους πάνω σε θέματα γαστρονομίας. Από την άλλη, Ρώσοι και Αμερικάνοι είναι περισσότερο οπαδοί της comfort κουζίνας, με τους τελευταίους να αφήνουν και τα καλύτερα φιλοδωρήματα, ενώ οι Σαουδάραβες προτιμούν τις ιταλικές γεύσεις αλλά και το junk food «Μπορεί να έχουν μόλις φάει pasta και να παραγγείλουν burgers από τα Mac Donald’s τα οποία φτάνουν στο σκάφος με ελικόπτερο» αποκαλύπτει η Βαλεντίνα.
Όταν η κουβέντα πηγαίνει στις δυσκολίες και στην αμφισβήτηση που έχει αντιμετωπίσει, ως γυναίκα private chef σε yacht, μου λέει κατηγορηματικά: «Πες μου ποια γυναίκα σε ένα ανδροκρατούμενο περιβάλλον, δεν αντιμετωπίζει δυσκολίες. Υπήρξε σεφ στις αρχές που μου είπε, αν δεν μπορείς σήκω και φύγε. Αυτά είναι ανδρικά πράγματα.». Και έπειτα θυμάται μία από τις πολλές ιστορίες που την κάνουν ακόμα και σήμερα να χαμογελά: «Έρχεται στο σκάφος μία μαμά με δύο παιδάκια. Συστήνεται και μου λέει ουάου γυναίκα σεφ, πάμε δυναμικά να κατακτήσουμε τον κόσμο! Λίγο αργότερα, η κόρη της, 8 χρονών με πλησιάζει και μου λέει: Είσαι κορίτσι και μαγειρεύεις! Αυτό είναι πολύ ωραίο γιατί όπως μου λέει και η μαμά μου, εμείς τα κορίτσια μπορούμε να κάνουμε τα πάντα!».
Όμως αυτά τα πάντα η Βαλεντίνα θέλει κάποια στιγμή να αρχίσει να τα ζει στη στεριά. Να αφήσει τη θάλασσα, να βρει νέες ισορροπίες και να αναπληρώσει τις στιγμές που έχασε, δίπλα στους αγαπημένους της. Τι θα πάρει μαζί της φεύγοντας; «Τις εικόνες από τα άπειρα ηλιοβασιλέματα που έχουν γεμίσει τη μνήμη του κινητού μου» μου λέει κάνοντάς το να ακούγεται σαν υπόσχεση και με ένα βαθύ αναστεναγμό ξεκινά να πακετάρει για το επόμενο ταξίδι.
