Τι κι αν ο παλιός Αστέρας και το μελλοντικό Four Seasons είναι ακόμα στα μισά και στα σκοτάδια, απέναντι του, το Matsuhisa Athens συνεχίζει ακλόνητο και μάλιστα πιο ανανεωμένο. Η μοναδική θέση του και θέα στην Αθηναϊκή Ριβιέρα, όπως πολλοί την αποκαλούν, είναι από τα δυνατά του όπλα, όπως επίσης και το φαγητό που προσφέρει.
Δεν θα σκεφτόμουν, λοιπόν, καλύτερο σκηνικό για να αποχαιρετήσω αυτό το περίεργο καλοκαίρι που μόλις τελείωσε. Προτίμησα να βρεθώ λίγο πριν ο ήλιος βουτήξει στα νερά του Αιγαίου και χαθεί για να προλάβω τα όμορφα χρώματα. Στα γύρω τραπέζια μου μικρές παρέες είχαν ήδη ξεκινήσει το δείπνο τους. Οι περισσότεροι ξένοι, καθώς το εν λόγω εστιατόριο έχει διεθνή χαρακτήρα. Προσέχω λίγο της αλλαγές που έχουν κάνει στον χώρο. Όμως οι αλλαγές δεν έμειναν μόνο σε αυτό το κομμάτι, αλλά πέρασαν και στην κουζίνα αφού πλέον head chef είναι ο Νίκος Σκαμνάκης που έκανε τα πιάτα ακόμα πιο ενδιαφέροντα.
Και εξηγούμαι αμέσως. Τα πιάτα έχουν μια λεπτομέρεια που τους δίνει έναν πιο umami χαρακτήρα. Σαν το ταρτάρ από γαρίδες Κοιλάδος, που έκλειναν όλη τη φρεσκάδα τους και τη γλύκα, ενώ το χαβιάρι beluga που τις συνόδευε, πρόσθετε την απαραίτητη αλμύρα. Νόστιμος και καυτερός ήταν και ο τόνος, που ακολούθησε, με πιπεριές jalapeños και μανιτάρια Eringi. Για να περάσω στη σαλάτα Kohlrabi με sashimi από φαγκρί που έδενε όμορφο με τη μαύρη τρούφα από την Αυστραλία αλλά και το miso. Δύσκολα υλικά να τα συνδυάσει κανείς και να τα κάνει να ισορροπήσουν σε μια μπουκιά. Στην ίδια λογική ήταν και το ceviche με πλιγούρι, γκότζι μπέρι και σάλτσα ταμπουλέ, που φέρνει την υπογραφή του Νίκου. Και εκεί είναι που καταλαβαίνει κανείς τη φινέτσα που τον διακρίνει.
Φυσικά για το sushi του Matsuhisa τα λόγια είναι περιττά. Πάντα ήταν σε υψηλό επίπεδο και από τα καλύτερα που μπορούσε κανείς να βρει στην Αθήνα. Θα τολμήσω να πω ότι ήταν και αυτό που τα προηγούμενα χρόνια έβγαζε ασπροπρόσωπο το εστιατόριο μιας και η κουζίνα του είχε περάσει μια υποτυπώδη κρίση. Πώς να ξεχάσει κανείς τα φανταστικά nigiri με τις γαρίδες Κοιλάδος και τα αβγά αχινού ή εκείνο με το ελληνικό χέλι και την ανάλαφρη βουτυράτη γεύση του…
Τέλος, θα ήθελα να σταθώ στο γλυκό. Εκεί πάντα υπήρχε ένα φάουλ θα τολμούσα να πω. Οι επιλογές που είχαν δεν ταίριαζαν 100% με την ελληνική νοοτροπία, όμως, συμβάδιζαν με τη νοοτροπία του εστιατορίου. Φέτος λοιπόν και σε αυτόν τον τομέα έχουν κάνει προόδους. Δεν φεύγουν από τη γενική φιλοσοφία του Matsuhisa αλλά είναι πιο «ευρωπαϊκά» γλυκά, θα έλεγα. Μια ντελικάτη μους σοκολάτας γάλακτος μαζί με πρωτότυπο παγωτό beurre noisette, ένα πολύ καλό New York style cheesecake με σορμπε μανταρινιού, αλλά και ένα πολύ ενδιαφέρον parfait βανίλιας με κόκκινα φρούτα και μαρέγκες από τριαντάφυλλο έκλεισαν τη βραδιά και μαζί με αυτή και το καλοκαίρι. Με τον πιο γλυκό, όμορφο και θεαματικό τρόπο.
info
Απόλλωνος 40, Βουλιαγμένη, τηλ. 2108960510. Κόστος: €68-95.
