Λίγο ο βροχερός καιρός και το κρύο, λίγο ως πολύ οι απαγορεύσεις στους ανεμβολίαστους λόγω COVID-19, περπατούσα σχεδόν μόνη στην Αθηναΐδος καθώς κατέβαινα για την Καλαμιώτου.
Συνηθισμένη στην πολυκοσμία της πέριξ του Συντάγματος περιοχής, είναι αλήθεια ότι μου κακοφάνηκε. Μέχρι που έστριψα στον πεζόδρομο. Όχι, δεν γινόταν ο κλασικός χαμός, όμως το Loco ήταν σχεδόν γεμάτο, ημέρα Τρίτη, με το ζεστό πορτοκαλένιο φως, τις πράσινες επιφάνειες στα τραπέζια και τη μεγάλη μπάρα, που αν την επιλέξεις, βλέπεις τα πάντα στην ανοιχτή κουζίνα.
Δηλώνω εξαρχής ότι τον Αθηναγόρα Κωστάκο τον θεωρώ από τους πιο σοβαρούς και νόστιμους μάγειρες/chef/ιδιοκτήτες που έχουμε. Μαζί με εκείνον, εκτιμώ και τον Πάνο Τσίκα, τον Ηπειρώτη μάγειρα/chef που έχω απολαύσει τόσο στην εμβληματική Σελήνη του Χατζηγιαννάκη στη Σαντορίνη όπως και στη Φάρμα Μπράλου, για τις τεχνικές του γνώσεις και τη νοστιμιά του. Ωστόσο, είχα σοβαρές απορίες. Τι δουλειά έχουν ετούτοι οι δύο σε αυτή την περιοχή των νεανικών στεκιών και των μπαρ; Των χαμηλών τιμών στο φαγητό ως υποστήριξη ή έπειτα από τα ποτά της νύχτας; Και πόσο «μεξικάνικα» μεξικάνικο αντέχει η πόλη; Λοιπόν, η κουζίνα τους δεν είναι Tex-Mex, είναι σκέτα Mex. Που σημαίνει ξεχάστε τα πληθωρικά μέχρι υπερβολής λιωμένα τυριά πάνω σε οτιδήποτε σερβίρεται στα τραπέζια.
Ο κατάλογος χωρίζεται –θεωρητικά– στα δύο. Στα «σεβίτσε και ωμά», την πιο ας πούμε γκουρμέ και ακριβή πλευρά του, και την καθημερινή, με τα τάκος, τις σαλάτες και τα γνωστά μεξικάνικα ορεκτικά. Στην πρώτη κατηγορία, όλα τα αρώματα και οι γεύσεις της Νότιας Αμερικής είναι παρόντα. Χυμώδη, καλοδουλεμένα σεβίτσε, με λεπτοδουλεμένες ισορροπίες ανάμεσα στο «γλυκό» κάψιμο της επιλεγμένης πιπεριάς, την οξύτητα των εσπεριδοειδών και τη γλύκα του καλαμποκιού και ένα βοδινό ταρτάρ με σάλτσα από πιπεριά ροκότο συναγωνίζονται αντίστοιχα πιάτα σε fine dine εστιατόρια, αλλά στη μισή τιμή.
Το εξαιρετικό γουακαμόλε, ελαφρά καυτερό, άνοιξε ιδανικά τη βραδιά. Μαζί, πήραμε ωραία ψημένο καλαμπόκι με σάλτσα από ξινόκρεμα με καπνιστή πάπρικα και ένα τσίλι κον κάρνε, με ουρά μοσχαρίσια και λιωμένο τυρί – το μοναδικό πιάτο που θα ήθελα λίγο πιο ζουμερό. Η σαλάτα με ψημένο kale, τηγανητά ρεβίθια και τυρί manchego είναι η πιο φρέσκια και νόστιμη που δοκίμασα τον τελευταίο χρόνο. Όσο για τα τάκος, εκείνο με τις κροκέτες μπακαλιάρου σε τορτίγια μοβ καλαμποκιού με μαγιονέζα ταραμά παραπέμπει ευθέως σε μπακαλιάρο σκορδαλιά, ο από χοιρινό iberico γύρος με έναν εξαιρετικό πουρέ μόλε, σάλσα βέρντε και πιπεριές padron είναι κολασμένα και βρώμικα νόστιμος, όπως πολύ καλό είναι και το ανάλαφρο βοδινό strip loin.
Επιφυλάσσομαι στην επόμενη –σίγουρη– επίσκεψη για τα γλυκά.
Info
Καλαμιώτου 15, Αθήνα, τηλ: 210 3318778, Τιμές: Από €20-25 το άτομα με ποτό
Δείτε επίσης:
Στην νόστιμη κουζίνα του Simul. Η Νανά Δαρειώτη δοκίμασε και σχολιάζει
Το γνωστό ψαρο-εστιατόριο Milos άνοιξε σε νέο χώρο. Η Θάλεια Τσιχλάκη καταγράφει εντυπώσεις
