Το «ταβερνοπωλείο της Θέκλας» όπως ήταν γνωστό το συγκεκριμένο μαγαζί πριν κάνει ένα σύντομο διάλειμμα για να ανακαινιστεί, επέστρεψε αποκαλύπτοντας νέες πτυχές της γευστικής του ταυτότητας.
Παραδίδοντας υποδειγματικά μαθήματα απόλυτης συμφιλίωσης της παράδοσης με το νεωτερισμό, στο εν λόγω «ταβερνοπωλείο» η παλιά Αθήνα αναβιώνει διατηρώντας την αρχοντική της αίγλη. Βρίσκεται στην περαντζάδα της Ροβέρτου Γκάλλι στην Ακρόπολη, δίνοντας την αίσθηση παλιού αρχοντικού χωρίς ίχνος μεταμοντέρνας «παραφωνίας» ενώ η μικρή του σάλα αποπνέει τη θέρμη μιας άλλης εποχής. Εδώ κάθε αντικείμενο διηγείται τη δική του ιστορία ενώ τα πάντα είναι υπόθεση άκρως οικογενειακή. Τρεις γενιές, η κ. Σοφία, η κ. Θέκλα και η Έλενα, (γιαγιά, μητέρα και εγγονή) βάζουν με άπλετο μεράκι το χέρι τους σε κάθε λεπτομέρεια με τις διακοσμητικές πινελιές να είναι επιμελώς κατανεμημένες σε όποια γωνιά φτάνει το μάτι.
Σεμέν κεντημένα στο χέρι, παλιά βιβλία, πορσελάνες και αντικείμενα αντίκες κατανέμονται όμορφα – χωρίς υπερβολές χάριν εντυπωσιασμού – σε πάγκους, βιτρίνες, εταζέρες και μπουφέδες που είναι αδύνατο να μην προσελκύσουν το βλέμμα του επισκέπτη. Σε πρώτο πλάνο βρίσκεται το πόστο για τις κρύες παρασκευές με τα ρουστίκ πλακάκια και τα χωριάτικα αντικείμενα, ακριβώς δίπλα στο τζάκι, ενώ απέναντι δεσπόζει η βιτρίνα με τα πορσελάνινα σερβίτσια που σίγουρα δεν περνά απαρατήρητη. Κάδρα με ασπρόμαυρα πορτραίτα στολίζουν τους τοίχους ενώ το μουσικό ανθολόγιο της εποχής του Αττίκ επενδύει ιδανικά την νοητή αυτή περιήγηση στην εποχή που η Αθήνα έμοιαζε με ακατέργαστο διαμάντι.
Η καρδιά του Ελλέβορο όμως χτυπά στην κουζίνα του με την 85χρονη γιαγιά Σοφία – η πρώτη από τις τρεις γενιές που δίνουν ψυχή στο μαγαζί – στις επάλξεις να συνεργάζεται υπέροχα με τον ταλαντούχο Αντώνη Πεχλιβανάκη, έναν νεαρό σεφ με εμπειρία σε βραβευμένες κουζίνες του εξωτερικού, που έχει πραγματικά πολλά να δώσει. Οι δυο τους έχουν έναν μοναδικό τρόπο να σε κάνουν να αγαπήσεις και το φαγητό τους συμφιλιώνοντας την τέχνη της κατσαρόλας και της γάστρας με την τεχνική του εκμοντερνισμού κλασικών συνταγών.
Τίμησα δεόντως τη σαλάτα με αρμυρίκια, γαρίδες και κόκκινα φρούτα (φράουλες, βατόμουρα, μύρτιλλα), που ήταν λουσμένη με μια ωραία βινεγκρέτ γλυκολέμονου και δυόσμου όσο χρειαζόταν ώστε να συμπληρώνει την υφάλμυρη γεύση τους. Από τα ορεκτικά, το το μαριναρισμένο σε κρόκο Κοζάνης και εσπεριδοειδή λαβράκι τους είχε γευστική ένταση και καλές ισορροπίες ενώ η λεπτομέρεια με τις μικρές, όξινες σφαίρες που έσκαγαν στο στόμα ήταν μια ωραία έκπληξη.
Οι φλογέρες τυριών με μαρμελάδα ντομάτας είναι μια σταθερά που εδώ δεν πειράχτηκε πολύ και δε χρειάζεται δεδομένου ότι η ήπια και καλοφτιαγμένη μαρμελάδα ταιριάζει πολύ με το τραγανό φύλλο και την απαλή γέμισή τους. Όσο για τα κεφτεδάκια τους θα τα χαρακτήριζα επιεικώς «επικά» αφού ήταν άψογα σε υφή και γεύση ενώ η διακριτική γεύση της σάλτσας λουίζας και οι τηγανητές λωρίδες κολοκυθιού ισορροπούν άψογα στο μαμαδίστικο αυτό μεζέ. Δοκιμάστε επίσης τον αλμυρό χαλβά τους με μετσοβόνε, χειροποίητο γλυκό κεράσι και ξύγαλο, ο συνδυασμός των γεύσεων είναι πραγματικά ιδιαίτερος. Από κυρίως, το μαγειρεμένο στη γάστρα αρνάκι με πετιμέζι και ρεβίθια είναι η απόλυτη ωδή στην παράδοση με το αρνάκι να έχει υπέροχα μελώσει όμως ίσα που δοκίμασα τους νόστιμους ομολογουμένως πουρέδες παντζαριού και γλυκιάς κολοκύθας που το συνόδευαν, αφού ήταν μια προσθήκη που κατά τη γνώμη μου μπορεί άνετα να παραλειφθεί. Βέβαια, στην κουζίνα γίνονται σιγά σιγά οι αλλαγές οπότε εντός των επόμενων μηνών θα φανεί το τελικό αποτέλεσμα όλης της ανανεωτικής αυτής προσπάθειας αναφορικά με την παρουσίαση και τις προσθήκες στα πιάτα.
Ως επίλογο αυτού του γεύματος θα δανειστώ μια δική τους ρήση αντιπροσωπευτική της δουλειάς που με τόση αγάπη κάνουν: «Δεν είναι μόνο η γλυκιά γεύση που το Ελλέβορο σου αφήνει στο στόμα με τις μοναδικές παραδοσιακές του γεύσεις. Είναι και η γλυκιά γεύση που σου αφήνει με τις αναμνήσεις μιας άλλης εποχής». Ολοκληρώνοντας ωστόσο θα επισημάνω ότι η επιλογή της τοποθεσίας του Ελλέβορο είναι ευχής έργον γιατί η περιοχή είναι τουριστική, κάτι που συνεπάγεται ότι αναβαθμίζει σημαντικά την έννοια του «τουριστικού μαγαζιού».
info
Ροβέρτου Γκάλλι 2, Ακρόπολη, τηλ. 210924 6256
