Η πιπεριά Φλωρίνης, η βασίλισσα της δροσερής και μεστής γλύκας με το τριγωνικό σχήμα, την τραγανή υφή και το έντονο βαθύ κόκκινο χρώμα κατά την ωριμότητά της, είναι ένα απ’ τα πιο εύκολα προσαρμόσιμα υλικά στη μεσογειακή μαγειρική. Γιατί δεν έχουν τέλος οι συνταγές που η αγαπημένη πιπεριά της Δυτικής Μακεδονίας μπορεί να εμπλουτίσει μαγειρεμένη ή νωπή, με τη διακριτική γλυκιά της γεύση, με τη φρεσκάδα, την τραγανή υφή της ή με το έντονο, θερμό της χρώμα.
Έτσι, η πιπεριά Φλωρίνης δεν είναι απλά ανάμεσα στα αγαπημένα μου υλικά, αλλά νομίζω ότι χαρακτηρίζει και πολλές απ’ τις συνταγές που δημιουργώ καθώς τη χρησιμοποιώ σχεδόν ως πασπαρτού σε σάλτσες που θέλω να έχουν καλοκαιρινή φρεσκάδα και εμφάνιση που να σου φτιάχνει τη διάθεση. Σχεδόν πάντα και παντού τη χρησιμοποιώ μαζί με την «αδελφή της», την πράσινη πιπεριά κέρατο, που έχει επίσης μια φρέσκια γλύκα αλλά με σαφώς πιο ήπια χαρακτηριστικά μαζί με μια ελαφρά υποψία της κλασικής στιφής πικράδας που βγάζουν οι κλασικές πράσινες πιπεριές.
Ως ζευγάρι, η κόκκινη Φλωρίνης με το μεγαλύτερο εκτόπισμα προσωπικότητας και η πράσινη πιπεριά κέρατο, κάνουν ένα αχτύπητο δίδυμο νοστιμιάς και χρωματικής θελκτικότητας, είτε ως νωπές σε πάσης φύσεως σαλάτες, αλλά και σε μαγειρεμένες σάλτσες εμπλουτίζοντας το γευστικό προφίλ. Μια χαρακτηριστική συνταγή που τις χαίρομαι παρέα είναι η οσπριάδα, όπου η τραγανή φρέσκια υφή και το σφρίγος τους, ζωντανεύουν την ήπια αμυλώδη γλύκα των οσπρίων και αναζητούν επιπλέον συνοδεία από λεμόνι ή και ξίδι, για να δώσει εντάσεις.
Επίσης χρησιμοποιώ τις δυο πιπεριές παρέα με μελωμένο κρεμμύδι ή και πράσο σε πάμπολλες σάλτσες, είτε με ψάρια, είτε με θαλασσινά όπως μύδια ή γαρίδες, είτε με κοτόπουλο, δηλαδή με κυρίως υλικά που χαρακτηρίζονται μάλλον ελαφρά, και με τα οποία η τσαχπίνικη φρεσκάδα της πιπεριάς συνάδει απόλυτα. Σε λιγότερο βαθμό τις χρησιμοποιώ με χοιρινό και σπάνια θα τις ταιριάξω με μοσχάρι ή αμνοερίφια. Κι αυτό γιατί πιστεύω πως σε γενικές γραμμές οι πιπεριές Φλωρίνης και κέρατο, είναι εξαιρετικές σε ένα πιο ήπιο συμπληρωματικό ρόλο, αλλά δεν μπορούν να σταθούν επάξια απέναντι σε πιο ρωμαλέες γεύσεις όπως τα εν λόγω κρεατικά, εκτός από πολύ συγκεκριμένες συνταγές.
Εκεί που η πιπεριά Φλωρίνης είναι απόλυτα στο στοιχείο της είναι σε συνδυασμούς με φρέσκα λευκά τυριά, είτε ως γεμιστή, είτε σε ντιπ κάθε είδους. Άλλωστε και στη πατρίδα της τον νομό Φλωρίνης και ειδικά στις πεδιάδες της λίμνης Βεγορίτιδας που καλλιεργείται ένα σημαντικό μέρος της παραγωγής της, υπάρχουν πολλές τοπικές σπεσιαλιτέ με τέτοιους συνδυασμούς. Επίσης είναι τέλεια και ως τουρσί ή απλά ψητή στη σχάρα ή στο φούρνο και μετά την αφαίρεση της μεμβράνης, μαζί με ελαιόλαδο και ξίδι, γίνεται ο πιο γλυκός μεζές σε μια ουζοποσία.
Το ενδιαφέρον με τη πιπεριά Φλωρίνης είναι πως δεν θα μπορούσε εύκολα ο συνδυασμός της με κάποιο άλλο υλικό που δεν πολυταιριάζει, να χαρακτηριστεί παραφωνία, γιατί ο τρόπος που βγάζει τη βαθιά νοστιμιά της είναι ήπιος, χωρίς να καταλαμβάνει χώρο που δεν της ανήκει αλλά και χωρίς να απωθεί άλλα υλικά για να αποκτήσει πρωτοκαθεδρία. Έτσι ενώ δεν τη βλέπω να ταιριάζει με μανιτάρια ή με παντζάρι ή με γλυκοπατάτα για παράδειγμα, δεν μπορώ να θεωρήσω εκ προοιμίου εντελώς αδόκιμο το να βρεθούν μαζί σε ένα δημιουργικό πιάτο ή σε μια μεγάλη σύνθεση ετεροκλήτων λαχανικών, όπως ενδεικτικά είναι το μπριάμ.
Αλλά σε γενικές γραμμές μια και αυτό που προσφέρει η πιπεριά Φλωρίνης σε μια σύνθεση είναι μια ελαφρότητα, μια ήπια γλυκιά, φρεσκάδα μαζί με ένα έντονο χρώμα, δεν θα την προσέθετα σε συνθέσεις που έχουν υλικά με ειδικό βάρος, όπως προείπαμε για τα κρεατικά. Εξαιρώ τις περιπτώσεις όπου θα θέλαμε να εντείνουμε το κόκκινο χρώμα μιας σάλτσας με γλυκά χαρακτηριστικά, οπότε εκεί η χρήση της συγκεκριμένης πιπεριάς σε πολτοποιημένη μορφή, ενδείκνυται.
Αν το καλοσκεφτώ, ένα απ’ τα υλικά που θα πάρω κάθε εβδομάδα φρέσκο και θα υπάρχει σχεδόν πάντα στο ψυγείο μου, είναι η πιπεριά Φλωρίνης, ειδικά στη καλοκαιρινή σεζόν. Πέρα απ’ τα αναμφισβήτητα οφέλη στον οργανισμό, η ευκολία με την οποία η πιπεριά Φλωρίνης μπαίνει στη πιο απλή σάλτσα για ζυμαρικά ή σε μια σαλάτα ή σε μια ομελέτα και τα ανεβάζει γαστρονομικά και εμφανισιακά σε επίπεδο μεσογειακής γιορτής, είναι για μένα ο κύριος λόγος που τη λατρεύω στην καθημερινότητα!
Δείτε παρακάτω κάποιες σχετικές συνταγές:
Χοιρινό κοκκινιστό, γλυκοπικάντικο
Το κοκκινιστό χοιρινό της συνταγής έχει μια γλυκιά υποδομή μελωμένων λαχανικών με πράσα, κρεμμύδι και καρότο στη σάλτσα του, που συμπληρώνεται από πολτοποιημένες κόκκινες πιπεριές και τοματοπολτό για εντάσεις χρώματος και γλύκας, με καπνιστή πάπρικα και μια καυτερή πιπεριά για να δώσουν πικάντικο τόνο και κόκκινο κρασί για να αργοψήνεται στο φούρνο και να γεμίζει μεθυστικά αρώματα.
Ντιπ πιπεριάς Φλωρίνης με φρέσκο τυρί κρέμα
Ένα ντιπ που βασίζεται στη γλυκιά νοστιμιά της πιπεριάς Φλωρίνης που συνδυάζεται με ένα ελαφρύ λευκό τυρί κρέμας που του δίνει σώμα και κρεμώδη αίσθηση, ενώ τα τριμμένα αμύγδαλα προσφέρουν νοστιμιά και υφές. Ξίδι και καπνιστή πάπρικα δίνουν εντάσεις, ενώ το λίγο «αυθάδες» σκόρδο, κάνει το μεζέ πιο μερακλίδικο.
Σπετζοφάι
Το σπετζοφάι έχει ρόλο μερακλίδικου μεζέ και άρα οφείλει να έχει εντάσεις. Εδώ χρησιμοποιεί καυτερές μαζί με γλυκές πιπεριές και απαιτεί ένα νόστιμο χοιρινό λουκάνικο που να μένει ζουμερό στο πιάτο.
Κοτόπουλο γιουβέτσι ελαφρύ και γρήγορο
Το γιουβέτσι με κοτόπουλο κοκκινιστό είναι το πιο εύκολο καθημερινό γιουβέτσι που μπορεί να μαγειρέψει κανείς και εδώ θα δείτε μια γρήγορη εκτέλεση της συνταγής που χωρίς να θυσιάζει, τη γεύση καταφέρνει να ολοκληρωθεί σε μόνο 45′.
Γαρίδες σαγανάκι
Η συνταγή αυτή βασίζεται σε λεπτές ισορροπίες μεταξύ των υλικών, παίζοντας με γεύσεις θαλασσινές και γλυκοπικάντικες. Επίσης δίνει ιδιαίτερη έμφαση στη διατήρηση της σωστής υφής, κυρίως όσον αφορά στη γαρίδα που θέλει προσεκτικό μαγείρεμα στο τέλος της διαδικασίας το οποίο να μη ξεπερνά τα 3’, και στη φέτα που δε θέλουμε να διαλυθεί στο πιάτο.
Γαριδομακαρονάδα με Μαφαλντίνε και μαστίχα
Μια συνταγή που η θαλασσινή αλμύρα της γαρίδας δένει με τη γλυκιά, αρωματική και γήινη γεύση της μαστίχας σε μια σύνθεση που συμπληρώνεται από μια ελαφρά πικάντικη διάσταση απ’ το μπούκοβο. Χρησιμοποιείστε μια σχετικά ξηρή μαστίχα και συντονίστε το πιάτο να βγει όταν η παρέα κάθεται ήδη στο τραπέζι.
