Μπορεί το πρώτο πράγμα που αναζητούμε όταν επισκεπτόμαστε τα νησιά να είναι τραπεζάκια δίπλα στο κύμα για φρέσκα θαλασσινά, όμως, αν το σκεφτούμε κάθε νησί έχει τη δική του γλυκιά επίγευση. Εκείνη που μας αφήνει στον ουρανίσκο στο τέλος ενός γεύματος ή κατά τη διάρκεια του απογευματινού καφέ. Ανέκαθεν, τα ελληνικά νησιά φημίζονταν για τα ιδιαίτερα γλυκίσματα τους. Αυτά που εμπεριέχουν μέλι, κανέλα, αμύγδαλα, σιροπιασμένα φρούτα, γαρύφαλλο και παραδοσιακές θύμησες. Εσείς ξέρετε ποια είναι η γλυκιά σπεσιαλιτέ κάθε νησιού;
Σύρος
Ας ξεκινήσουμε από τα βασικά. Η πρωτεύουσα των Κυκλάδων φημίζεται για τα ξακουστά λουκούμια της. Κάθε χρόνο, αρκετοί από τους επισκέπτες της – τόσο από την Ελλάδα όσο και από το εξωτερικό – , πριν αναχωρήσουν, εφοδιάζονται με λουκούμια εγχώριας παραγωγής για να τα απολαύσουν οι ίδιοι ή να φιλέψουν αγαπημένα τους πρόσωπα. Αφράτα και αρωματικά σε γεύσεις τριαντάφυλλου, ροδόνερου και μαστίχας, αλλά και περγαμόντο και λεμονιού, τα λουκούμια της Σύρου έχουν κάθε λόγο να βρίσκονται εντός της θερινής γαστρονομικής σας εμπειρίας.
Χίος
Φημισμένη για τη μαστίχα της σε κάθε εκδοχή, οι Χιώτες γνωρίζουν πολύ καλά πώς να ολοκληρώνουν κάθε τους γεύμα. Το κλασικά αγαπημένο υποβρύχιο, εκτός από τις παιδικές μας μνήμες, ξυπνά και όλες τις αισθήσεις. Η γεύση μαστίχας είναι φυσικά η πιο δημοφιλής.
Νάξος
Το μεγαλύτερο σε έκταση νησί των Κυκλάδων έχει το δικό του γλυκό που σαγηνεύει τόσο τους ντόπιους όσο και όποιον το επισκέπτεται. Ο λόγος για το μελαχρινό, μία τοπική παραλλαγή της κλασικής καρυδόπιτας με ποτό από κίτρο. Οι Ναξιώτες φημίζονται επίσης για τις γλυκές τους πίτες με ντόπιο μέλι. Και οι δύο επιλογές είναι ιδανικές για συνοδευτικό του παγωτού.
Ανάφη και Σαντορίνη
Η γλυκιά σπεσιαλιτέ των δύο κυκλαδίτικων νησιών έχει γαμήλια διάθεση. Φυσικά, μπορείτε να το απολαύσετε ακόμα και αν δεν είστε καλεσμένοι στη δεξίωση χαράς που πραγματοποιείται υπό το φως του ηλιοβασιλέματος. Το κουφέτο φτιάχνεται από ασπρισμένα αμύγδαλα, τα οποία έχουν σιγοβράσει σε παραδοσιακό θυμαρίσιο μέλι.
Φολέγανδρος
Το μικρό, αλλά άκρως γοητευτικό νησί των Κυκλάδων δίνει γλυκιά νότα στην γαστρονομική του παράδοση με την καρπουζόπιτα, μία γλυκιά πίτα με πρωταγωνιστή το φρούτο – συνώνυμο του θέρους. Για αυτό, και το εν λόγω κυκλαδίτικο γλύκισμα είναι έρως.
Ίος
Ξεροτήγανα, καλασούνια (μυζηθρόπιτες φτιαγμένες από χειροποίητο φύλλο, μυζήθρα, μέλι και κανέλα – συνδυασμός που αφήνει μία ημίγλυκη επίγευση στους γευστικούς κάλυκες, και κάθε λογής ντόπιο παστέλι σας περιμένει στο νησί που συνδυάζει έντονο και slow living τρόπο ζωής. Αρκεί να ξέρεις σε ποιο σημείο του να βρεθείς.
Λήμνος
Ποιο είναι το τελικό αποτέλεσμα που δημιουργεί το πάντρεμα αμυγδάλου με κουβερτούρα και χειροποίητο λιωμένο υποβρύχιο με γεύση βανίλια; Την απάντηση την γνωρίζουν οι γυναίκες της Λήμνου. Και δεν είναι άλλη από τα βενιζελικά, ένα ιδιαίτερο γλύκισμα που οφείλει το όνομα του στον Ελευθέριο Βενιζέλο.
Άνδρος και Μύκονος
Εκτός από το γεγονός ότι μπορείτε να επισκεφτείτε εύκολα και τα δύο νησιά κάνοντας island hopping, η Άνδρος και η Μύκονος έχουν κοινή γλυκιά σπεσιαλιτέ. Τα αμυγδαλωτά, τα οποία επί της ουσίας αποτελούν το γέννημα της συνάντησης αλεσμένων ασπρισμένων αμυγδάλων με ζάχαρη κι άφθονο ανθόνερο. Την συνταγή ολοκληρώνει η ζάχαρη άχνη, η οποία πασπαλίζεται στο φινάλε.
Ρόδος
Το νησί των Ιπποτών δεν αρκείται στο κλασικό παστέλι, αλλά δημιουργεί τα μελεκούνια, ένας είδος παστελιού με μελένια υφή και άφθονο σουσάμι. Τη γλυκιά ταυτότητα του νησιού συμπληρώνουν τα κατημέρια – κουλουράκια περιχυμένα με άφθονο μέλι ιδανικά για το πρώτο γεύμα της ημέρας ή ενδιάμεσο σνακ και τα μασχοπούγκια – ένα ιδιαίτερο γλύκισμα με καρυδόψιχα, ανθόνερο, ζάχαρη και μοσχοκάρυδο. Αν βρεθείτε στο νησί, μην παραλείψετε να γευτείτε τον πελτέ από καΐσι ή αλλιώς του βερίκοκου που λιώνει μαζί με τη φλούδα του.
Ζάκυνθος
Δεν χρειάζονται ιδιαίτερες συστάσεις. Το μαντολάτο εμφανίστηκε για πρώτη φορά στα Επτάνησα από τους Ενετούς με τις ρίζες του να τοποθετούνται χρονικά τον 15ο αιώνα και τοπογραφικά στην Κρεμόνα της Ιταλίας. Σήμερα, το μαντολάτο έχει ζακυνθινή σφραγίδα και πατέντα, αλλά και συγγενείς. Τις μάντολες. Ένα παραδοσιακό γλυκό της Επτανησιακής κουζίνας που παρασκευάζεται από αμύγδαλα σε ζάχαρη και φυτικό ερυθρό χρώμα.
Κέρκυρα
Η παστιτσάδα και το σοφρίτο στο κέντρο, οι συκομαΐδες – γλυκιές πίτες από ζυμάρι που περιέχει ούζο και άφθονο μαύρο πιπέρι και σάρκα από φρέσκα ή αποξηραμένα σύκα – στο φινάλε. Γλυκιά παραδοσιακή εναλλακτική φυσικά τα ζαχαρωμένα κουμκάτ.
Λευκάδα
Η λαδόπιτα είναι το γαστρονομικό της αποτύπωμα. Όλο το χρόνο, αφού αξιοποιείται και ως παραλλαγή της βασιλόπιτας. Το καλοκαίρι την σερβίρουν με παγωτό. Πρόκειται για μία αρμονική ενορχήστρωση εξαιρετικού παρθένου ελαιόλαδου με ζάχαρη, νερό αλεύρι και σιμιγδάλι. Το ξεχωριστό νησί του Ιουνίου έχει μία ακόμη χειροπιαστή αδυναμία. Αυτή της σουμάδας, που εκτός από τους πρωταγωνιστές κλαδικών ελληνικών ταινιών, αναφέρεται συχνά και από τους κατοίκους του νησιού ως ένα γρήγορο φίλεμα.
Ιθάκη
Το σιροπιαστό μονοπάτι του γλυκού ακολουθεί και το νησί που έδωσε το όνομα του σε ένα από τα πιο προσεγμένα ποιήματα του Κωνσταντίνου Καβάφη. Το ροβανί δεν έχει καμία απολύτως σχέση με το ραβανί του εμπορίου. Σας το επισημαίνουν και οι ντόπιοι, άμα τους ρωτήσετε. Συνδυάζεται πάντως ηδονικά με σπιτικό παγωτό.
Κρήτη
Μπορεί στο παρελθόν τα καλιτσούνια ή λυχναράκια να πλάθονταν αποκλειστικά το Πάσχα, όμως πλέον ετοιμάζονται όλο το χρόνο. Για να ικανοποιήσουν τους επισκέπτες του ξεχωριστού νησιού της Ελλάδος, αλλά και τους ντόπιους κατοίκους. Φρέσκια – και με τόπο παραγωγής το ίδιο το νησί – μυζήθρα και κανέλα γίνονται το σώμα μίας γλυκιάς τάρτας που σφραγίζει την κρητική φιλοξενία.
