Τί μας αρέσει να πίνουμε το καλοκαίρι; Τώρα που οι θερμοκρασίες έχουν ανέβει για τα καλά ο νους μας είναι στις βόλτες και στη χαλάρωση, μετράμε αντίστροφα για τις διακοπές και ονειρευόμαστε ανέμελες στιγμές γι αυτό το μόνο που θέλουμε είναι κάτι να μας δροσίζει, να μας αναζωογωνεί και να μας φτιάχνει τη διάθεση. Υπάρχουν πολλά και διάφορα απολαυστικά ποτά που είναι ταυτισμένα με την συγκεκριμένη εποχή, κάποια μάλιστα θεωρούνται εξ ορισμού καλοκαιρινά όπως τα κάθε λογής κοκτέιλ ή το κρύο τσάι.
Ωστόσο ο καθένας από εμάς έχει το δικό του ξεχωριστό σήμα κατατεθέν για το καλοκαίρι. Πολύχρωμα κοκτέιλ που απολαμβάνουμε στα αγαπημένα μας beach bar, σπιτικοί φρουτοχυμοί φτιαγμένοι από τα χέρια της μαμάς και της γιαγιάς, περιποιημένα ουζάκια και τσιπουράκια στο καφενείο ή στην ταβέρνα, δροσερά ροφήματα και τσάι στη βεράντα ή στον κήπο. Κάθε περίπτωση είναι ξεχωριστή και κάθε περίσταση ιδιαίτερη γι αυτό και είναι ταυτισμένες με μοναδικές γεύσεις και αρώματα που δημιουργούν εμπειρίες και αναμνήσεις. Αν το καλοκαίρι ήταν ποτό λοιπόν, ποιο ποτο θα ήταν; Ιδού τα δικά μας καλοκαιρινά ορόσημα:
Ένα λιβάδι μαργαρίτες!
Αυτό το κλασικό ποτό είναι ο τέλειος συνδυασμός γλυκού, ξινού και αλμυρού, καθιστώντας το το ιδανικό για μια ζεστή καλοκαιρινή μέρα. Η μαργαρίτα είναι ένα κλασικό κοκτέιλ που απολαμβάνουν εκατομμύρια άνθρωποι σε όλο τον κόσμο εδώ και δεκαετίες. Από τη δροσιστική της γεύση μέχρι την ευελιξία της, είναι η καλύτερη συντροφιά στην παραλία. Ένας άλλος λόγος για τον οποίο αγαπάμε τις μαργαρίτες είναι η ευελιξία τους. Είτε προτιμάτε τη μαργαρίτα σας παγωμένη ή με πάγο, με ή χωρίς αλάτι ή με φράουλα, μάνγκο ή σμέουρα, οι δυνατότητες είναι ατελείωτες. Και αν γκώσεις πίνεις μετά και μια μπιρίτσα και συνεχίζεις το πάρτι στο beach bar. Λ.Τρ.
Zombie Nation!
Ρούμι, ρούμι, και πάλι ρουμι! Αν το καλοκαίρι ήταν ποτό θα ήταν σίγουρα ρούμι, κι αν ήταν κοκτέιλ θα ήταν οπωσδήποτε zombie. Το εμβληματικό κοκτέιλ της tiki κουλτούρας έχει αναμφισβήτητα την πιο εξωτική γεύση που υπάρχει στον πλανήτη και ταυτόχρονα κουβαλάει ένα μυστήριο λόγω της φήμης του. Ο θρύλος που το ακολουθεί από τις αρχές του 20ου αιώνα λέει ότι συνδέεται με ένα είδος μαγείας που χρησιμοποιούσαν στη Γαλλική Πολυνησία για να αναστήσουν τους νεκρούς. Τρία διαφορετικά ρούμια, ανανάς, λάιμ, γκρέιπφρουτ. Δυναμικό και πληθωρικό με έντονο αλκοολικό χαρακτήρα και φρουτένια φρεσκάδα σε κάθε γουλιά το zombie θεωρείται πλέον κλασικό, κυκλοφορεί σε άπειρες παραλλαγές και πρωταγωνιστεί στις λίστες των κορυφαίων μπαρ του πλανήτη. Κι επειδή η Καραϊβική πέφτει λίγο μακριά μέχρι να καταφέρω να πάω να τη δω από κοντά λατρεύω να ταξιδεύω νοητά ως εκεί απολαμβάνοντας καλοφτιαγμένα zombie στα αγαπημένα μου bar. Ζ.Π.
Μπίρα, το ορόσημο του καλοκαιριού
Το καλοκαίρι χαρακτηρίζεται με μία λέξη και μόνο: Μπίρα! Είναι το αλκοολούχο που για μένα σηματοδοτεί την έναρξη του θέρους. Προσωπικά, μόλις αρχίσουν να σφίγγουν οι ζέστες αναζητώ ένα τετράπτυχο που περιλαμβάνει καρπούζι, κλιματιστικό, μπίρα και αλπικό κλίμα καθότι είμαι ορκισμένη εχθρός του καλοκαιριού. Και εφόσον το αλπικό κλίμα ανήκει στα όνειρα θερινής νυκτός πνίγω τον πόνο μου σε μια παγωμένη μπίρα. H άτιμη είναι πολύ ωραία και δροσιστική αλλά φουσκώνει και κάνει και μπιροκοιλιά! Αλλά τι τα θες! Δεν μπορούμε να τα έχουμε όλα. Αθ.Φ.
Κοκτέιλ καρπούζι, το παλιό το… ορθόδοξο, χωρίς ίχνος από καρπούζι
Πες με παλιομοδίτισσα όμως το αγαπημένο μου ποτό είναι το Watermelon Old fashion cocktail, σε απλά ελληνικά: κοκτέιλ «καρπούζι» που δεν έχει ούτε μία σταγόνα καρπουζιού, ούτε καν μόριο, ούτε καν κουκούτσι. Για κάποιο παράξενο λόγο, κάποιοι αποφάσισαν να το πουν καρπούζι και αφού έτσι ήθελαν, έτσι έγινε. Μέσα καλοκαιριού δεν χρειάζεται να εμβαθύνουμε κιόλας. Το κοκτέιλ καρπούζι άλλωστε δεν είναι απλώς ένα καλοκαιρινό ποτό, είναι ιδέα. Είναι ο τρόπος, το στυλ, το ξεφάντωμα μετά από πολύωρο κάψιμο στον ήλιο δίπλα στο beach bar. Το «καρπούζι» (άκουσον, άκουσον) σερβίρεται μόνο με σέικερ. Δηλαδή, παραγγέλνεις «ένα σέικερ καρπούζι» και μετά πίνεις και χορεύεις μέχρι το πρωί. Βότκα, angostura, brandy, χυμός πορτοκάλι, καλό χτύπημα με πάγο και σφηνάκια. Cheers και πάλι από την αρχή. Γ. Μπ.
Bloody Mary
Είναι τόσο bloody cool όσο και τα after office καλοκαιρινά σουλάτσα στην Αθήνα. Το Bloody Mary στην αρχή με κέρδισε με το όνομα, έπειτα με την ιστορία του και στο τέλος με τη γεύση του. Αχ αυτή η γεύση του! Στιβαρή και συγχρόνως τόσο παιχνιδιάρικη, πιπεράτη, πικάντικη και λίγο όξινη μαζί, σαν να προσπαθεί να βρει μία ταυτότητα που δεν χρειάζεται καν. Και κάπου εκεί έρχεται και η βότκα, την οποία αν και γενικά δεν πολυαγαπώ, δεν μπορώ να αγνοήσω ότι φέρνει τις τέλειες ισορροπίες όταν συναντά στο σέικερ τον χυμό ντομάτας και την Worcestershire σως. Φυσικά, εκτιμώ απεριόριστα όταν μου σερβίρεται στο σωστό ποτήρι και με την απαραίτητη γαρνιτούρα του σέλερι που εγώ προσωπικά χρησιμοποιώ για να ανακατεύω τον πάγο. Μου αρέσει και η non-alcohol εκδοχή του σε Virgin Mary αλλά δεν θα ήταν η πρώτη μου επιλογή. Λ. Χρ.
Ούζο και πάλι ούζο!
Καλοκαίρι για μένα ίσον θάλασσα, ταβερνάκια και μεζεδάκια δίπλα στο κύμα, οπότε ένα ουζάκι με πάγο είναι το απόλυτο καλοκαιρινό ποτό για μένα. Ταιριάζει με πολλά θαλασσινά εδέσματα και όχι μόνο, αφού και μια ωραία τηγανιά τραγανά κολοκυθάκια του πάει εξίσου υπέροχα. Στο μυαλό μου το έχω συνδεδεμένο με καλή παρέα και τα καραφάκια να τελειώνουν το ένα μετά το άλλο. Το άρωμά του είναι έντονο και χαρακτηριστικό, γι’ αυτό έχει είτε φανατικούς οπαδούς, είτε εχθρούς, τίποτα στο ενδιάμεσο. Ε.Σ.
Γρανίτα
Το καλοκαίρι αν ήταν ποτό, θα ήταν σίγουρα κάτι με πολλά παγάκια και σε μεγάλο ποτήρι. Θέλω να πω το Aperol Spritz αλλά, για μένα, αυτό είναι ένα ποτό για όλο το έτος. Έτσι, θα επιλέξω το απόλυτο, καλοκαιρινό ρόφημα που ναι μεν δεν περιέχει αλκοόλ αλλά είναι συνυφασμένο, στο μυαλό μου, με το καλοκαίρι. Οι γρανίτες. Γρανίτα πεπόνι ή καρπούζι είναι ό,τι καλύτερο για τις ημέρες καύσωνα. Καθώς περιηγούμαστε στα σοκάκια του νησιού ή τους δρόμους της πόλης, με τον ήλιο και τη ζέστη να είναι ανελέητοι, μία δροσιστική γρανίτα με τα απόλυτα καλοκαιρινά φρούτα είναι τόσο δροσιστική που είναι ικανή να με κάνει να ξεχάσω -για λίγο- τη ζέστη και την ταλαιπωρία. T.Tζ.
Cuba libre
Κοκτέιλ φαντασίωσης, που δημιουργεί ψευδαισθήσεις αιώνιου καλοκαιριού είναι το Cuba libre. Ρούμι, coca cola, χυμός λάιμ, πάγος και η γιορτή ξεκινά. Η ειδοποιός διαφορά του από το ρούμι – κόλα είναι βέβαια το λάιμ, που κάνει το Cuba libre πιο εξωτικό, και ελαφρά πιο πικρό. Σε στέλνει σε -φανταστικά- ταξίδια στην Καραϊβική, σε παραλίες με λεπτή λευκή άμμο και φοινικόδεντρα, σε βόλτες με vintage αμερικάνικα κάμπριο αυτοκίνητα, σε μπαρ με ρέγκε και σάλσα. Απλό όσο δεν πάει στην παρασκευή του: βάζεις πάγο στο ποτήρι, στύβεις μισό λάιμ, ρίχνεις 2 δόσεις ρούμι, απογεμίζεις με cola, ανακατεύεις, βάζεις και μια φέτα λάιμ και τέλος. Hasta Siempre! Μ.ΣΤ.
Παγωμένος καφές!
Δεν μου αρέσει πολύ το αλκοόλ. Με ζεσταίνει και μου ανεβάζει τη θερμοκρασία. Οπότε το καλοκαιράκι με τους 40°C δεν μπορώ και πολύ να με φανταστώ να πίνω αλκοολούχα ποτά. Ένα κοκτέιλ το πολύ για την παρέα, αλλά δεν θα το πιω και πολύ ευχάριστα. Πρώτον γιατί θα με ζεστάνει και δεύτερον θα με γεμίσει ενοχές για τις ποσότητες ζάχαρης που περιέχει. Τι απολαμβάνω να πίνω το καλοκαίρι; Κρύο καφέ με μπόλικα παγάκια σίγουρα. Για μένα το καλοκαίρι είναι η ευκαιρία να αράξω κάπου για καφέ -κατά προτίμηση σε μια παραλία- και να κάτσω εκεί με τις ώρες, χωρίς να σκέφτομαι πολύ, μακριά από τις έννοιες της καθημερινότητας. Τώρα τι καφέ θα προτιμούσα; Πλέον espresso freddο με πολύ πάγο. Ωστόσο, με μια νοσταλγική διάθεση, το καλοκαίρι είναι περισσότερο για μένα ένα φραπεδάκι, με μπόλικο αφρό, σε μεγάλο ποτήρι, να το πίνεις… χαλαρά! Ν.Κ.
Smoothie με μπανάνα, γάλα, γιαούρτι
Το ρόφημα αυτό βρίσκεται εκεί, σε κάθε καλοκαίρι της παιδικής μου ηλικίας. Δεν έχει τίποτε το πρωτότυπο ούτε το ευφάνταστο, δεν απαιτεί ιδιαίτερη μαεστρία για να το πετύχει κανείς, αλλά η γεύση του είναι γλυκιά και γαλακτερή, όσο χρειάζεται για να θυμίζει μητρική στοργή. Τα καλοκαιρινά απογεύματα ήταν η πρώτη επιλογή τη μητέρας μου για να «τρατάρει» τους φίλους μου και το γλυκό κολατσιό μου όταν αρνούμουν να φάω οποιοδήποτε φρούτο. Με τρία μόνο υλικά, μπανάνα, γάλα και μέλι, και για ακόμα μεγαλύτερη γλύκα παγωτό βανίλια, το στομάχι μου γέμιζε ευχαριστημένο και εγώ έπαιρνα όση δύναμη χρειαζόμουν για να συνεχίσω το κυνηγητό. (Και εννοείται πως ακόμα πίνω «μπανανόγαλα» το καλοκαίρι.)Ε.Τσ.
Cucurrucucu Paloma
Αν το καλοκαίρι είχε χρώμα, θα ήταν ροζ κι αν ήταν κοκτέιλ, θα ήταν σίγουρα το Paloma. Η πρώτη μου γνωριμία με το ροζ αυτό κοκτέιλ έγινε σε ένα ταξίδι στο Μεξικό. Μέχρι τότε ήμουν φανατικός οπαδός του Margarita. Ακόμα βλέπετε δεν είχε χτυπήσει την πόρτα μας το Paloma, αν και ένα από τα κλασικά ποτά. Όταν μου το πρόσφεραν για πρώτη φορά, νόμιζα ότι μου έδιναν ένα αναψυκτικό. Στην πρώτη γουλιά ερωτευτήκαμε, στην δεύτερη και τρίτη αγαπηθήκαμε. Το δροσιστικό του προφίλ, η ισορροπημένη του οξύτητα που παίζει με την γλύκα του αναψυκτικού καθώς και οι φυσαλίδες που χτυπάνε τον ουρανίσκο σε κάθε γουλιά, δεν με άφησαν ασυγκίνητο. Η κλασική συνταγή του Paloma θέλει ως πρωταγωνίστρια την tequila. Μάλιστα αρκετοί bartenders υποστηρίζουν ότι το εν λόγω κοκτέιλ φανερώνει την ήρεμη πλευρά του συγκεκριμένου αποστάγματος της αγαύης και γι’ αυτό είναι το καταλληλότερο για να μυήσει κάποιον στον κόσμο του. Βέβαια, υπάρχει και το mezcal, το έτερο απόσταγμα της αγαύης, το οποίο και αγαπώ, και πολύ συχνά συμμετέχει σε ένα Paloma. Η χρήση του mezcal, λοιπόν, δίνει στο ποτό έναν πιο καπνιστό, αλλά και λίγο πιο επιθετικό χαρακτήρα, τον οποίο, προσωπικά, βρίσκω πολύ ενδιαφέροντα. Β.Δ.
Τα κείμενα υπογράφουν: Βασίλης Δημαράς, Νίκη- Μαρία Κοσκινά, Γιάννα Μπαλαφούτη, Ζωή Παπαφωτίου, Εύη Σκλατινιώτη, Μελίσσα Στοϊλη, Λευτέρης Τρίγκας, Εύη Τσιροπούλου, Λουκία Χροσοβιτάνου, Αθηνά Φερεντίνου
