«Βουρκωμένη Δευτέρα, η χειρότερη μέρα, η καινούρια βδομάδα, δεν περνά δεν περνά η ρημάδα», λέει ένα παλιό λαϊκό τραγούδι και μάλλον οι περισσότεροι ταυτιζόμαστε αφού μετά το σαββατοκύριακο πάντα η διάθεση για επαναφορά στο καθημερινό πρόγραμμα είναι κάπως μειωμένη. Κάποιοι μάλιστα λένε ότι η Δευτέρα είναι η πιο μελαγχολική μέρα της εβδομάδας. Υπάρχει άλλωστε και η περίφημη Blue Monday δηλαδή η τρίτη Δευτέρα κάθε Ιανουαρίου που έχει θεσπιστεί παγκοσμίως ως η πιο μελαγχολική μέρα του χρόνου κυρίως λόγω της παρόδου των γιορτών και της ταυτόχρονης ανάγκης κατάρτισης των στόχων της νέας χρονιάς.
Ωστόσο υπάρχουν και εκείνοι που βλέπουν τη συγκεκριμένη μέρα ως ένα ακόμα νέο ξεκίνημα, ειδικά αν έχει προηγηθεί ένα ωραίο σαββατοκύριακο ή αν έχουν ενδιαφέροντα πράγματα να κάνουν στη δουλειά και στη ζωή τους.
Και πριν μπούμε για τα καλά στα γαστρονομικά όρια του θέματος μας να πούμε επίσης ότι σύμφωνα με την αστρολόγια η Δευτέρα ως ημέρα της Σελήνης έχει τα χρώματα του φεγγαριού δηλαδή λευκό, ασημί και γαλάζιο. Ποια είναι όμως η γεύση της; Ποιό είναι το φαγητό που θα θέλαμε να απολαμβάνουμε τις Δευτέρες ή μας θυμίζει τις Δευτέρες; Τί θα ήταν άραγε αυτό που θα ταίριαζε γευστικά σε μια τέτοια μέρα;
Παρακάτω συγκεντώσαμε όλα εκείνα τα πιάτα που για τους δικούς μας προσωπικούς λόγους ταιριάζουν με τη Δευτέρα όπως ο καθένας την έχει στο μυαλό του και στην καρδιά του:
Μακαρονοσαλάτα
Σύμφωνα με άγνωστες και αβάσιμες έρευνες, όλες οι δίαιτες ξεκινούν τη Δευτέρα. Έτσι κι εγώ, γνήσιο θύμα των ερευνών, πάντοτε τη Δευτέρα ξεκινάω δίαιτα. Γιατί η Δευτέρα δεν είναι μία τυχαία μέρα. Είναι η άτυπη παγκόσμια ημέρα δίαιτας, αναστοχασμού και περισυλλογής, μάλλον εξαιτίας της κραιπάλης και του hangover του Σαββατοκύριακου που πέρασε. Ψιλοκομμένη ντομάτα, στριμμένα ζυμαρικά σαν την ψυχολογία μου, ξινή σάλτσα σαν την διάθεσή μου, λίγες βραστές τούφες μπρόκολου για την αποτοξίνωση, ίσως και λίγα επιμελώς τεμαχισμένα καρέ από φιλέτο κοτόπουλου, που έχουν περάσει με χυμό λεμόνι από τη σχάρα. Φρέσκιες καυτερές πιπεριές με ελαφριά δόση καψαϊκίνης για το τελείωμα και μια κουταλιά εξαιρετικό παρθένο ελαιόλαδο για την ανάκτηση των χαμένων δυνάμεων. Αν δεν είναι αυτό φαγητό διαίτης, τότε τι; Μήπως οι Δευτέρες είναι; Γ. Μπ.
Ψητό κοτόπουλο μπούτι με σαλάτα
Μέχρι τα 17 μου ήμουν πολύ αδύνατη, κοκκαλιάρα, ώσπου την έπεσα στα junk food (συγκεκριμένα πατάκια εναλλάξ με σοκολάτες) για να μπορέσω να ανταπεξέλθω στο διάβασμα των Πανελληνίων, οπότε πήρα μαζεμένα σε μια χρονιά μερικά κιλάκια. Από τότε ο μεταβολισμός μου χάλασε και δεν μπορούσα να τρώω ό,τι και όποτε το θέλω, όπως είχα συνηθίσει μικρότερη, ούτε να φτιάχνω γλυκά με τις φίλες μου για χόμπι. Ναι ξεκάθαρα για μένα εδώ και πολλά χρόνια η Δευτέρα είναι μέρα της δίαιτας, αλλά επειδή έρχεται μετά από ένα Σαββατοκύριακο (στο οποίο συνήθως κάνω το ένα ελεύθερο γεύμα που μου επιτρέπεται) θέλω κάτι που αγαπώ για να μπω ξανά στο πρόγραμμα. Κι επειδή το κοτόπουλο είναι αγαπημένο, ιδίως το μπούτι, φροντίζω είτε να το ψήσω στο φούρνο -είτε στη φριτέζα αέρος για ευκολία- και έτσι γρήγορα κι απλά έχω την πρωτεΐνη που χρειάζομαι για να ξεκινήσω την εβδομάδα με όρεξη… Κι επειδή η διαιτολόγος μου μου το βάζει συνήθως μαζί με κάποια σαλάτα, διαλέγω κάποια εποχής και έχω και όλα τα υπόλοιπα θρεπτικά συστατικά που πρέπει να πάρει ο οργανισμός, όπως βιταμίνες, ιχνοστοιχεία, κ.λπ και χορταίνω περισσότερο. Ε.Σ.
Κοτόσουπα
Αν σου αρέσει πολύ αυτό που κάνεις, η Δευτέρα δεν έχει πολύ μεγάλη διαφορά από την Παρασκευή. Αν δεν αρέσει στους γύρω σου αυτό που κάνουν, η κατανόηση είναι χρήσιμος μηχανισμός επιβίωσης. Για την Δευτέρα, επιλέγω ένα πιάτο με αντι-στρες, ζεστή κοτόσουπα. Στήθος κοτόπουλου και λαχανικά ψιλοκομμένα που έχουν βράσει αργά, ρύζι και πολλές σταγόνες λεμόνι. Είναι το φαγητό που έχει δείξει κατανόηση όποτε του την έχω ζητήσει. Η απόλαυσή του είναι για μένα μια εναλλακτική μορφή διαλογισμού στο τέλος της ημέρας. Η κοτόσουπα ποτέ δεν μπήκε σε διαδικασία να υποκριθεί κάτι που δεν είναι. Δεν επιδέχεται παραλλαγές, δεν αποδομείται, δεν χρειάζεται ιδιαίτερη τεχνική για να αναδειχθεί. Διαχρονική και αγαπημένη. Αχνιστός θησαυρός. Ν.Μ.
Κοτόπουλο με πατάτες στο φούρνο
Στην αρχή, ταύτισα στο μυαλό μου, τη Δευτέρα, με τις μπάμιες. Σε δεύτερη όμως ανάγνωση, αυτή η εξίσωση που είχα στο μυαλό μου απέτυχε, καθώς από τη μια, οι μπάμιες μου αρέσουν περισσότερο από τις Δευτέρες, και από την άλλη, θεωρώ ότι για να ξεκινήσει καλά η εβδομάδα, χρειάζεται, οπωσδήποτε, ένα comfort πιάτο. Ένα πιάτο που μου αρέσει παντός καιρού και παντός εποχής, δεν το βαριέμαι σχεδόν ποτέ, είναι εύκολο και σχετικά γρήγορο στο να το φτιάξω και να το συνδυάσω με λοιπούς μεζέδες στο τραπέζι και κυρίως μου δίνει αυτή τη ζεστασιά και την αίσθηση της μαμαδίστικης θαλπωρής, για να τα βγάλω εύκολα πέρα όλη την εβδομάδα. Αν η Δευτέρα, λοιπόν, ήταν φαγητό θα ήταν κοτόπουλο με πατάτες στο φούρνο. Τραγανό, πικάντικο και ξεροψημένο εξωτερικά. Ζουμερό και βαθιά νόστιμο στα ενδότερά του. Με μελωμένες πατατούλες λουσμένες από τη σπιρτόζικη μαρινάδα του: μουστάρδα, μέλι, χυμό πορτοκαλιού, κάρι, πάπρικα και σκόρδο σκόνη. Φαγάκι τίμιο του ονείρου! Λ.Χρ.
Σαλάτα με -παραβρασμένο- μπρόκολο και κουνουπίδι
Κλείστε τα μάτια και φανταστείτε ένα μικρό παιδάκι -ίσως τον εαυτό σας σε μικρή ηλικία- να κρέμεται απεγνωσμένα από το χέρι της μητέρας του στη μέση του δρόμου, με μάτια κλαμένα, μάγουλα κοκκινισμένα και ένα στόμα διάπλατα ανοιχτό σε μια μόνιμη κραυγή απελπισίας να παρακαλάει να μην του στερήσουν την αγαπημένη του λιχουδιά ή να το απαλλάξουν από ένα φαγητό-βάσανο στο μεσημεριανό τραπέζι. Έτσι ακριβώς ένιωθα εγώ -αν και δεν κατέληγα σε αντίστοιχες σκηνές απελπισίας στη μέση του δρόμου- κάθε φορά που έβλεπα να στέκεται απειλητικά στο τραπέζι η σαλάτα με μπρόκολο, πατάτες και κουνουπίδι. Πάντα παραβρασμένα και πάντα πικρά στη γεύση και το άρωμα, τα έτρωγα, εφιαλτικά αργά, με μικρές, μίζερες πιρουνιές και αυτά κάθονταν πάντα σαν πέτρα στο στομάχι. Δεν με ήθελαν, δεν τα ήθελα. Τι σχέση έχουν όλα αυτά με τη Δευτέρα; Την ίδια σχέση που είχα εγώ με τη σαλάτα μπρόκολο-κουνουπίδι στην παιδική μου ηλικία, φαντάζομαι ότι έχουν οι περισσότεροι από εμάς με την πρώτη ημέρα της εβδομάδας: σχεδόν πάντα πικρή, θα θέλαμε όλοι να την αποφύγουμε, κάθε ώρα της στο γραφείο ή στο σχολείο περνά αργά και βασανιστικά, γι’ αυτό και μας κάθεται βαριά η αιώνια επιστροφή σε αυτό το κάτι (;) που συμβολίζει η Δευτέρα. Δεν μας θέλει, δεν τη θέλουμε! Ε.Τσ.
Σαλάτα-γεύμα
«Απο Δευτέρα δίαιτα». Δεν ξέρω γιατί αλλά κάθε φορά που έρχεται η Δευτέρα ή σκέφτομαι τη Δευτέρα πάντα το πρώτο πράγμα που μου έρχεται στο μυαλό είναι αυτή η φράση. Δεν με χαλάει ούτε η επιστροφή στη δουλειά, ούτε το τέλος του Σαββατοκύριακου, ούτε τίποτα από όλα αυτά. Αυτό που με χαλάει περισσότερο σε αυτή τη μέρα είναι ότι πρέπει να κάνω κράτει στη διατροφή μου. Είτε γιατί από τότε που θυμάμαι τον ενήλικο εαυτό μου πάντα έχω 2-3-5 κιλά να χάσω είτε επειδή απλώς έχω ξεσαλώσει διατροφικά τις δύο προηγούμενες ημέρες και νιώθω την ανάγκη να μαζευτώ και να αποτοξινωθώ έστω και για μία μέρα. Οπότε λοιπόν για εμένα οι Δευτέρες είναι συνδεδεμένες με σαλάτες-υπερπαραγωγή και ειδικά με την αγαπημένη μου σαλάτα που περιέχει αβοκάντο, κοτόπουλο, ντοματίνια και φυσικά φέτα. Δροσερή, θρεπτική, χορταστική και πάνω από όλα νόστιμη η συγκεκριμένη σαλάτα είναι πολύ συχνά το δευτεριάτικο γεύμα μου στο γραφείο ή το βραδινό μου όταν επιστρέφω από τη δουλειά. Και από Τρίτη φυσικά πάλι σε ατασθαλίες πέφτω! Ζ.Π.
Σπανακόρυζο
Η Δευτέρα είναι η αρχή της εβδομάδας, η μέρα μετά το Σαββατοκύριακο-ξεκούρασης, η μέρα που δεν θέλουμε να ξυπνήσουμε για να πάμε δουλειά ή σχολείο… Τι φαγητό της ταιριάζει; Ένα πιάτο γεμάτο βιταμίνες και… ξενέρωτο που ετοιμάζουμε κατ’ ανάγκη και τρώμε συνήθως με το ζόρι. Στα τοπ της λίστας τέτοιων πιάτων βρίσκεται το σπανακόρυζο! Υγιεινό και θρεπτικό, εύκολο στην παρασκευή του -αν εξαιρέσουμε βέβαια το πλύσιμο και το καθάρισμα του λαχανικού- είναι ό,τι πρέπει τόσο για το ταπεράκι του σχολείου όσο και για του γραφείου. Οφείλω ωστόσο να ομολογήσω ότι εμένα προσωπικά μου αρέσει πολύ το σπανακόρυζο, αλλά βέβαια προτιμώ το σπανάκι στην πιο… παχυντική εκδοχή του, μέσα σε μια γευστική πίτα με σπιτικό φύλλο! Ν.Κ.
Τα κείμενα υπογράφουν: Νίκη- Μαρία Κοσκινά, Γιάννα Μπαλαφούτη, Νάνσυ Μητροπούλου, Ζωή Παπαφωτίου, Εύη Σκλατινιώτη, Εύη Τσιροπούλου, Λουκία Χρυσοβιτσάνου
Το άρθρο της εβδομάδας
