Αν ο κόσμος ήταν δίκαιος τα φαγητά δεν θα είχαν καθόλου θερμίδες και η υπερκατανάλωση τους δεν θα έβλαπτε την υγεία μας. Με δυο λόγια θα μπορούσαμε να τρώμε καθημερινά ό,τι θέλουμε χωρίς τύψεις. Ωστόσο τί θα γινόταν αν μπορούσαμε να τρώμε κάθε μέρα το αγαπημένο μας φαγητό; Ή έστω την αγαπημένη μας ομάδα τροφίμων;
Είναι γεγονός ότι η μεγαλύτερη σοφία που έχει ειπωθεί από καταβολής κόσμου και αφορά τα γούστα στο φαγητό είναι το: «περί ορέξεως κολοκυθόπιτα». Και πραγματικά δεν υπάρχει πιο καθαρή αλήθεια από αυτήν αφού οι προτιμήσεις των ανθρώπων είναι τόσες πολλές και διαφορετικές, είναι άπειρες. Άλλος ορκίζεται στο κρέας, άλλος δε μπορεί να ζήσει χωρίς μακαρόνια, κάποιοι λατρεύουν τα όσπρια ή τα ψάρια. Όλοι όμως έχουμε ένα φαγητό που το αποζητάμε με κάθε ευκαιρία, που ιδανικά θα θέλαμε να το απολαμβάνουμε κάθε μέρα και δεν θα το βαριόμασταν ποτέ. Η αλήθεια είναι ότι πρέπει να σκεφτεί κανείς πολύ για να επιλέξει μία και μοναδική αδυναμία του στο φαγητό αλλά όλοι έχουμε ένα πιάτο που το λατρεύουμε, που δεν θα το αλλάζαμε με τίποτα, που αν μπορούσαμε θα το απολαμβάναμε κάθε μέρα με μεγάλη ευχαρίστηση.
Ιδού τα δικά μας μοναδικά και αναντικατάστατα πιάτα:
Ζυμαρικά για πάντα!
Υπάρχουν χίλιες και μία συνταγές ζυμαρικών, ταιριάζουν με κρέας και ψάρι, κάνουν θαύματα με πολλές σάλτσες, μπορούν να σοταριστούν ή να ψηθούν, να καταναλωθούν ζεστά ή ως κρύα σαλάτα. Από ένα απλό σπαγγέτι που σερβίρεται με ελαιόλαδο, σκόρδο και τσίλι (olio, aglio, peperoncino) μέχρι πιο περίτεχνα ψητά πιάτα -όπως τα όμορφα κλασικά λαζάνια- τα ζυμαρικά μπορούν να είναι γρήγορα, απλά, υγιεινά, θρεπτικά και ευέλικτα. Υπάρχει ένα σχήμα ζυμαρικών και μια συνταγή για κάθε μέρα του χρόνου και όχι μόνο! Στην Ιταλία κυκλοφορούν πάνω από 600 διαφορετικά σχήματα ζυμαρικών στην αγορά και νέες συνταγές δημιουργούνται κάθε μέρα, οπότε θα έχετε πάντα κάτι καινούργιο για να ανακαλύψετε και να δοκιμάσετε. Και γενικά δείξτε μου κάποιον που διαφωνεί. Λ.Τρ.
Χοιρινό και ξερό ψωμί!
Αν ο παράδεισος είναι ένα μέρος που τρώμε και πίνουμε ό,τι θέλουμε χωρίς «επιπτώσεις» και ήταν γεμάτο με το αγαπημένο μου φαγητό σίγουρα σε αυτό το μέρος θα υπήρχε χοιρινό σε όλες του τις μορφές και τις παρασκευές. Το ξέρω οτι δεν είναι ό,τι πιο υγιεινό ή διατροφικά ορθό να τρώω καθημερινά κρέας, και μάλιστα χοιρινό, αλλά μεταξύ μας αφού το θέμα μας είναι το φαγητό που δεν θα βαριόμουν ποτέ η απάντηση για εμένα προσωπικά είναι μονόδρομος. Σουβλιστή γουρουνοπούλα με πετσούλα τραγανή, ξεροψημένο κοντοσούβλι, ζουμερές μπριζόλες φουρνιστές, σπάλα στη λαδόκολλα, πανσέτα ρολό, λουκάνικα κάθε λογής είναι μόνο μερικά από τα λαχταριστά πιάτα που θα μπορούσα να καταναλώνω κάθε μέρα, με την απαραίτητη συνοδεία τους φυσικά, δηλαδή πατάτες, φούρνου ή τηγανητές. Μεταξύ μας, αν ο κόσμος ήταν δίκαιος το χοιρινό δεν θα είχει καθόλου θερμίδες και θα ήταν η πιο υγιεινή τροφή του κόσμου. Ζ.Π.
Κολοκυθάκια γεμιστά στην κατσαρόλα
Γενικά είμαι ον παμφάγο! Δυσκολίες ούτε γνωρίζω ούτε φέρνω γύρω από το φαγητό! Όμως δεν κρύβω ότι στην πορεία των χρόνων έχω φτιάξει ένα high list αγαπημένων φαγητών που ναι, ακόμα και στερεοτυπικά, θα μπορούσα να μαγειρεύω και να τρώω σε μία διαρκή λούπα χωρίς να τα βαριέμαι και κυρίως δε, χωρίς στο τέλος να με κάνουν να νιώθω αποστροφή! Επιπλέον, θα ήμουν και παραπάνω από OK με όλη αυτή την συνθήκη, ακόμα και αν δίπλα της έβαζα δηλώσεις του τυπου «κάθε μέρα» ή «για πάντα». Σε αυτό, λοιπόν, το challenge, νικητής της καρδιάς μου είναι ένα φαγάκι παραδοσιακό και μαμαδίστικο που αν και το έχω συνδέσει με τη ζέση του κυριακάτικου τραπεζιού, με κάνει να θέλω να το τρώω και τις υπόλοιπες 6 μέρες της εβδομάδας: Κολοκυθάκια γεμιστά με κιμά και ρυζάκι στην κατσαρόλα. Αυτά, που συμπληρώνονται φανταστικά από το παχύρευστο και μερακλιδικο αυγολέμονο (ξέρετε εκείνο για το οποίο σε κάθε μέση ελληνική οικογένεια υπάρχει και ένας μαέστρος) και κολυμπούν στη ζωηρά λεμονάτη σαλτσούλα κάνοντας με να τραγουδώ «όλα μοιάζουν καλοκαίρι στη δική σου αγκαλιά»… Και ας είναι και χειμώνας! Όταν δε με πιάνει η απληστία μου και έχω και λίγο περισσευουμενο κιμά, ρίχνω από δίπλα και και μερικές μπαλίτσες απο τα all time classic γιουβαρλάκια και κάπως έτσι το «έγκλημα» έρχεται και ολοκληρώνεται! Λ.Χ.
Κάθε μέρα σουβλάκια
Αγαπώ τα σουβλάκια από μικρό παιδί και εύκολα θα μπορούσα να τα καταναλώνω σε καθημερινή βάση. Λατρεύω ιδιαίτερα τα τυλιχτά, πάντα απ’ όλα (ναι και με το κρεμμυδάκι τους και με το τζατζικάκι τους) και εκτιμώ όταν βάζουν μέσα και μπόλικες, χειροποίητες και καλοτηγανισμένες πατάτες. Τελευταία αδυναμία μου είναι το τυλιχτό με χοιρινό κοντοσούβλι, που το κάνουν λουκούμι στο κοντινό μου σουβλατζίδικο. Κι αν σκεφτείτε «μα κάθε μέρα τυλιχτό»; Ε τότε θα σας απαντήσω ότι την επόμενη μέρα θα έπαιρνα καλαμάκια κοτόπουλο, την άλλη κεμπάπ, μια άλλη λουκάνικο, μέχρι να εξαντλήσω όλες τις επιλογές. Κι αν πάλι νιώσω ότι δεν θέλω κάθε μέρα κρέας, υπάρχουν πλέον και πολλές οικολογικές επιλογές, όπως τα τυλιχτά με φαλάφελ και ωραίες σος, οπότε θα κάνω έτσι ευχάριστα το διάλειμμά μου. Ε.Σ.
Καγιανάς, ο ελληνικός
Καγιανάς ή στραπατσάδα ή απλά ντομάτες με αυγά. Το πιο ταπεινό φαγάκι του κόσμου που μπορώ να τρώω κάθε μέρα σε άπειρους συνδυασμούς. Η πιο αγαπημένη μου εκδοχή βέβαια είναι η παραδοσιακή του μορφή, με μόνο τρία υλικά: ντομάτα, αυγά, φέτα. Εύκολο και οικονομικό, χωρίς περιττές φιοριτούρες, γίνεται στο πι και φι βγάζοντάς μας από τη δύσκολη θέση μια μέρα που δεν έχουμε τι άλλο να μαγειρέψουμε. Μεσημεριανό ή βραδινό – ακόμα και brunch (κολατσ(ι)ό το λέμε στο χωριό μου) – το κλασικό “ντομάτες με αυγά” είναι γραμμένο με χρυσά γράμματα στο DNA μου, από τότε που η γιαγιά ανακάτευε τα υλικά στο μεγάλο τηγάνι της και τα έβαζε στο πιάτο μαζί με μια φέτα από το αφράτο καρβέλι που μόλις είχε ξεφουρνίσει. Το μοναδικό πρόβλημα είναι ότι ως καθαρά καλοκαιρινό πιάτο δεν μπορούμε να το έχουμε το χειμώνα. Όμως κάθε καλοκαίρι του δίνουμε και καταλαβαίνει οικογενειακώς, αφού ευτυχώς ο καγιανάς είναι ένα φαγητό που αγαπάμε όλοι στην οικογένεια. Αθ.Φ.
Ψωμί φρυγανισμένο και.. ξερό ψωμί!
Μια φέτα ψωμιού καλοφουρνισμένη, ελαφρά όξινη από το προζύμι, ποτισμένη με ελαιόλαδο, αρωματισμένη με ρίγανη, θυμάρι ή βασιλικό. Για άλλους είναι απλά ένα συνοδευτικό για να ανοίξει την όρεξη, να προετοιμάσει το στομάχι για το κυρίως πιάτο ή απλά το «εργαλείο» για μεγάλες και απολαυστικές «βούτες» στη χωριάτικη σαλάτα. Για εμένα θα μπορούσε να είναι απλώς το μοναδικό μου γεύμα. Με ντομάτα, ρίγανη και φέτα όπως στην κεφαλλονίτικη ριγανάδα, με προσθήκη σκόρδου όπως στην ιταλική μπρουσκέτα, με αβοκάντο, σολομό και αυγό αλλά και γλυκό με μέλι, φρούτα ή σοκολάτα. Το φρυγανισμένο ψωμί μεταμορφώνεται γευστικά σε ό,τι κι αν επιθυμήσω. Με έναν μόνο όρο: να είναι το ψωμί το προζυμένιο, το σφικτό, το χωριάτικο! Ε.Τσ.
Χωριάτικη σαλάτα
Έχω μία σχέση εξάρτησης με τη χωριάτικη σαλάτα και ήδη την τρώω σχεδόν καθημερινά. Η χωριάτικη σαλάτα αποτελεί για τουλάχιστον τρεις φορές την εβδομάδα το βραδινό μου. Καλοκαίρι και χειμώνα. Εκτός ή εντός εποχής. Σίγουρα όταν τα υλικά είναι στην εποχή τους είναι εξαιρετικά απολαυστική, όμως ποτέ δεν μπορεί να πάει λάθος καθώς τα λαχανικά ταιριάζουν πάντα με τη φέτα. Και δεν κάνω τίποτα ψαγμένες ή πολύπλοκες παραλλαγές της. Ντομάτα, αγγούρι, πιπεριά, κρεμμύδι και φέτα. Γαρνίρουμε με λίγο λάδι και είναι έτοιμη. Οπότε ναι, αυτό είναι το φαγητό που ήδη τρώω κάθε μέρα χωρίς να το βαριέμαι. Δεν υποστήριξα ποτέ πως είμαι καμία που της αρέσουν οι πειραματισμοί, η κλασική χωριάτικη σαλάτα που είναι θρεπτική, νόστιμη και ελαφριά, το αποδεικνύει άλλωστε. T.Tζ.
Οσπριάδα
Κάποτε μπορούσα να ζήσω μόνο με τσουρέκι και η διατροφή μου ήταν κάπως έτσι: Πρωινό -τσουρέκι με γάλα, μεσημεριανό -τσουρέκι με γάλα, βραδινό -τσουρέκι με γάλα, άντε και κάπου, κάπου φασολάκια χάντρες. Αυτό, παλιά! Γιατί τώρα πια τρελαίνομαι για οσπριάδες. Φροντίζω να έχω πάντα στην κατάψυξη μουλιασμένα ρεβίθια και στο ντουλάπι να υπάρχουν 5-6 διαφορετικά είδη φασολιών και άλλων οσπρίων. Ριγέ ελέφαντες, φασόλια βανίλια, μαυρομάτικα, ασπρομύτικα, χάντρες, φακές μεγάλες ή μικρές, μπιζέλια και καλαμπόκι. Βράζω κάθε ένα σε ξεχωριστή κατσαρόλα -ναι, δεν χαίρεται πολύ η κουζίνα με αυτό- και μετά τα ενώνω μεταξύ τους. Προσθέτω αρκετό εξαιρετικό παρθένο ελαιόλαδο, τόσο όσο χρειάζεται έως ότου γυαλίσουν, συμπληρώνω με μια μικρή κουταλιά ανθόμελο, μια διπλή κουταλιά ξίδι, αλάτι, πιπέρι και φρέσκο κρεμμυδάκι ψιλοκομμένο. Στο τέλος προσθέτω ανάλατα φιστίκια αραχίδες, ψιλοκομμένα φρουτάκια εποχής και βγαίνει μια σαλάτα φουλ της πρωτεΐνης, της γεύσης και της απόλαυσης. Τρώγεται σκέτη -πόσο σκέτη δηλαδή να την πεις με τόσα υλικά- ταιριάζει πολύ με λευκά τυριά, με αλίπαστα ή με φρέσκο ψάρι ψημένο στη σχάρα. Χειμώνα – καλοκαίρι. Γ. Μπ.
Τηγανητή πατάτα αγάπη μου
Ποιος μπορεί να αντισταθεί σε ένα από πιάτο γεμάτο χρυσαφένιες, τραγανές τηγανητές πατάτες; Λίγοι. Κι εγώ δεν ανήκω σε αυτούς. Όταν προσγειωθούν στο τραπέζι, το πιρούνι παίρνει φωτιά και σταματά μόλις το πιάτο μείνει άδειο. Τις αγαπώ τις τηγανητές πατάτες και όσο σκασμένος να είμαι από φαγητό πάντα θα έχω χώρο για μια, δύο, τρεις… και παραπάνω από αυτές. Μου αρέσει να τις συνοδεύω με φέτα ή να τρίβω κρητική γραβιέρα με το που βγουν από το τηγάνι για να λιώνει με τη θερμοκρασία τους. Τις προτιμώ κυδωνάτες, με τον τρόπο που τις έφτιαχνε η γιαγιά στη Κρήτη και τις άφηνε να βράζουν στο λάδι. Μου αρέσουν επίσης όπως τις φτιάχνουν στο Βέλγιο και στην Ολλανδία που τις τηγανίζουν δύο φορές για να γίνουν τραγανές απέξω και μαλακίες από μέσα. Θα μπορούσα να τις τρώω κάθε μέρα με όλα τα φαγητά (εκτός από pasta φυσικά). Ιδανικός συνδυασμός τώρα για το καλοκαίρι, εκτός από τα κεφτεδάκια, είναι με γεμιστά της επόμενης μέρας και φυσικά με πολλή, μα πολλή φέτα. Β.Δ.
Μακαρόνια με κιμά
Τα μακαρόνια είναι η εύκολη λύση όταν πεινάς πολύ και βαριέσαι να μαγειρέψεις κάτι κουραστικό. Με ό,τι υλικά έχεις στο σπίτι, φτιάχνεις γρήγορα μια μακαρονάδα σε χρόνο ρεκόρ! Μου αρέσουν πολύ τα μακαρόνια -ειδικά τα ολικής- ωστόσο θα μπορούσα άνετα να τρώω κάθε μέρα χωρίς να βαρεθώ ποτέ τα κλασικά και αγαπημένα μακαρόνια με κιμά! Έτσι όπως τα φτιάχνει η μητέρα μου, και τα έχω εξελίξει και εγώ, ακολουθώντας την οικογενειακή παράδοση, με μπόλικη κανέλα και απαραιτήτως πελτέ ντομάτας. Μόνο που εγώ τα προτιμώ με ζυμαρικά ολικής, καθώς και πιο θρεπτικά είναι και γευστικά μου αρέσουν περισσότερο. Μπορώ να φάω και ένα και δυο πιάτα και δεν θα πω «όχι», ακόμα και όταν έχω χορτάσει! Και για να μη βαριέμαι, εναλλάσσω τα ζυμαρικά. Λατρεύω τις φαρφάλες αλλά αγαπώ πολύ και το κλασικό σπαγγέτι και τα λινγκουίνι. Και αν υπάρχει στο σπίτι φρέσκο ψωμάκι με προζύμι, δεν θα διστάσω να το πρσσθέσω στο γεύμα μου, παρόλο που ο συγκεκριμένος συνδυασμός υποτίθεται ότι δεν ενδείκνυται!…. Ν.Κ.
Τα κείμενα υπογράφουν: Βασίλης Δημαράς, Νίκη-Μαρία Κοσκινά, Γιάννα Μπαλαφούτη, Ζωή Παπαφωτίου, Εύη Σκλατινιώτη, Λευτέρης Τρίγκας, Εύη Τσιροπούλου, Λουκία Χροσοβιτάνου, Αθηνά Φερεντίνου, Τατιάνα Τζινιόλη.
