Λένε ότι τα μακαρόνια με κιμά δεν είναι ένα απλό φαγητό, είναι «φάρμακο». Άλλωστε η φήμη και η επίδρασή τους στην όρεξη και την ψυχολογία μας ξεπερνά την νοστιμιά τους αυτή καθ´ αυτή. Τα μακαρόνια με κιμά είναι ουσιαστικά ένα συναίσθημα, μια μνήμη, μια συνθήκη θαλπωρής που όμοιά της δεν υπάρχει στο παραδοσιακό ελληνικό συνταγολόγιο. Η αλήθεια είναι ότι αρέσουν σε μικρούς και μεγάλους αφού σε κάθε περίπτωση είναι ταυτισμένα με τη σπιτική φροντίδα, με τις μαμάδες και τις γιαγιάδες μας, με τα οικογενειακά τραπέζια, κάθε κάθε περίσταση, καθημερινή ή ιδιαίτερη.
Τα βιβλία, η τηλεόραση, το διαδίκτυο και τα social media είναι γεμάτα με συνταγές και συμβουλές για τα τέλεια μακαρόνια με κιμά. Σεφ, bloggers, influencers, επαγγελματίες και ερασιτέχνες μάγειρες ψάχνουν εναγωνίως σε καθημερινή βάση την κορυφαία συνταγή και προσπαθούν να δώσουν όλα εκείνα τα μυστικά, τα υλικά, τις τεχνικές κ.ο.κ. που θα τους κάνουν να ξεχωρίσουν προσελκύοντας το κοινό. Οι μηχανές αναζήτησης παίρνουν φωτιά, τα likes πέφτουν βροχή, τα views και οι followers αυξάνονται ιλιγγιωδώς σε ό,τι αφορά άμεσα ή έμμεσα το συγκεκριμένο θέμα το οποίο είναι trend σε όλα τα επίπεδα, από μια κλασική συνταγή βήμα βήμα μέχρι ένα meme ή ένα tik tok video.
Οι σκληροπυρινικοί fan του συγκεκριμένου φαγητού λένε ότι κανείς δεν μπορεί να φάει μόνο ένα πιάτο ή ότι η λαχτάρα μερικές φορές είναι τόσο μεγάλη που μας κάνει να τρώμε τα μακαρόνια με κιμά κατευθείαν από την κατσαρόλα. Ωστόσο υπάρχουν και κάποιοι που ναι μεν τα αγαπούν πολύ και τα απολαμβάνουν με κάθε ευκαιρία αλλά δεν τα έχουν πρώτα στην καρδιά τους. Μερικοί από αυτούς είμαστε κι εμείς(!) γι αυτό και σας παρουσιάζουμε τα δικά μας κορυφαία:
Μοσχαράκι με μελιτζάνες
Αυτό το πιάτο περιέχει το αγαπημένο μου κοκκινιστό μοσχάρι που σαφώς προτιμώ από τον κοκκινιστό κιμά και περιλαμβάνει και μελιτζάνες τις οποίες λατρεύω. Επίσης συνδυάζεται τέλεια με ψωμί (βουτιές στη σάλτσα) το οποίο ως αμυλούχα τροφή-πηγή υδατάνθρακα το αγαπώ πολύ περισσότερο από τα ζυμαρικά. Και το καλύτερο; Αν περισσέψει(λέμε τώρα) μοσχαράκι με μελιτζάνες μπορεί την επόμενη μέρα να σερβιριστεί με καυτά, φρεσκοβρασμένα, μακαρόνια ως μια σάλτσα πολύ πιο πλούσια και νόστιμη από τον «απλό» κιμά. Εννοείται με μπόλικο τριμμένο τυρί από πάνω, κατά προτίμηση πεκορίνο Αμφιλοχίας (ή ακόμα και βαρελίσια φέτα). Ζ.Π.
Γεμιστά με ρύζι
Θα ήθελα να πω πως έχω κάποια συγκινητική ιστορία που με οδήγησε να επιλέξω ως all time αγαπημένο μου φαγητό τα γεμιστά με ρύζι. Όμως, η πραγματικότητα είναι λιτή και απέριττη. Απλώς μου αρέσουν πολύ. Παλαιότερα, λάτρευα μόνο τις ντομάτες, όμως τα τελευταία χρόνια έχω μάθει να εκτιμώ εξίσου και τις πιπεριές, τις μελιτζάνες, ακόμα και τα κολοκυθάκια. Ο λόγος που είναι αυτό το αγαπημένο μου φαγητό είναι γιατί το ρύζι με τα μυρωδικά που «αγκαλιάζεται» από τα παραπάνω λαχανικά είναι το καλοκαίρι σε ένα πιάτο. Μετά το μπάνιο στη θάλασσα ένα πιάτο με ζουμερά γεμιστά με φέτα είναι το ιδανικό κλείσιμο. Επίσης, ένα ακόμα πλεονέκτημα είναι πως δεν χρειάζεται να καταναλωθούν ζεστά είναι από αυτά τα φαγητά που είναι εξίσου νόστιμα και κρύα. T.T.
Λαζάνια με κιμά και σάλτσα ντομάτας
Πάντα μου άρεσαν πολύ τα μακαρόνια με κιμά και μπόλικο τριμμένο τυρί, αλλά ποτέ δεν ήταν το νούμερο ένα στις προτιμήσεις μου, όταν με ρωτούσαν ποιο είναι το αγαπημένο μου φαγητό. Τα λαζάνια φούρνου, που αυθόρμητα σκέφτηκα ως το νούμερο ένα comfort φαγητό είναι για μένα μια σχετικά καινούρια απόλαυση. Δεν είναι συναισθηματικά συνδεδεμένη με μαμαδίστικα τραπεζώματα. Είναι από τις πρώτες συνταγές που έμαθα να φτιάχνω όταν έφυγα από το πατρικό μου σπίτι, κι αν και είναι σχετικά μπελαλίδικη, πραγματικά για μένα είναι το πιάτο που θέλω να σερβίρω στον εαυτό μου ως επιβράβευση, είτε τα πράγματα πάνε καλά, είτε όχι. Γι’ αυτό και το αγαπώ πολύ, όπως και την εκδοχή του με γέμιση με σπανάκι και ανθότυρο ή φέτα και μπεσαμέλ, που είναι ακόμη πιο δροσερή για τώρα το καλοκαίρι. Ε.Σ.
Τσιπούρες με κολοκυθάκια ψητά
Η τσιπούρα στα κάρβουνα δεν είναι απλώς το αγαπημένο μου πιάτο. Αποτελεί για μένα μια εξαιρετική επιλογή για ψητό μεσογειακό ψάρι, αλλά και κάτι πολύ περισσότερο: είναι η εικόνα και οι μυρωδιές του ελληνικού καλοκαιριού που ξυπνούν κάθε φορά που γεύομαι τη ζουμερή και λευκή της σάρκα. Η ψητή τσιπούρα έχει ακριβώς όλα όσα θα μπορούσα να ζητήσω από ένα πιάτο με ψάρι δηλαδή να έχει την αλμύρα της θάλασσας, αλλά παράλληλα να με χορταίνει χωρίς να χρειάζομαι τηγανητές πατάτες, ψωμί ή ένα επιπλέον ορεκτικό. Και αυτό γιατί η πυκνή και σφιχτή της υφή έχει όση λιπαρότητα πρέπει για να με χορτάσει, ενώ παράλληλα διατηρεί την υγρασία της. Επιπλέον, η φίνα και λεπτή της γεύση απογειώνεται με μια όξινη μαρινάδα λαδολέμονου με αρωματικά. Τώρα θα μου πείτε τί σχέση έχουν όλα αυτά με τα μακαρόνια με κιμά; Έχουν και παραέχουν! Είναι απλό, αν είχα μπροστά μου μια καλοψημένη τσιπούρα και ένα πιάτο μακαρονάδα με κιμά σε κάθε περίπτωση θα επέλεγα την τσιπούρα. Ε.Τ.
Παϊδάκια ψητά
Απλά, λιτά και απέριττα. Χωρίς πολλές ετοιμασίες και φαντεζί υλικά, τα παϊδάκια (της καρδιάς μου) είναι το φαγητό που δεν βαριέμαι ποτέ, αντίθετα με τα μακαρόνια με κιμά που είναι μεν ωραία, αλλά πόσα να φας πια! Λεπτοκομμένα, καλά αλατισμένα και ψημένα τόσο όσο χρειάζεται για να μην στεγνώσουν, τα παϊδάκια δεν χρειάζονται άλλα συνοδευτικά, παρά μόνο μια ντοματοσαλάτα. Άντε και ένα τζατζίκι, ίσως και μια μερίδα πατάτες τηγανητές. Μπύρα ή κρασί είναι απαραίτητα, γιατί η φτώχεια θέλει καλοπέραση. Εννοείται ότι τα προτιμώ στη θράκα αλλά και στον φούρνο της κουζίνας τα τιμώ με το ίδιο πάθος. Α.Φ.
Mουσακάς κλασικός
Αν και λατρεύω τα μακαρόνια με κιμά, υπάρχει ένα πιάτο που θα μπορούσε να σταθεί επάξια απέναντί τους και να τα νικήσει σε απόλαυση: ο μουσακάς. Γιατί; Διότι συνδυάζει τον λαχταριστό κιμά με ένα λαχανικό που αγαπώ πολύ, τη μελιτζάνα. Το πιάτο απογειώνεται φυσικά με την μπεσαμέλ, που στην οποία θέλω μπόλικο μοσχοκάρυδο. Και τα πράγματα γίνονται ακόμα καλύτερα αν μπουν στο παιχνίδι και άλλα λαχανικά, συνδυάζοντας δηλαδή την κλασική συνταγή με την πολύ καλοκαιρινή εκδοχή της. Οπότε για μένα ο μουσακάς των ονείρων μου έχει μέσα και πιπεριά Φλωρίνης, κολοκυθάκια και φυσικά τις πατάτες που γεμίζουν τη γεύση και… φορτώνουν ακόμη περισσότερο το πιάτο με θερμίδες! Αλλά όταν είναι να φάω μουσακά, το μυαλό μου είναι μόνο στην απόλαυση και όχι στο αποτέλεσμα στη ζυγαριά! Ν.Κ.
Πατάτες με κιμά
Κόντρα στο κύμα του κιμά με μακαρόνια, το φαγητό της δικής μου καρδιάς θέλει την τηγανητή του πατάτα. Άμυλο το ένα, άμυλο και το άλλο μεν, όχι τόσο λαχταριστό δε. Γιατί η πατάτα, αυτή η καλοκαιρινή που είναι ζουμερή πριν τηγανιστεί και μόλις πέσει στο εξαιρετικό παρθένο ελαιόλαδο γίνεται χρυσαφένια, βελούδινη μέσα και τραγανή έξω, είναι η δική μου αφορμή για σιελόρροια. Αποδεδειγμένα οι τηγανητές πατάτες είναι umami και αν συνδυαστούν με μοσχαρίσιο κιμά, πλούσιο σε ανατολίτικα μπαχάρια και πελτέ μηλέικο, τότε μιλάμε για το απόλυτο φαγάκι. Στο φινίρισμα τριμμένη βαρελίσια φέτα, που μόλις ακουμπήσει πάνω στον καυτό κιμά και βγάλει όλη την κρέμα της τότε αγγίζει τη δική μου τελειότητα. Γ.Μπ.
Τηγανητές πατάτες με αυγά
Να είναι καλοκαίρι, να έχεις γίνει ένα με την αλμύρα και αλμυρίκια, να επιστρέφεις από τη θάλασσα, και να λυγίζει η καρδιά σου βλέποντας πάνω στο τραπέζι ένα πιάτο με πατάτες τηγανητές με αυγά. Πατάτες χοντροκομμένες, με χρυσαφένια κρούστα από έξω, ψημένες και μαλακές από μέσα, και σπασμένα αυγά από πάνω έτσι ώστε το κίτρινο του κρόκου να μπλέκεται με το λευκό χωρίς όμως να ενσωματώνεται. Αυγά χωριάτικα με τον κρόκο σε χρώμα έντονο, σχεδόν πορτοκαλί, και κίτρινες πατάτες όπως αυτές της Νάξου ή του Νευροκοπίου, με σάρκα κρουστή, γεύση μεστή και χαρακτηριστικό άρωμα. Όλα τηγανισμένα σε ελαφρύ ελαιόλαδο ή αραβοσιτέλαιο, και τέλος το όλο δημιούργημα πασπαλισμένο με τρίμματα πιπεράτης και μετρίως σκληρής φέτας. Από δίπλα μια αγγουροντομάτα για να ισορροπεί με τη δροσιά της την απόλαυση και ολόγυρα θορυβώδη τζιτζίκια και ένα ελαφρύ αεράκι. Όνειρο. Μ.Στ.
Κεφτεδάκια με πατάτες τηγανητές
Δυο τηγάνια γεμάτα με λάδι έχουν μπει πάνω στο γκάζι. Το ένα για τις πατάτες για να «βράσουν» με την ησυχία τους και να σχηματίσουν μετά την τραγανή εξωτερική κρούστα και μέσα να παραμείνουν μαλακές. Το δεύτερο έτοιμο να υποδεχθεί το μικρά μπαλάκια από κιμά που μοσχοβολούν δυόσμο. Θυμάμαι ακόμα την γιαγιά να κόβει με τα μαχαίρια το μοσχαρίσιο κρέας και να φτιάχνει τον κιμά. Να του ρίχνει λίγη ρακή, μπόλικο ψιλοκομμένο κρεμμύδι, για να γλυκίσει όπως έλεγε, και άφθονο δυόσμο. Έμενα να πηγαίνω να κλέβω κάθε τόσο λίγο κιμά, για να τον δοκιμάσω. Θυμάμαι ακόμα τον χαμό που γινόταν όταν έβγαιναν στο τραπέζι: μια πιατέλα με ελκυστικές χρυσαφένιες πατάτες με χοντρό αλάτι και ρίγανη και μια ακόμα με τα κεφτεδάκια να βγάζουν ακόμα ήχους από το τηγάνι. Αυτή είναι μια από τις καλύτερες αναμνήσεις μου των παιδικών καλοκαιριών στην Κρήτη. Είναι όμως και το πιάτο που με κάνει χαρούμενο. Απλό, νόστιμο, γευστικό που μιλάει στην ψυχή, όπως λέει και μια φίλη – συνάδελφος. Και όταν δεν φτιάχνω μόνος μου τα κεφτεδάκια στο σπίτι, με τον τρόπο της γιαγιάς, τα κυνηγάω έξω στις ταβέρνες. Γιατί καλοκαίρι χωρίς αυτά και χωρίς πατάτες, δεν γίνεται. Β.Δ.
Τα κείμενα υπογράφουν: Βασίλης Δημαράς, Νίκη Μαρία Κοσκινά, Γιάννα Μπαλαφούτη, Ζωή Παπαφωτίου, Εύη Σκλατινιώτη, Μελίσσα Στοϊλη, Λευτέρης Τρίγκας, Εύη Τσιροπούλου, Λουκία Χροσοβιτάνου
