Αν υπήρχε ένα υλικό που θα μπορούσε να αφηγηθεί την ιστορία της ελληνικής κουζίνας με μία μόνο μπουκιά, αυτό θα ήταν χωρίς αμφιβολία η φέτα. Από την εποχή που οι γιαγιάδες την ξετύλιγαν από τον τενεκέ μέχρι τη σημερινή διεθνή παρουσία της σε σαλάτες και fusion δημιουργίες ανά τον κόσμο, η φέτα διατηρεί το ελληνικό της στίγμα αναλλοίωτο.
Η φέτα προστατεύεται από καθεστώς ΠΟΠ (Προστατευόμενη Ονομασία Προέλευσης), που σημαίνει πως για να ονομαστεί ένα λευκό τυρί, φέτα πρέπει να παραχθεί αποκλειστικά από πρόβειο ή μίγμα πρόβειου και ως 30% κατσικίσιου γάλακτος, του οποίου η παραγωγή και η ωρίμανση να είναι στην Ηπειρωτική Ελλάδα και τον νομό Λέσβου. Το γάλα απαγορεύεται να έχει προσμίξεις από αγελαδινό ή σκόνη, αλλά οφείλει να έχει ελάχιστα λιπαρά 46% και να ωριμάσει τουλάχιστον 2 μήνες σε άλμη.
Με πάνω από 600 τυροκομεία να την παράγουν στη χώρα, έτσι δεν είναι ένα ομοιογενές προϊόν. Μπορεί να είναι κρεμώδης ή πιο σφιχτή, αλμυρή ή ελαφρώς υπόξινη.
Αν και παλιότερα υπήρχε η πεποίθηση πως η φέτα ωρίμαζε καλύτερα και γινόταν πιο γευστική μέσα στο ξύλινο βαρέλι, η αλήθεια είναι πως και το τυρί του μεταλλικού δοχείου είναι εξίσου καλό, καθώς το σημαντικό δεν είναι το πού θα ωριμάσει αλλά ο τρόπος παρασκευής της, δηλαδή η ποιότητα του γάλακτος και η διαδικασία παστερίωσης, πήξης και ωρίμανσης.
Από αυτούς τους παράγοντες, άλλωστε, εξαρτάται και η γεύση της, αν είναι πιο πικάντικη ή αν έχει πιο απαλό προφίλ, αν είναι πιο σκληρή ή πιο μαλακή. Στην πραγματικότητα, στην ερώτηση ποια φέτα να επιλέξουμε, η απάντηση είναι αναλόγως το γούστο σας και για ποια χρήση την προορίζετε.
Φέτα: Για πίτες διαλέγουμε μία ήπια
Στις τυρόπιτες – αλλά και γενικότερα στις πίτες – μια ήπια, μαλακή φέτα είναι συνήθως η πιο σοφή επιλογή. Ο λόγος είναι απλός: μια πολύ πικάντικη ή αλμυρή φέτα μπορεί εύκολα να κυριαρχήσει στη γεύση και να «σκεπάσει» τα υπόλοιπα υλικά. Η ισορροπία μπορεί να επιτευχθεί με τη συνδυαστική χρήση αρωματικών όπως ο άνηθος ή ο δυόσμος και γλυκών υλικών όπως τα μελωμένα πράσα.
Για σαγανάκι και ζεστά πιάτα: Προσθέτουμε τη φέτα στο τέλος
Όταν η φέτα μπαίνει σε ζεστά πιάτα όπως το σαγανάκι γαρίδας, ο χρόνος είναι κρίσιμος. Η σωστή στιγμή για να την προσθέσετε είναι στο τέλος του μαγειρέματος, έτσι ώστε να διατηρήσει το σχήμα της, να αποκτήσει βελούδινη υφή και να προσφέρει σωστή γευστική αντίθεση.
Σε γλυκά και όξινα πιάτα
Η αλμύρα της φέτας συνδυάζεται καλά με πιο γλυκά ή όξινα υλικά. Μερικοί ιδιαίτερα πετυχημένοι συνδυασμοί περιλαμβάνουν το μέλι σε σύγχρονες εκδοχές μεζέ, όπως η φέτα σαγανάκι σε φύλλο κρούστας, με μελιτζάνες, τομάτες σε λαδερά κ.ά.. Με την ένταση της να λειτουργεί καλά εξισορροπώντας τις υπόλοιπες γεύσεις.
Στον φούρνο
Αποκτά τελείως διαφορετικό χαρακτήρα όταν ψήνεται. Στην επιφάνεια ενός φαγητού, λιώνει ελαφρά, σκληραίνει και δημιουργεί μια απολαυστική, σχεδόν τραγανή κρούστα. Μπορεί να χρησιμοποιηθεί σε λαδερά φούρνου όπως το ιμάμ ή το μπριάμ, πάνω σε λαζάνια με βάση σάλτσα τομάτας (αντί για μπεσαμέλ) κ.ά..
Στις σαλάτες και τα ντιπ: Από την παράδοση στη φαντασία
Χωριάτικη σαλάτα χωρίς φέτα δεν γίνεται. Όμως η φέτα έχει πολλά ακόμη να προσφέρει στο χώρο των σαλατών και των μεζέδων. Πιο συγκεκριμένα, αναμειγνύεται τέλεια με μαρούλια, λάχανα ή βραστά χόρτα με ελαιόλαδο και λεμόνι. Επιπλέον, μπορείτε να κάνετε τυροκαυτερή με τρίμμα φέτας, πιπεριά Φλωρίνης, ελαιόλαδο και ξίδι.
Δείτε επίσης
Το λάθος που κάνουμε όλοι στη συντήρησή της φέτας
