Μια αγκινάρα που ούτε αγκινάρα είναι, ούτε από την Ιερουσαλήμ μας έρχεται, τρώγεται όμως, θεωρείται ιδιαίτερα gourmet προϊόν και είναι πολύ γευστική.
Η αγκινάρα της Ιερουσαλήμ είναι ένας βολβός που κατάγεται από τη Βόρεια Αμερική και δεν έχει καμία απολύτως σχέση με την αγκινάρα αλλά ούτε και με την Ιερουσαλήμ. Η προέλευση του ονόματός της είναι κάτι που ποτέ δεν ξεκαθαρίστηκε. Ο “ηλίανθος ο κονδυλώδης”, όπως λέγεται αλλιώς ή αγγλιστί topinambour, είναι φυτό που ανήκει στην οικογένεια της μαργαρίτας το οποίο αναπτύσσει φαγώσιμους βολβούς στη ρίζα του. Είναι σχεδόν αδύνατο να βρείτε φρέσκες αγκινάρες Ιερουσαλήμ στην Ελλάδα. Είναι πάντως πολύ νόστιμες και αν τις βρείτε στο δρόμο σας μην τις προσπεράσετε. Στην όψη μοιάζουν πολύ με τη ρίζα τζίνσενγκ ενώ η γεύση τους είναι κάτι μεταξύ αγκινάρας, πατάτας, σελινόριζας και ολίγον γλυκοπατάτας. Η υφή του βολβού είναι αμυλώδης και τον μαγειρεύετε όπως όλα τα αμυλώδη λαχανικά. Η λευκή του σάρκα είναι τραγανή και γλυκιά και επίσης πολύ καλή πηγή σιδήρου. Από το Νοέμβριο έως το Μάρτιο μπορείτε να βρείτε αυτό το ιδιαίτερο λαχανικό στα καλύτερά του (αν είστε τυχεροί ή έχετε καλό φίλο μεγαλομανάβη)!
Στην προετοιμασία της η αγκινάρα της Ιερουσαλήμ δεν έχει ιδιαιτερότητες, εκτός του ότι πρέπει αφού την ξεφλουδίσετε να τη βάλετε άμεσα σε νερό με λίγο λεμόνι μέχρι να τη μαγειρέψετε, για να μην σας μαυρίσει. Βέβαια μια καλή λύση επίσης είναι να την πλύνετε καλά, να τη βράσετε και μετά να τη ξεφλουδίσετε. Είναι νόστιμη βραστή, τηγανιτή, μαγειρεμένη στην κατσαρόλα με ντοματούλα, λεμονάτη ή και πουρές. Πολλοί σεφ πάντως συνηθίζουν να την κάνουν πουρέ και να συνοδεύουν μαζί της κρέατα και ψάρια. Ίσως να σας δοθεί η ευκαιρία να δοκιμάσετε σε κάποιο εστιατόριο με ψαγμένες γεύσεις. Αν δεν την έχετε δοκιμάσει όμως, μην στεναχωριέστε, μπορείτε να ζήσετε και χωρίς αυτήν!
