Στο Scala Vinoteca για κροκέτες καραβίδας και ριζότο

Τα σκαλάκια της Σίνα κρύβουν μια έκπληξη: το Scala Vinoteca. Η έκπληξη δεν είναι τόσο το μαγαζί, που υπάρχει εδώ και χρόνια αλλά ο chef του, Δημήτρης Κοντόπουλος, που έχει αναλάβει τα ηνία της κουζίνας ανανεώνοντας την πλήρως.

Μπαίνοντας ξανά στη ζεστή, κομψή, σάλα το βλέμμα μου καρφώθηκε για άλλη μια φορά στον μεγάλο καθρέπτη αλλά και στην επιβλητική κάβα με τα δεκάδες μπουκάλια κρασιού που την κοσμούν. Διάλεξα τραπέζι που να βλέπει στη μικρή κουζίνα που κρύβεται στο βάθος για να μπορώ να «κόβω κίνηση», που λένε. Γνώριζα τις μαγειρικές ικανότητες του Δημήτρη και άθελα μου είχα πολλές προσδοκίες. Και πριν καλά καλά βολευτώ ήρθε το καλωσόρισμα: σούπα μπακαλιάρου με τραχανά και λαχανικά, στα οποία κυριαρχούσε το καρότο. Νόστιμη και ό,τι έπρεπε για να ξεκινήσει το δείπνο μου.

Παίρνοντας στα χέρια μου τον κατάλογο και χαζεύοντας τον βλέπω να με πλησιάζει ο Δημήτρης. «Κοίτα τον, αλλά έχω διαλέξει εγώ για σένα σήμερα» μου λέει και με βγάζει από τη δύσκολη θέση να διαλέξω. Τι ποιο ωραίο πράγμα να αφήνεσαι στα χέρια των ειδικών; Μέχρι να τελειώσουμε την κουβέντα στο τραπέζι είχαν προσγειωθεί ένα ψητό χτένι με σπαράγγια, ροζ γκρέιπφρουτ και λεπτές φέτες από jamón. Μαζί έφτασαν και το αγαπημένο ρολάκι από αβοκάντο που μέσα του έκλεινε ένα γευστικό μείγμα από κινόα, τόνο, καβούρι και μια σος μανταρινιού. Το θυμόταν, σκέφτηκα, γιατί αυτό ήταν ένα από τα περσινά πιάτα που είχα ξεχωρίσει όπως και οι χρυσαφένιες κροκέτες από καραβίδα που φυσικά δεν άργησαν να έρθουν και αυτές στο τραπέζι.

Η έκπληξη της βραδιάς, όμως, ήταν οι μαύρες πέτρες από παρμεζάνα. Ναι, πέτρες. Σερβίρονται μαζί με κανονικές πέτρες, πιο μικρές στο μέγεθος, για να μπορείς να τις ξεχωρίσεις. Τραγανές και νόστιμες που τραβάνε πολύ κρασί και στη δική μας περίπτωση τις συνδυάσαμε με ένα Σιδερίτη, λίγο καπνιστό, που ταίριαξε γάντι. Όσο για το ριζότο που πήρε τη σκυτάλη ήταν ακριβώς όπως έπρεπε: σωστά χυλωμένο, με τους κόκκους του ρυζιού να κρατάνε ελαφρώς και τα μανιτάρια να δένουν με ουρές από καραβίδα.

Και λίγο πριν το τέλος ήρθαν και οι καπνιστές πατάτες που μοσχοβολούσαν λάδι τρούφας και ήταν διακοσμημένες με κομμάτια από πάπια και κρόκους αυγών που τους έσπαγες και γέμιζαν με το κιτρινωπό τους χρώμα όλο το πιάτο. Για το κλείσιμο ήρθε ένα προφιτερόλ που δεν ήθελες να τελειώσει ποτέ. Τραγανά ψωμάκια γεμιστά με φίνα κρέμα βανίλιας που λούζονται από μαύρη σοκολάτα και συνοδεύονται με παγωτό βανίλια πάνω σε τριμμένο μπισκότο.