Η παραδοσιακή Ελληνική κουζίνα είναι μια καθημερινή μορφή έκφρασης. Από τα αστικά σαλόνια μέχρι τα χωράφια του μόχθου και τα τραπέζια τη γιορτής, κάθε της πτυχή κάθε μικρή και μεγάλη δημιουργία είναι ένα μικρό πλακίδιο στο λαογραφικό μας ψηφιδωτό. Ένα μοσχοβολιστό παραμύθι παράδοσης και διαδοχής, μια αλληλουχία γεύσεων και συνταγών που έμειναν ζωντανές και αναλλοίωτες στον χρόνο.
Επιστρέφοντας λοιπόν στο σήμερα και διαβαίνοντας από την γαστρονομική γειτονιά της οδού Μαιάνδρου στα Ιλίσια βρίσκουμε τον Αορίτη. Και είναι εκεί που μια χοιρινή μπριζόλα από το Λιδωρίκι αποκτά ιδιαίτερη νοστιμιά χάρις την ποιότητα του κρέατος και το μαστορικό ψήσιμο στα κάρβουνα. Είναι εκεί που τα στρογγυλά κολοκύθια αυγολέμονο κρύβουν στο εσωτερικό τους ένα απρόσμενης έντασης μπουκέτο μυριστικών, εκεί που ο ντολμάς με τζιγέρια (εντόσθια) με την πλούσια γέμιση από συκωτάκια και ρύζι αγαπά πολύ το σταμναγκάθι και το αρωματικό γιαούρτι.
Και είναι εκεί που ένα Κρητικό αρνίσιο χεράκι λεμονάτο στον φούρνο με κυδωνάτες πατάτες κρατά πρωταγωνιστικό ρόλο χειμώνα- καλοκαίρι. Γιατί η ελληνική κουζίνα δεν έχει εποχές. Το μεγαλείο της είναι η ικανότητα της να αποζητάς τα καυτά μελωμένα χειμωνιάτικα φαγητά της θαλπωρής ακόμα και μες στο κατακαλόκαιρο. Τους μουσακάδες, τα κοκκινιστά χοντρά μακαρόνια με κόκορες και μελωμένη σάλτσα, το μοσχαρίσιο οσομπούκο με τον πληθωρικό πουρέ, τα καρυκεύματα και την σάλτσα από φρέσκια ντομάτα. Και αυτά υπάρχουν στον Αορίτη.
Εκεί όπου ο Μητροπάνος εναλλάσσει νότες με τον Ξυλούρη, εκεί όπου η μπίρα σερβίρεται σε χαμηλό ποτήρι και οι άνθρωποι εκπέμπουν την αύρα μιας ταβερνιάρικης φιλοξενίας, εκεί όπου το παλιακό, το πρωτύτερο είναι και γοητευτικό. Εκεί που η πρώτη ύλη είναι εξαιρετική. Εκεί που ξεκινάς με τυροκαυτερή από φέτα Κοζάνης και θυμαρίσιο μέλι, συνεχίζεις με αμπελοφάσουλα με ξινομυζήθρα και μια μελιτζάνα στην φωτιά με μέλι, σκόρδο και μυρωδικά και που δεν φεύγεις αν δεν δοκιμάσεις το αρχετυπικό και άκρως κρεάτινο μοσχαρίσιο μπιφτέκι και τα μικροσκοπικά αρνίσια παϊδάκια.
Αυτά και αλλά πολλά συμβαίνουν στην Ταβέρνα του Αορίτη. Στην γειτονιά των Ιλισίων. Στον πεζόδρομο της Μαιάνδρου, στο μικρό παρκάκι απέναντι από το ξενοδοχείο Crowne Plaza. Στο νέο δημιούργημα του Σήφη Μανουσέλη, (γνωστό από τον Tsifti στην οδό Μιχαλακοπούλου), με επικεφαλής μάγειρα τον επίσης κρητικό Γιώργο Φουντουλάκη. Εκεί όπου πριν δυο περίπου χρόνια άνοιξε τις πόρτες του ο Αορίτης Κρήτης Θύμισες σαν μια καθαρά κρητική ταβέρνα. Εκεί όπου η καταγωγή του ιδιοκτήτη συνδυάζεται με την αγάπη του για την Ελληνική παράδοση από όποιο γεωγραφικό διαμέρισμα και αν προέρχεται αυτή. Εκεί όπου η ανοιχτή κουζίνα συμπορεύεται με το ζεστό ξύλινο καθιστικό και τον διάκοσμο που παραπέμπει σε κάποια χωριάτικη Ταβέρνα. Καλαθούνες με άγρια ρίγανη, αρμαθιές με σκόρδα, παλιές φωτογραφίες αλλά και ένα Κρητικό βουργιάλι (η βουργιά το σακίδιο που φτιάχνεται στον αργαλειό) αρκετά μπακιρένια σκεύη και λοιπά εξαρτήματα λαογραφικού χαρακτήρα έχουν φθάσει από την Κρήτη για να γεμίσουν τους τοίχους και τα ράφια της ταβέρνας.
Η Ελληνική ταβέρνα είναι ένα προορισμός με λαογραφικό χαρακτήρα. Είναι κομμάτι του γαστρονομικού μας πολιτισμού. Παραμένει πάντα ένας χώρος λαϊκής διασκέδασης, ένα θησαυροφυλάκιο ιστοριών, συνταγών και γεύσεων που συντέλεσαν στην διαμόρφωση μιας λαϊκής αστικής κουλτούρας. Και αυτή η γαστρονομία δεν αντέχει άλλους μοντερνισμούς. Άλλους νεωτερισμούς στην πολιτισμική της καμπούρα. Και μαγαζιά σαν τον Αορίτη υπάρχουν ακριβώς για να μας το θυμίζουν.
info
Μαιάνδρου 15,Ιλίσια, τηλ 210 7255699
Διαβάστε επίσης
Εβίβα: Η ψησταριά στο Βοχαϊκό που εξελίχθηκε σε κρεατοφαγικό προορισμό
