Για την ιταλική κουζίνα τα έχουμε πει ξανά και ξανά. Εμείς, οι Έλληνες, της έχουμε ιδιαίτερη συμπάθεια και μας ταιριάζει απόλυτα. Μας βγάζει μια οικεία ζεστασιά. Άλλωστε θα λέγαμε ότι δεν απέχει και πάρα πολύ από την δική μας κουζίνα. Για αυτό και ιταλικά εστιατόρια υπάρχουν πολλά. Κάποια μάλιστα έχουν ιστορία χρόνων (αυτό σημαίνει ότι κάτι κάνουν καλά) τα οποία συνεχίζουν στο ίδιο μοτίβο. Γίνονται στέκια, δημιουργούν το δικό τους πιστό κοινό, σερβίρουν τις κλασικές αγαπημένες συνταγές αλλά προσθέτουν και πιο σύγχρονες. Κάτι τέτοιο γίνεται και στο προσεγμένο, ατμοσφαιρικό Giacomo στην Κηφισιά. Ένα all day εστιατόριο με μια επιβλητική σάλα και μια πίσω, δροσερή αυλή. Τα τελευταία χρόνια «μεγάλωσε» καθώς απλώθηκε και στους πίσω χώρους όπου παλιά υπήρχαν άλλα εστιατόρια (βλ. Royal Mankey) δημιουργώντας μια ωραία «γειτονιά».
Το μενού του Giacomo υπογράφει ο σεφ Θάνος Κουλτούκης που ναι μεν έχει σαν βάση τις παραδοσιακές ιταλικές συνταγές, αλλά προσθέτει και την δική του πινελιά. Έτσι, λοιπόν από την μια θα βρείτε μια ωραία εκτελεσμένη Cacio e Pepe με bucatini (ζυμαρικό της περιοχής της Λάτσιο και ιδιαίτερα της Ρώμης, που μοιάζει με το σπαγγέτι αλλά έχει μια χαρακτηριστική τρύπα στο κέντρο) που δεν χρειάζεται να προσθέσετε παραπάνω πιπέρι ώστε να μπορέσει να δικαιολογεί την ονομασία της. Σωστά βρασμένα τα ζυμαρικά, ωραία δεμένη η σάλτσα και αρκετό pecorino από πάνω. Από την άλλη υπάρχει και το δροσερό carpaccio λαβράκι με πιπεριά τσίλι και αχινό που είναι μια ωραία πρόταση.
Ξαναγυρίζω όμως στα ζυμαρικά για να σταθώ στα paccheri (μοιάζουν με rigattoni αλλά είναι πιο κοντά και λίγο πιο μεγάλα) με την καυτερή σάλτσα amatriciana -τυπική συνταγή και αυτή από το Λάτσιο. Πρόκειται για μια απλή μακαρονάδα που ισορροπεί ανάμεσα στο πικάντικο, το καπνιστό, λόγω του guanciale, το όξινο της ντομάτας και το κρεμώδες. Απλή, νόστιμη και πολύ εθιστική. Στην ίδια φιλοσοφία, της νόστιμης απλότητας, ήταν και η σαλάτα caprese με βελούδινη mozzarella, γευστικές ντομάτες και μαριναρισμένες φράουλες. Όπως και το vitello tonnato όπου η σάλτσα τόνου δεν επισκιάζει τα ωραία κομμάτια κομμάτια του μοσχαριού και συμπληρωνόταν από σέλερι και καπαρόμηλα. H pizza από την άλλη θα έλεγα ότι δεν είναι και το πιο δυνατό τους κομμάτι. Η ένσταση μου εντοπίζεται στο ζυμάρι που ήταν πιο ψωμένιο από ότι θα το ήθελα. Τέλος, τα μοσχαρίσια φιλετίνια με την κομψή σάλτσα λεμονιού ταίριαζαν με τον βουτυράτο πουρέ πατάτας.
Ένα τέτοιο ιταλικό δείπνο φυσικά τελειώνει και με ένα tiamisú: σωστά μουλιασμένα τα σαβαγιάρ, κρατούσαν λίγο, απλή η κρέμα του mascarpone και διακριτική η παρουσιά του καφέ και του κακάου. Και αυτό αλλά και τα υπόλοιπα γλυκά του καταλόγου – ωραίο είναι επίσης και το semifredo σοκολάτας με παγωτό φιστίκι – φέρουν την υπογραφή του γνωστού pastry chef Θανάση Σταμούδη .
info
Λεβίδου 11, Κηφισιά, τηλ. 210 8014 007
Τιμές: 40-50 ευρώ
