Η Κέα ή Τζιά, είναι ένα πραγματικό κυκλαδίτικο νησί του Αιγαίου Πελάγους, όσο και να μην το πιστεύουμε όσοι ζούμε στο κλεινόν άστυ. Είναι το πιο κοντινό κατοικήσιμο κυκλαδονήσι στην Αττική, το έκτο σε έκταση και το δέκατο σε πληθυσμό νησί των Κυκλάδων. Για να είμαι ειλικρινής ποτέ δεν το συμπάθησα αρκετά αυτό το νησί. Μου φαίνεται άγονο, μικρό και περιορισμένο σε επιλογές.
Από την άλλη εκτιμώ αφάνταστα πως απέφυγε την έκρηξη του «ελληνικού τουριστικού δαιμόνιου» που έχει καταφάει άλλα νησιά. Από το στενό λιμάνι της Κορησσίας, καταλαβαίνει κανείς πως εδώ τα πράγματα είναι πιο… ιδιωτικά. Η Κέα αντλεί «πελάτες» κυρίως από Αθηναίους που περνούν το Σαββατοκύριακο και από το εξωτερικό- σε μεγάλο ποσοστό Γάλλους- που την έχουν επιλέξει ως δεύτερη κατοικία. Η πρόσφατη επίσκεψή μου έμελλε να με εκπλήξει. Καλεσμένος του Kea Retreat είδα το θέμα πιο… ολιστικά.
Απλά, μα ουσιαστικά
Είναι ένα μεταμοντέρνο ελληνικό νησί, το οποίο έχει γνήσια αγάπη στη φιλοξενία και την αυθεντικότητα. Ίσως αυτό να καθρεφτίστηκε στη ματιά της οικογένειας Έσετ και μια βαρκάδα πριν από τριάντα χρόνια έγινε το κισμέτ τους με το τοπίο.
Οι Ζβίκι και Ανάτ, μαζί με τους γιους τους, Γιόνι και Ούριελ, έκαναν ξέγνοιαστοι τον γύρο του νησιού μέχρι που συνάντησαν έναν μοναχό στο μοναστήρι της Καστριανής. Αφού φιλοξενήθηκαν εκεί, αποφάσισαν να αλλάξουν την ζωή τους (από τον τόπο διαμονής μέχρι το επάγγελμα τους) και να αγοράσουν γη στην Κέα.
Στην παραλία Ψαθί, πριν από τρία χρόνια δημιούργησαν ένα ολιστικό boutique hotel που δεν έχει ταίρι. Η φιλοξενία, μαζί με πλούσια προγράμματα ευεξίας (από γιόγκα, μέχρι πεζοπορίες και ρέικι) συναντούν τη φιλοσοφία «από τη φάρμα στο τραπέζι», σε έναν ωμό και μίνιμαλ γαστρονομικό παράδεισο. Ο Γιόνι και ο Ουριέλ μεγάλωσαν και αφού ταξίδεψαν στον κόσμο, ένωσαν τις δυνάμεις σε ένα πετυχημένο αποτέλεσμα, που συνδυάζει όλα όσα εκπροσωπεί (ή θα έπρεπε) το ελληνικό καλοκαίρι.
Βασιζόμενος στην εμπειρία του σε πολλά εστιατόρια με αστέρια Michelin στην Ευρώπη και τις ΗΠΑ (συμπεριλαμβανομένου του Noma με 3 αστέρια Michelin της Κοπεγχάγης, του Amass στην Κοπεγχάγη, μέχρι το Ikoyi στο Λονδίνο και το Blue Hill και το Estella της Νέας Υόρκης), ο Ουριέλ συνδυάζει καινοτόμες τεχνικές προσφέροντας πιάτα αποκλειστικά βασισμένα σε εποχικά και τοπικά υλικά, πολλά από τα οποία φυτρώνουν στους ιδιόκτητους ελαιώνες, στους οπωρώνες, στους κήπους με τα λαχανικά και τα βότανα. Μια έκρηξη μυρωδιών που σε καλωσορίζει από την είσοδο στο retreat.
Τα υπόλοιπα προϊόντα έρχονται από τοπικούς παραγωγούς και ψαράδες και συνεχώς ψάχνουν να βρουν νέους ανθρώπους με ίδιο όραμα προς συνεργασία. Το μενού δεν είναι αλα καρτ, ούτε φιξ, αλλά ακουμπά στην εποχικότητα και τις προμήθειες που υπάρχουν. Δημιουργείται κυριολεκτικά εκείνη την στιγμή, μπροστά στα μάτια σου. Στην καλογυαλισμένη κουζίνα του «Lygaria Farm & Kitchen» συντελείται καθημερινά ένα θαύμα, ένα θαύμα το οποίο έζησα και γεύτηκα. Οι λεπτές αλλά πλούσιες γεύσεις αποσκοποπούν στο να αναδείξουν τα αρώματα και τις εντάσεις του κάθε υλικού στον απόλυτο βαθμό, δίχως φιοριτούρες.
Δοκίμασα πιάτα με zero waste προσέγγιση και ξαναθυμήθηκα την απτή γεύση της μελιτζάνας, του ροφού αλλά και την αψάδα της άγουρης ντομάτας. Η μαγειρική του Ουριέλ είναι ακριβής και αυτό σπανίζει, ειδικά στα νησιά. Με τα χέρια του γεμάτα τατουάζ με φυτά, βότανα και λουλούδια και την καθαρή ματιά του, τα κεραμικά πιάτα μυρίζουν μάραθο, κρεμμύδι, εξαιρετικό παρθένο ελαιόλαδο και ψάρι. Η κουζίνα «ακούει» την φύση και το κύμα. Κάθε γεύση έχει νόημα, κάθε μπουκιά χαρακτήρα.
Κατά την δική μου παραμονή δοκίμασα ένα χορταστικό και πλήρες μενού γευσιγνωσίας, με τα παρακάτω:
- Ωμό λαβράκι, καμένο λουκάνικο, καπνιστό αλάτι, χτυπημένα παντζάρια, άνθη σκόρδου
- Κουλούρι με τυρί και ψητό σουσάμι, τελειωμένο με καπνιστό βούτυρο με μέλι
- Σκορδαλιά με μαύρο σκόρδο και λάδι μανιταριών
- Ντοματοπιτάκια: Στρώσεις από ψητές ντομάτες, λιαστή ντομάτα και ντόπιος αχινός
- Ντολμάδες στη σχάρα (γεμιστά αμπελόφυλλα) με το κεφάλι και τα μάγουλα του ψαριού, κάπαρη, ψητά νεκταρίνια, κατσικίσιο βούτυρο στάκα και άνθη σκόρδου
- Σαρδέλες σχάρας στα κάρβουνα σε λάδι άγριας μαντζουράνας, σαρδέλα και ξηρή μαντζουράνα
- Γαρίδες σχάρας στα κάρβουνα σε λάδι από κεφάλι γαρίδας, σάλτσα ζυμωμένου ροδάκινου, ποικιλία ελληνικού βασιλικού
- Σφυρίδα, ψημένη στα κάρβουνα, λάδι ελληνικού καφέ, σε σάλτσα ψαριού
- Χταπόδι στη σχάρα με σάλτσα ντομάτας κήπου που έχει υποστεί ζύμωση
- Ρυζόγαλο από φύλλα σύκου, λάδι από φύλλα σύκου, φρέσκα σύκα από τον κήπο, ξύδι από άνθη γερανιού
- Χτυπημένη γύρη μελισσών, ελληνικός κρόκος Κοζάνης, φρέσκια γύρη από το νησί σε χειροποίητα μπολ από κερί μελισσών. Με μέλι από άγριο θυμάρι που παλαιώνει στο βάζο με το μελισσοκέρι
- Σορμπέ ροδάκινο με μαρμελάδα βερίκοκο και άνθη άγριου θυμαριού πάνω σε καραμελωμένη λευκή σοκολάτα
Στο μέρος που ο Ζορμπάς συναντά τον Βούδα και η γεύση την ουσιαστική ηδονή, τι μπορεί να σε βγάλει από το ζεν σου; Μόνο ο ήχος του φουγάρου της επιστροφής.
