Το τελευταίο Nobu Food Festival που πραγματοποιήθηκε από τις 27 Ιουλίου έως και την 1η Αυγούστου σε Aθήνα και Μύκονο, με τον ίδιο τον Nobu να δίνει το παρόν, στάθηκε η αφορμή όχι μόνο να δοκιμάσω το μενού που επιμελήθηκε ο ίδιος αλλά και να τον συναντήσω.
Το ραντεβού ήταν τη δεύτερη μέρα του Φεστιβάλ, στον Αστέρα της Βουλιαγμένης όπου βρίσκεται το εστιατόριο Mathuhisa και το μενού ήταν εξαιρετικό: Μπαρμπούνι tsukemono (ωμό φυσικά), σαλάτα από φρέσκα goji berries, ποικιλία από sushi, black cod φυσικά– το πιο δημοφιλές πιάτο του- και μοσχαράκι (beef tompan) ένα εξαιρετικό ζεστό πιάτο μαγειρεμένο με μανιτάρια. Στο χρόνο που μοιραστήκαμε είχα την ευκαιρία να γνωρίσω έναν άνθρωπο φωτεινό, πανέξυπνο και επικοινωνιακό. Τα μαλλιά δεν είναι πια μαύρα όπως στην κλασική φωτογραφία από την οποία τον έμαθα, όμως το βλέμμα βγάζει την ίδια σπίθα, το χαμόγελo στάζει ακόμα γοητεία. Αεικίνητος, ταξιδεύει σχεδόν ολοχρονίς σε όλο τον κόσμο γιατί του αρέσει να έρχεται ο ίδιος σε επαφή όχι μόνο με τους ανθρώπους που δουλεύουν στα εστιατόριά του, αλλά να γνωρίζει από κοντά τα υλικά της κάθε χώρας και την αγορά της. «Αγαπάω πολύ τα ταξίδια. Αυτό είναι και το μυστικό μου που κρατάει ακόμα ζωντανό το γάμο μου» μας λέει χαριτολογώντας. Από τα ελληνικά προϊόντα εκτιμά απεριόριστα το ελαιόλαδο. Τον ρώτησα αν γνωρίζει τη μαστίχα κι επειδή δεν την ξέρει, του πρότεινα να τη δοκιμάσει γιατί είμαι σίγουρη πως θα του αρέσει και πως θα βρει τρόπο να τη χρησιμοποιήσει με κάποιο τρόπο.
Για τους Ιάπωνες έχω την εντύπωση πως είναι ένας λαός ευγενικός, εργατικός και προοδευτικός, προσηλωμένος όμως στο παρελθόν και τις παραδόσεις του. Και δεν ξέρω από πού μου ήρθε, αλλά για κάποιο λόγο πίστευα πως αγαπάνε τη σιωπή. Δεν ξέρω αν είναι κανόνας ή συμβαίνει μόνο τις μέρες του φεστιβάλ, πάντως εκείνη τη μέρα παρατήρησα πως κάθε λίγο και λιγάκι, ο ένας σερβιτόρος μετά τον άλλο επαναλάμβαναν δυνατά μια φράση, κάτι σαν σύνθημα που δεν ήταν κάθε φορά το ίδιο. Τελικά διαπίστωσα πως ήταν κάτι που φώναζε ο πρώτος που έβλεπε μια παρέα με πελάτες να μπαίνουν στο μαγαζί – συγχωρέστε που δεν μπορώ να τα αναπαράγω, αλλά τα ιαπωνικά μου δεν είναι τόσο καλά…-. Δεν μου φάνηκε πολύ ιαπωνικό και τον ρώτησα γιατί το κάνουν αυτό. Μου απάντησε πως του αρέσει να υπάρχει ένταση και ενέργεια στην ατμόσφαιρα του εστιατορίου.
Ιάπωνας στην καταγωγή μα Αμερικάνος πια στην κοσμοθεωρία και ατόφιος κοσμοπολίτης, ο Nobu Matsuhisa είναι ένας πραγματικός σταρ-σεφ. Τα 32 επιτυχημένα εστιατόρια που φέρουν το όνομά του και βρίσκονται σε 28 διαφορετικές πόλεις του κόσμου στις 5 ηπείρους είναι αδιάψευστοι μάρτυρες. Το πρώτο εστιατόριό του το Matsuhisa in Beverly Hills, άνοιξε στην Καλιφόρνια τον Ιανουάριο του 1987 κι έκανε τεράστια επιτυχία καθώς έγινε πόλος έλξης για πολλούς σταρ του Χόλιγουντ μεταξύ των οποίων και ο Ρόμπερτ ντε Νίρο που έγινε φίλος του και στα χρόνια που ακολούθησαν και συνεταίρος. Το 1994 ανοίξανε μαζί στην Νέα Υόρκη το Nobu το οποίο γνώρισε αμέσως την ίδια επιτυχία με το Matsuhisa της Καλιφόρνιας. Κάτι που ίσως δεν γνωρίζετε είναι πως ο Nobu είναι και ηθοποιός, αφού έχει παίξει ήδη σε 3 πολύ επιτυχημένες ταινίες του Hollywood, όχι σε πρωταγωνιστικούς ρόλους βέβαια, αλλά χαρακτηριστικούς. Ίσως να έβαλε το χεράκι του ο φίλος του ο ντε Νίρο, αλλά ο κύριος Nobu έχει κάνει το πέρασμά του από το Casino, το Αustin Power: το χρυσό εργαλείο και στις Αναμνήσεις μιας Γκέισας.
Ο Nobu (Matsuhisa) είναι ένας σεφ με τεράστια καριέρα και αμέτρητες διακρίσεις στο ενεργητικό του. Στην Αμερική τον ξέρουν με το μικρό του όνομα. Είναι ο άνθρωπος που γεφύρωσε την ιαπωνική με την περουβιανή κουζίνα παντρεύοντας υλικά και τεχνικές της μιας με την άλλη. Συνέβη κάποτε στη Λίμα του Περού, στα πρώτα χρόνια της καριέρας του όπου μετανάστευσε φεύγοντας από την Ιαπωνία για να ανοίξει το δικό του sushi bar. Επειδή στην πορεία δυσκολεύτηκε να βρίσκει όλα τα υλικά που χρειαζόταν, άρχισε να εξερευνά, να ανακαλύπτει και εντέλει να χρησιμοποιεί υλικά και τεχνικές της περουβιανής κουζίνας στις συνταγές του. Κάπως έτσι γεννήθηκε η Nikkei, η peruvian japanese κουζίνα.
