Ένα Δειπνοτράπεζο αποτελούμενο από εδέσματα της βυζαντινής κουζίνας, στήθηκε στον αύλειο χώρο της Κοσμοσώτειρας, από το Εθνολογικό Μουσείο Θράκης σε συνεργασία με την Συνεταιριστική Τράπεζα Έβρου και την Εφορεία Αρχαιοτήτων Έβρου.
Για την κατασκευή του εντυπωσιακού τραπεζιού χρησιμοποιήθηκε πόρτα από την Καππαδοκία (τέλη του 18ου αιώνα), πιάτα του 1769 και του 1800 από τα χάνια της Ξάνθης, ενώ τα μαχαιροπήρουνα ήταν ανακατασκευές δουλεμένα από μάστορες σιδεράδες της Θράκης. Για τον σχεδιασμό του δείπνου αξιοποιήθηκε η έρευνα του γευσιγνώστη και συνεργάτη του Μουσείου Μιχάλη Ζευγουλά, με αντιπροσωπευτικά φαγητά της βυζαντινής γαστρονομικής κουλτούρας.
Η μουσική με το ούτι ήταν από τον εθνομουσικολόγο Παναγιώτη Στουπιάδη, ενώ η Καππαδόκισσα από τους Ασκητές Κομοτηνής, Κατερίνα Φαρασοπούλου και ο λαογράφος Βασίλης Φαρασόπουλος ερμήνευσαν Καππαδόκικα τραγούδια με τη συνοδεία του μουσικού-ερευνητή Γιάννη Παγκοζίδη. Τριανταπέντε προσκεκλημένοι παρευρέθηκαν στον ιερό ναό Κοσμοσώτειρας στις Φέρες.
Η έναρξη της βραδιάς έγινε με τη βυζαντινολόγο Λίλα Σαμπανοπούλου να ξεναγεί στο εσωτερικό του ναού όλους τους παρευρισκόμενους.
«Οι εγγεγραμμένες μνήμες στο χώρο, αλλά και οι γραμμένες και άγραφες ιστορίες της καθημερινότητας των ανθρώπων, όπως αυτές της τροφής και της διατροφής, κατέχουν δεσπόζουσα θέση στο ερευνητικό έργο του Ε.Μ.Θ.
Το Δειπνοτράπεζο στρώθηκε για να αναδειχθεί, μέσα από τη προσέγγιση της τροφής η πολυσημία του Έβρου και των μνημείων του. Ένα πολιτιστικό απόθεμα του ενδιάμεσου αυτού χώρου Ανατολής και Δύσης που λέγεται Θράκη, ένας κόσμος που κληρονομήθηκε και αναγνωρίζεται στην τοπογραφία των γεύσεων της Θρακιώτικης κουζίνας.». σημειώνει η διευθύντρια του Εθνολογικού Μουσείου Θράκης, Αγγελική Γιαννακίδου και προσθέτει:
«Τα αντιπροσωπευτικά πιάτα της Βυζαντινής εποχής που επιλέχθηκαν, δίνουν το στίγμα ενός δύσκολου εγχειρήματος: στις πληροφορίες από γραπτές πηγές και κείμενα γιατρών και σχολιαστών της εποχής, όπου περιγράφονται είδη φαγητών ,ποτέ δεν να αναφέρονται οι δοσολογίες των υλικών, αλλά ούτε και τα διαφοροποιημένα χαρακτηριστικά της αγροτικής, της αυτοκρατορικής και μοναστικής κουζίνας.
Η μακραίωνη Βυζαντινή κουζίνα αποτελούσε πάντα μία χύτρα που ανακατευόταν όλο και περισσότερα συστατικά και γεύσεις, που προέρχονταν από τις περιοχές των κτήσεων της, αλλά και τα κύματα των ετερόκλητων εισβολέων.
Ενσωματώνοντας ήθη, παραδόσεις και προϊόντα, η Βυζαντινή κουζίνα εξελίχθηκε σε μια πλούσια κουζίνα, που συνδυάζει την Ανατολή με τη Δύση, ελληνορωμαϊκές γεύσεις και σύνθετες συνταγές με πρωτόγνωρα υλικά».
πηγή: artpress.sundaybloody.com
Φωτογραφίες: Θεοδόσης Γιαννακίδης, Γεώργιος Τουρατζής
