Το μεγάλο των Χριστουγέννων τραπέζι. Το πεδίο του χριστουγεννιάτικου τραπεζιού αφήνει χώρο μόνο για συγχωρέσεις και αμοιβαίες υποχωρήσεις, για ανακωχές με προοπτική διαρκούς συμφιλίωσης.
Το τραπέζι των Χριστουγέννων είναι το τραπέζι της αφθονίας και της επανένωσης. Μεταμορφώνεται σε ένα «τραπέζι του πλούτου» (ακόμα κι αν αυτό δεν αποτελεί μια πραγματικότητα για τους πολλούς), χωρίς όμως να αφορά μια υπερκαταναλωτική διάθεση, μα ένα δέλεαρ συνάντησης και επιστροφής στον πυρήνα του οικογενειακού σπιτιού. Είναι μια γιορτή επανασύνδεσης που ως τέτοια συνοδεύεται από την πληθώρα και τη μεγάλη ποικιλία των εδεσμάτων. Μαζί με τη γέννηση του Χριστού αναγεννιέται και η οικογένεια η ίδια (με την όποια έννοια ο καθένας την αντιλαμβάνεται), αφού καλείται μέσα από την επισημότητα μιας τόσο σπουδαίας θρησκευτικής γιορτής να ξαναδώσει το «παρών» γύρω από την ίδια εστία που συμβολίζει το αδιάρρηκτο των στενών και ουσιαστικών ανθρώπινων σχέσεων.
Mayflower, 1931
Το φαγητό και το κρασί λειτουργούν ως ο ενδιάμεσος σύνδεσμος, η αφορμή και όχι η αιτία, το ίδιο το τραπέζι μεταμορφώνεται σε σκηνή πάνω στην οποία διαδραματίζεται η μεγάλη αυτή συνάντηση. Οι δυσκολίες και οι διαφορές παραμερίζονται. Το σημαντικό είναι να είμαστε όλοι μαζί ενωμένοι. Ώρα επίσημης ανακωχής από προσωπικά προβλήματα και δυσκολίες. Ώρα να εστιάσουμε στο καίριο που είναι ο δεσμός. Η αγάπη και η κατανόηση είναι σε αυτή την περίσταση υποχρέωση, δεν είναι απλώς μια επιλογή. Δεν μένει χώρος για αρνήσεις και τελεσίγραφα. Το πεδίο του χριστουγεννιάτικου τραπεζιού αφήνει χώρο μόνο για συγχωρέσεις και αμοιβαίες υποχωρήσεις, για ανακωχές με προοπτική διαρκούς συμφιλίωσης. Η γιορτή αυτή ντύνεται με το ζεστό κόκκινο χρώμα, το φως των κεριών θερμαίνει τα πρόσωπα και τις ψυχές, οι μυρωδιές των μπαχαρικών γαληνεύουν τα πάθη και τις άσχημες διαθέσεις, τα μελωμένα ψητά χαϊδεύουν τον ουρανίσκο μαλακώνοντας ακόμα και την πιο σκληρή αντίσταση στη χαρά, μέσα στις πλουμιστές πίτες εγκλωβίζονται οι γκρίνιες και οι δυσκολίες, οι πολύχρωμες σαλάτες ζωγραφίζουν μια φρέσκια και αναγεννητική διάθεση, τα γλυκά κάμπτουν την εσωτερική μας πίκρα και αφήνουν χώρο μόνο για εξομολογήσεις μετάνοιας.
Αυτή η υπερχειλίζουσα ρομαντισμό εικόνα είναι στην πραγματικότητα αυτό που και οι πιο δύσπιστοι επιθυμούν: να βρεθούν εκεί και να μπορέσουν να κάνουν ένα βήμα πίσω. Πρώτα ως αυτοκρινόμενοι και έπειτα ως συγχωρητές, με ένα «εγώ» που περνά στη συρρίκνωση και ένα «εμείς» που μεγεθύνεται θεληματικά. Με τις πιατέλες που περνούν από χέρι σε χέρι να ενώνουν τους κρίκους της επαφής και με τα τσουγκρίσματα να ηχοποιούν την αποδοχή του άλλου χωρίς υποσημειώσεις. Μπορεί να είναι ένα μόνο μεγάλο τραπέζι, μα η συμβολική του διάρκεια αντέχει μέχρι και την επόμενη χρονιά, ενώ η αναμονή της επανάληψής του αφήνει πάντα ζωντανή την προοπτική της αέναης επανασύνδεσης. Είναι το μεγάλο των Χριστουγέννων τραπέζι.
Δείτε επίσης:
Χαμόν: ο βασιλιάς του χοιρινού στην Ιβηρική Χερσόνησο
Γιορτινή καβουροσαλάτα «Αθηναϊκή» με νεροκάρδαμο και γογγύλια
7 ιδέες για νόστιμα δώρα που θα φτιάξετε μόνοι σας
