Αυτή είναι η σκέψη που έρχεται στον νου μου κάθε φορά που σε σχόλια για την ποιότητα ενός πιάτου ή του συνολικού γεύματος μου απαντούν ότι τη συγκεκριμένη ημέρα απουσιάζει ο σεφ από την κουζίνα. Ακριβώς αυτή όμως. Δεν με ενδιαφέρει πού είναι ο σεφ, αν λείπει για χαρά ή για λύπη, αν ασθενεί ή αν παραιτήθηκε. Για να μην παρεξηγηθώ, δεν με ενδιαφέρει ως πελάτισσα του εστιατορίου. Σε ανθρώπινο επίπεδο πρόκειται για απολύτως άλλο θέμα.
Tο ίδιο αδιάφορο μου είναι αν ο προμηθευτής πήγε λάθος υλικά, αν οι σερβιτόροι είναι ντεφορμέ, αν έχουν τσακωθεί, αν έχουν χωρίσει, αν έχουν τρακάρει.
Για να εξηγηθώ, δεν με ενδιαφέρει από τη στιγμή που καλούμαι να πληρώσω ακριβώς το ίδιο ποσό που θα πλήρωνα αν επισκεπτόμουν το εστιατόριο την ημέρα που ο σεφ θα ήταν στα μεγαλύτερα κέφια του, ο προμηθευτής θα είχε την καλύτερη σοδειά της χρονιάς και οι σερβιτόροι θα πετούσαν. Γιατί, αν, λέω αν, μου έλεγαν «ξέρετε σήμερα ο σεφ απουσιάζει, οπότε θα έχετε έκπτωση 30% στον λογαριασμό σας» μπορεί και να το σκεπτόμουν διαφορετικά. Αλλά δεν μου έχει συμβεί ποτέ κάτι αντίστοιχο και μπορώ να υποθέσω με σχετική σιγουριά πως ούτε σε σας.
Ένα εστιατόριο λειτουργεί -ή θα έπρεπε να λειτουργεί- όπως κάθε επιχείρηση. Κάτω από τον επικεφαλής έρχονται άλλοι, που «τρέχουν» τη δουλειά, ακολουθώντας τις οδηγίες του είναι δεν είναι παρών. Αν οι άνθρωποι που διοικεί ο σεφ -γιατί αυτό ακριβώς σημαίνει, όπως και ο τσιφ στα αγγλικά, αρχηγός δηλαδή- δεν έχουν μάθει τη ρουτίνα της δουλειάς ή δεν μπορούν να εκτελέσουν τη δουλειά για την οποία βρίσκονται εκεί, τότε κακώς συνεχίζουν να εργάζονται σε εστιατόρια. Ή αν δεν φταίνε εκείνοι τότε το πρόβλημα έγκειται ίσως στον ίδιο τον σεφ που δεν κατάφερε να τους εκπαιδεύσει. Ή φταίει ο επιχειρηματίας που δεν έχει προσλάβει αρκετό ή ικανό προσωπικό. Πάντως σε κάθε περίπτωση σίγουρα δεν ευθύνεται ο πελάτης.
Και όμως, σε πολλές παρόμοιες περιπτώσεις, κάποιος φωτεινός εγκέφαλος πιστεύει ότι ευσταθεί η δικαιολογία της απουσίας για την παροχή συνολικά πλημμελών υπηρεσιών και μπορεί να την επικαλείται. Σε ποιο άλλο επάγγελμα αλήθεια θα τολμούσε κάποιος να ισχυριστεί κάτι ανάλογο; «Συγγνώμη, ο νιπτήρας κάθισε λίγο στραβά στον τοίχο γιατί έλειπε ο αρχιτεχνίτης σήμερα» ή «συγγνώμη, τα ράμματα στην τομή είναι λίγο μεγάλα αλλά έλειπε ο χειρουργός, ήταν ο ειδικευόμενος μαζί σας σήμερα»;
Πόσο θράσος αλήθεια χρειάζεται για να πεις σε έναν πελάτη που σε τιμά με την παρουσία του, που αφιερώνει τον ελεύθερο χρόνο του στο δικό σου εστιατόριο από ελεύθερη επιλογή, ότι θα πληρώσει τον λογαριασμό του κι ας είναι δυσαρεστημένος γιατί «σήμερα λείπει ο σεφ, οπότε δικαιολογείται κάτι να μην πάει τέλεια»;
Όχι, λοιπόν, αγαπημένοι εστιάτορες και σεφ. Δεν δικαιολογείστε. Αν όμως επιμένετε να χρησιμοποιείτε τέτοιου τύπου δικαιολογίες, φτιάξτε και αντίστοιχα μενού με ανάλογες τιμές. Το μενού που εκτελείται παρουσία του σεφ, το μενού του σου-σεφ, το μενού των βοηθών, το μενού της λάντζας. Τι λέτε;
Πίνακας ανοίγματος: Thomas Bossard «Lautrec», Gallerie L’ oeil du Prince, Biarritz
