Βρίσκεται σε έναν δρόμο σημείο αναφοράς, πίσω ακριβώς από τον Χίλτον, στον οποίο πάντα συχνάζαμε, είτε για φαγητό είτε για ποτό. Εκεί, ο Δημήτρης Πολίτης, με θητεία ως σεφ σε γνωστά μαγαζιά, όπως ο Ιστιοπλοϊκός και οι Διόσκουροι, έφτιαξε το δικό του εστιατόριο, έτσι όπως το είχε ο ίδιος οραματιστεί. Στην είσοδο έβαλε τον Μαουρίθιο, ο οποίος μας καλωσορίζει και λίγο πιο μέσα τη Γιάρα, ένα ζευγάρι Ισπανών χορευτών, που άφησε τη Γρανάδα, όπου ζούσε τα τελευταία χρόνια και μετακόμισε στην πόλη Tijuana του Μεξικό, γοητευμένο από την κουζίνα και την κουλτούρα της Λατινικής Αμερικής. Αυτό είναι λίγο πολύ το στόρι του Differente. Και μπορεί ο Μαουρίθιο και η Γιάρα να είναι κούκλες, όμως, ο Δημήτρης είναι πέρα για πέρα αληθινός και βρίσκεται πάντα μέσα και έξω από την κουζίνα για να περιποιηθεί με τον καλύτερο τρόπο τους πελάτες του.
Εκεί βρέθηκα κι εγώ ένα βράδυ καθημερινής, Πέμπτης θαρρώ, μαζί με δυο αγαπημένες φίλες που είχα καιρό να συναντήσω. Το πρώτο που πρόσεξα ήταν τα χρώματα, η Φρίντα Κάλο ζωγραφισμένη στους τοίχους -αγαπημένη της Γιάρας όπως μου είπε ο Δημήτρης- και γενικά μια μεξικάνικη ατμόσφαιρα, που ομολογουμένως μου άρεσε. Άλλωστε η μονοχρωμία και ο μινιμαλισμός των τελευταίων ετών με έχει λίγο κουράσει. Το πρώτο που θέλησα να παραγγείλω ήταν μια μαργαρίτα για να ταιριάζει και με το σκηνικό, η οποία ήρθε σε χαμηλό ποτήρι -ακόμα καλύτερα για μένα- και σε πολύ σωστές αναλογίες. Έπειτα παραγγείλαμε, τάκος, μια μεξικάνικη σαλάτα με λαχανικά, μπουρίτος και μια κλασική παέγια. Ο κατάλογος έχει και μαύρη, που γίνεται με μελάνι σουπιάς και θαλασσινά, χωρίς κοτόπουλο που προστίθεται στην κλασική. Την κλασική που δοκίμασα τη βρήκα νόστιμη και χορταστική. Η ποσότητα ήταν σίγουρα για δύο ίσως και τρία άτομα και προσωπικά το λεμόνι, που δεν είθισται στις περισσότερες εκδοχές, το βρήκα ταιριαστό για τα γούστα μου. Σημειώστε εδώ ότι κάθε Κυριακή παραγγέλνοντας παέγια (οποιαδήποτε από τις δύο) σας κάνουν δώρο τα ποτά: από ένα ποτήρι Χιλιανό κρασί Gato negro ή ένα ποτήρι μπίρα draft Estrella.
Η σαλάτα Guadalajara ήταν πολύ δροσερή, με φρέσκα λαχανικά, μαύρα φασόλια, καλαμπόκι, μπέικον και βινεγκρέτ μάνγκο. Για τσίμπημα στη μέση φυσικά υπάρχουν πολλά, όπως τα παρεΐστικα νάτσος, γεμιστές κεσαντίγιας και μπουρίτος και άλλα κλασικά μεξικάνικα πιάτα. Μου άρεσε το San Diego Buritto, ένα τεράστιο μπουρίτο με μοσχαράκι birria, chili con carne, τσένταρ, γκουακαμόλε, φασόλια και λαχανικά.
Ωστόσο, δεν είμαι ειδική στη μεξικάνικη κουζίνα για να πω αν ήταν όντως πολύ μεξικάνικα τα πιάτα που δοκίμασα, όμως αυτό θέλει να προτείνει το Differente. Κάτι το διαφορετικό, κάτι που σίγουρα έχει αναφορές στο Μεξικό και στη λάτιν κουλτούρα αλλά έχει και την πινελιά του δημιουργού του. Γι’ αυτό και ο Δημήτρης έβαλε στον κατάλογο και μπέργκερ, που μπορεί στο πρώτο άκουσμα να «κλωτσάνε» με τα υπόλοιπα του μενού, όταν, όμως, δεις τις παρέες νέων να μπαίνουν χαρούμενοι στο μαγαζί, να τα παραγγέλνουν και το μαγαζί να γεμίζει με κόσμο όλων των ηλικιών, που τελικά περνάει καλά, τότε όλες οι σκέψεις του ταιριαστού και μη ταιριαστού «πάνε περίπατο». Γιατί τελικά αυτό που έχει σημασία όταν βγαίνουμε είναι να περνάμε καλά, να τρώμε νόστιμα και να ταξιδεύουμε, έστω νοερά, ακούγοντας ωραίες μουσικές σε έναν όμορφο χώρο με αγαπημένα μας πρόσωπα…
info
Κωνσταντίνου Βεντήρη 7, Ιλίσια (πίσω από το Χίλτον), τηλ. 210 7212080, https://www.diferente.gr
Λειτουργεί καθημερινά από Τρίτη έως και Κυριακή 18:00 – 02:00. To Delivery λειτουργεί μέσω της Wolt από 18:00 ως 23:30.
Τον Αύγουστο μάθαμε ότι θα κλείσει, οπότε πριν πάτε, πάρτε ένα τηλέφωνο για σιγουριά.
