Τετάρτη βράδυ με ποδοσφαιρικό αγώνα στην τηλεόραση – το ντέρμπι των αιωνίων – και με αρκετό κρύο. Η παρέα όμως ήθελε κάτι χαλαρό όσο κι αν εγώ αποζητούσα τη ζεστασιά του καναπέ και την ένταση του ντέρμπι. Παρ’ όλα αυτά δώσαμε ραντεβού στο όμορφο NiDo, το γαστρομπάρ του σεφ Νίκου Θωμά στο μικρό στενό της οδού Λεβέντη στο Κολωνάκι. Δεν ήταν τυχαία η επιλογή. Μου είχε αρέσει από την πρώτη φορά που το επισκέφτηκα για τη ζωντάνια του, τις ωραίες, λίγο δυνατές μουσικές, τα προσεγμένα κοκτέιλ αλλά και τα tapas – έτσι θα χαρακτήριζα τα πιάτα που βγαίνουν από την κουζίνα – που σερβίρει.

Tapas με μια πιο προσεγμένη ματιά, σε δημιουργικούς συνδυασμούς που μερικά υπερέβαλαν λίγο, που γίνονταν κάπως δυσνόητα και γίνονταν, κατά την γνώμη μου, απροσέγγιστα. Βέβαια, όλα αυτά πέρυσι, στις αρχές της ύπαρξης του NiDo, που θα δικαιολογούσα έναν ενθουσιασμό και μια προσπάθεια εντυπωσιασμού. Κάτι που η μαγειρική ικανότητα του Νίκου δεν τα έχει ανάγκη. Έχει δώσει πολλά δείγματα, πετυχημένης γραφής στο Simul, το έτερο εστιατόριο του. Ας αφήσω όμως τις φλυαρίες και ας επιστρέψουμε στο σήμερα του NiDo.

Κρατά την ίδια φιλοσοφία, όμως τα πιάτα που ετοιμάζουν έχουν περισσότερη συνοχή μεταξύ τους, κρύβουν φυσικά πολλές τεχνικές, όμως δεν φοβίζουν με τους συνδυασμούς τους και διαθέτουν πολλή νοστιμιά – ίσως και περισσότερη από το παρελθόν. Όπως για παράδειγμα το κουνουπίδι με βινεγκρέτ wasabi και φιστίκια Αιγίνης. Πιάτο που σίγουρα θα ζητούσα ξανά και ξανά με πολλά αρώματα και πάντρευε περίτεχνα πικάντικες, καπνιστές και γλυκές νότες. Στο ίδιο μήκος κύματος και το μπρόκολο που γίνεται με tempura και σερβίρεται με ένα γευστικό πράσινο κάρι (πραγματική αποκάλυψη) και αμύγδαλα. Όσο και αυτά τα δύο χειμωνιάτικα λαχανικά υποφέρουν από τις μαγειρικές καινοτομίες των σεφ, εδώ σας διαβεβαιώνω ότι θα τα απολαύσετε.

Ένα ακόμα ήταν και οι τηγανητές πατάτες bravas. Ακούγεται απλό, αλλά δεν είναι γιατί εδώ το παρουσιάζουν σε μια διαφορετική εκδοχή της κλασικής ισπανικής συνταγής. Kομμένες σε λεπτές στρώσεις μπαίνουν στο τηγάνι ώστε να γίνουν τραγανές και συνοδεύονται από σπιτική κέτσαπ πιπεριάς Φλωρίνης και τριμμένο κρόκο αυγού – προσωπικά θα προτιμούσα ένα εξίσου τηγανητό αυγό με τον πλούσιο κρόκο του να λούζει τις πατάτες, αλλά γούστα είναι αυτά.

Η πολέντα ήταν ένα ακόμα πιάτο που ξεχώρισα. Για όσους ενδιαφέρει η φωτογραφία και όχι η γεύση, δεν θα ήταν μια σωστή επιλογή, αλλά για εμάς που αγαπάμε το καλό φαγητό είναι ιδανική. Σε στιλ κροκέτας, τραγανή εξωτερικά, κρεμώδης εσωτερικά με μπόλικη παρμεζάνα και λίγη τρούφα έτσι για τσαχπινιά. Για να φτάσουμε στην τορτίγια και στις δικές μου ενστάσεις (δικαιολογημένες λόγω καταγωγής). Μαγειρεμένη όμορφα σε μικρό μέγεθος που σερβιριζόταν με μαδημένο ψαχνό κουνελιού. Ωραία παραλλαγή θα έλεγα, αλλά εμένα μου έλειπε η ξεκάθαρη, απλή γεύση που έχει μια ισπανική τορτίγια καθώς και η κάπως ρευστή της υφή.

Το NiDo είναι ένα γαστρομπάρ με όλη την σημασία και την έννοια της λέξης. Παίζει ωραίες μουσικές, που όσο περνάει η νύχτα δυναμώνουν, σερβίρει κοκτέιλ, επιλεγμένα κρασιά και προσφέρει νόστιμα tapas. Όσο για την ατμόσφαιρα του… αυτή θα σας κέρδιζε έτσι και αλλιώς. Ίσως να πληρώσετε λίγο παραπάνω από αυτό που θα σκεφτόσασταν, όμως αξίζει τον κόπο. Δοκιμάστε το.

info
Λεβέντη 5, Κολωνάκι, τηλ. 2107250226, 35-40 ευρώ χωρίς κρασί