Ένα από τα γρήγορα πιάτα που έφτιαχνε η κρητική γιαγιά μου ήταν πατάτες τηγανητές, κυδωνάτες, τις οποίες τις σέρβιρε με στάκα. Μερικές φόρες έβαζε και κανένα, δύο τηγανητά αυγά μάτια και τότε απλά λύγιζα. Αν το καλοσκεφτούμε δεν είναι κάτι το σπουδαίο, είναι όμως ένα νόστιμο και λαχταριστό πιάτο, στο οποίο προσωπικά παραδίνομαι άνευ όρων.
Μια πιο “πειραγμένη” εκδοχή αυτού του κλασικού πιάτου της κρητικής κουζίνας, δοκίμασα πρόσφατα στα Δέκα Τραπέζια του Μανώλη Παπουτσάκη, στην Θεσσαλονίκη. Ο Κρητικός σεφ βάζει την στάκα στη βάση του πιάτου, την στολίζει με οφτές πατάτες, μερικές φέτες από αυγοτάραχο, σύκο και για το τραγανό του πράγματος προσθέτει τσιπς από τηγανητή πατάτα. Ακούγεται κάπως περίεργο πιάτο, όμως με έναν ενδιαφέρον τρόπο όλα αυτά τα φαινομενικά ασύνδετα υλικά, δένουν ομοιόμορφα μεταξύ τους χαρίζοντας ένα νόστιμο αποτέλεσμα. Εκεί που το αυγοτάραχο με την αλμύρα του δίνει έντονο παρόν, έρχεται το σύκο με την γλυκά του να το ισορροπήσει. Και αυτό το ισορροπημένο σύνολο έρχεται η πατάτα με την στάκα να το εμπλουτίσουν με περισσότερη νοστιμιά.
Σε αυτό το σύγχρονο μεζεδοπωλείο, που στην αρχή δεν έγινε και τόσο δεκτικό από τους Θεσσαλονικείς, πλέον το να βρει κανείς τραπέζι – και δεν είναι δέκα – είναι κάπως δύσκολο. Στον κατάλογο του θα βρείτε και άλλους τέτοιους “πειραγμένους” μεζέδες όπου στο ίδιο πιάτο συνυπάρχει η παράδοση με τις σύγχρονες τάσεις της μαγειρικής. Και αυτό που έχει καταφέρει ο σεφ μαζί με την sous chef Πασχαλίνα Καμτσίκη (κατά τη γνώμη μου μια άρτια σεφ με νόστιμο χέρι) είναι να δίνουν μια διαφορετική εκδοχή και χροιά στους παραδοσιακούς μεζέδες χωρίς όμως να χάνουν την ουσία και φυσικά τη γεύση τους.
