Δοκιμάσαμε το περίφημο τυλιχτό με γύρο μανιταριών των Εξαρχείων

Αν και Τετάρτη, μια μεγάλη ουρά έχει σχηματιστεί έξω από το Amanita grill, το μικρό εναλλακτικό vegan σουβλατζίδικο του κέντρου. Κάπου εκεί ήμασταν και εμείς για να δοκιμάσουμε το τυλιχτό που έχει φέρει αναστάτωση στον κόσμο των foodies τις τελευταίες μέρες. Για να μπορέσω να σάς μεταφέρω μια ολοκληρωμένη άποψη βέβαια, καθώς είμαι vegan, πήρα μαζί μου και έναν κρεατοφάγο, φανατικό της υγιεινής διατροφής αλλά και ειδικό περί πιτόγυρων.

Ο κατάλογός του μικρός και περιεκτικός, ό,τι πρέπει για αναποφάσιστους σαν και εμένα. Red Amanita με γύρο μανιταριών, αβοκάντο, vegan μαγιονέζα, σάλτσα ντομάτας και σαλάτα, Yellow Amanita με γύρο μανιταριών, αβοκάντο, vegan μαγιονέζα, μουστάρδα και σαλάτα, Amanita Kebab με σουτζουκάκια από φακή, σάλτσα ντομάτας, τυρί κρέμα από αμύγδαλο και σαλάτα, Amanita Potato Fries και Amanita Vegan Daco Salad με ντάκο, ντομάτα και τυρί αμυγδάλου -όλα στα 2,5€. Από πίτες έχεις να επιλέξεις μεταξύ καλαμποκιού και ολικής ενώ υπάρχει διαθέσιμη και σάλτσα τσίλι για τους πιο τολμηρούς.

Παραγγείλαμε ένα Red και ένα Yellow γιατί δυστυχώς τα Kebab είχαν εξαντληθεί και μέσα σε λίγα λεπτά είχαμε στα χέρια μας δύο από τα πιο «γεμάτα» σουβλάκια που έχω δει. Πολύ σύντομα θα συνειδητοποιούσα ότι θα είναι και μερικά από τα πιο νόστιμα που έχω φάει. Η πίτα αφράτη και καθόλου στεγνή, αλάδωτη, αγκάλιαζε τα απίστευτα γευστικά μανιτάρια, τις φρεσκοκομμένες πατατούλες με τη φλούδα τους, και τη φρέσκια ντομάτα. Οι σος, με αποκορύφωμα τη σπιτική μαγιονέζα, ήταν η τελευταία πινελιά, που απογείωνε το ούτως ή άλλως γευστικό σύνολο. Αν έπρεπε να περιγράψω με λίγα λόγια αυτό που έφαγα, θα έλεγα ότι είναι ένα σουβλάκι που δεν προσπαθεί να αποδείξει ότι είναι κάτι που δεν είναι. Ναι, σίγουρα δεν έχει τη γεύση του χοιρινού γύρου. Έχει όμως μια εξαιρετική δική του γεύση, που δεν θυμίζει «αποστειρωμένο» σουβλάκι λαχανικών που παλεύει να καμουφλαριστεί και να περαστεί για «βρώμικο».

Περιττό να πω πως πήρε την έγκριση και του κρεατοφάγου φίλου, ενώ και οι δύο στο τέλος, παρά τα λερωμένα από σάλτσες ρούχα μας, μείναμε σκεπτόμενοι για το αν θα πρέπει να πάρουμε και άλλο. Καθώς όμως κόσμος, Έλληνες, μα κυρίως τουρίστες, έφταναν σωρηδόν αποφασίσαμε να συνεχίσουμε αλλού το βράδυ μας ενώ δώσαμε υπόσχεση να επιστρέψουμε στο φυτικό ταχυφαγείο της οδού Θεμιστοκλέους.