Η ζεστή σάλα του Brutus είναι το ιδανικό σκηνικό για μια χειμερινή έξοδο. Θα μου πείτε πού τον είδα τον χειμώνα και θα έχετε δίκιο. Σε μια όμως από αυτές τις επελάσεις της «κακοκαιρίας» και με το 112 που τρομοκράτησε για άλλη μια φορά για επικίνδυνα καιρικά φαινόμενα, τα οποία τελικά δεν ήρθαν, βρέθηκα στην κοσμοπολίτικη ατμόσφαιρα του κρεατοφαγικού αυτού εστιατορίου. Πέρασα τις βαριές και σκούρες κουρτίνες της εισόδου, κατέβηκα τα 3-4 σκαλοπάτια στο μισοσκόταδο και κάθισα σε ένα από τα όμορφα στρωμένα τραπέζια με το λευκό τραπεζομάντιλο και τα α λα Alexander Mc Queen σερβίτσια.
Η πάντα ανοιχτή κουζίνα, που φωτίζεται περισσότερο από οποιοδήποτε άλλο σημείο του Brutus, τραβάει την προσοχή και μονοπωλεί τα κοινωνικά δίκτυα όπως ακριβώς και η διάσημη «πίτα» crust με τραγανό μπισκότα στο οποίο αναγράφεται «no posts on Instagram». Για αυτή την πίτα έχουν γραφτεί και ξαναγραφτεί πολλά και όχι άδικα γιατί όντως είναι από τα πιάτα που πρέπει να παραγγείλει κανείς. Κάτω από το μπισκότο -που λειτουργεί σαν φύλλο- κρύβεται η μοσχαρίσια ουρά, ξεψαχνισμένη, μπεσαμέλ από τυρί comtéκαι μπόλικα μανιτάρια. Κι αν έχετε όπως κι εγώ, ξεκινήσει με αυτό, τότε πρέπει να συνεχίσετε με το yolk, ένα μικροσκοπικό πεϊνιρλί με αυγό, γλυκό provolone και χαβιάρι (που και να έλειπε δεν θα με πείραζε καθόλου). Αυτό είναι και ένα από τα καινούργια πιάτα που προστέθηκαν πρόσφατα στο μενού, όπως και η καπνιστή πανσέτα-ένας φοβερός μεζές- αλλά και το mangalica pork chop με τη νόστιμη σάλτσα του.
Κάτι ακόμα που δεν πρέπει να χάσετε πριν περάσετε στο κυρίως πιάτο και τις κοπές, είναι τα μίνι burgers που φτιάχνονται με dry aged κιμά, τσένταρ και αρκετά καραμελωμένα κρεμμύδια. Γίνονται δύο μπουκιές και αν δεν έχετε καλές αντιστάσεις, δύσκολα μπορείτε να σταματήσετε στο ένα. Στη δική μου περίπτωση με «έσωσε» η πικάνια που ήρθε μαζί με ελαφρώς καυτερές πιπεριές padron. Όποτε για να μην κρυώσει, άφησα στην άκρη -με βαριά καρδιά θα σας πω- το δεύτερο burger ώστε να δοκιμάσω την πικάνια που ενδιάμεσα της είχε και αυτή dry aged κιμά. Κι αν νομίζετε ότι σταμάτησα εδώ, κάνετε λάθος.
Δοκίμασα και το καπνιστό κοτόπουλο που ήταν αρκετά ζουμερό με τραγανή πέτσα και πολύ ωραία καπνισμένο. Για το τέλος άφησα την κοπή rudia gallega dry aged cowdoy από black angus (πολλές άγνωστες λέξεις μαζί ε;). Στην ουσία πρόκειται για μια μεγάλη σπαλομπριζόλα με το απογυμνωμένο από κρέας κόκκαλό της. Ίσως να τη γνωρίζετε και με την ονομασία tomahawk (το τσεκούρι των Ινδιάνων της Αμερικής). Ας αφήσουμε όμως αυτά με την ονομασία κι ας περάσουμε στο ζουμί. Η εν λόγω κοπή ήταν το κερασάκι στην τούρτα του γεύματος. Σωστά ψημένη, medium κοινώς, που κρατούσε τους ζωμούς της και με το χοντρό αλάτι από πάνω ήταν μια σκέτη νοστιμιά.
Όπως καταλαβαίνετε, το Brutus είναι ένα εστιατόριο για αυτούς που αγαπούν το κρέας και ξέρουν να το απολαμβάνουν σωστά. Η δουλειά που γίνεται στη κουζίνα από τον Στέφανο Ρίζο κάτω από την επίβλεψη βέβαια του Μιχάλη Νουρλόγλου, που υπογράφει την επιμέλεια του μενού, είναι παρά πολύ καλή. Για την ακρίβεια, είναι κάθε φορά και καλύτερη. Μπορεί οι τιμές να είναι λίγο τσιμπημένες, όμως δικαιολογημένα μιας και η ποιότητα της πρώτης ύλης, δηλαδή των κρεάτων, είναι εξαιρετική. Και μαζί με αυτή και το ψήσιμο που κάνουν. Σας το προτείνω ανεπιφύλακτα.
info
Λεβέντη 3, Κολωνάκι, τηλ. 210 7240 453
