Oταν σκέφτεται κανείς την Ιταλία το πρώτο που του έρχεται στο μυαλό είναι το φαγητό και τα όμορφα εστιατόρια στα σοκάκια της Ρώμης ή της Νάπολης… Και ειδικά τώρα, που δεν μπορούμε να ταξιδέψουμε λόγω της πανδημίας, τα σκεφτόμαστε με νοσταλγία και ελπίδα ότι κάποια στιγμή θα τα ξαναγευτούμε εκεί. Μέχρι να γίνει, όμως, αυτό ταξιδεύουμε νοερά και τρέχουμε στην κουζίνα να τα ετοιμάσουμε στο σπίτι μας! Πάμε, λοιπόν, να δούμε κάποια -γνωστά σε όλους μας- ιταλικά πιάτα, που αρέσουν ανεξαιρέτως σε όλους τους Έλληνες!
1. Πίτσα ναπολιτάνα
Πίτσες υπάρχουν πολλές. Και αυτό πρέπει να το πιστώσει κανείς στο μοναδικό ιταλικό μάρκετινγκ που κατάφερε… την παγκοσμιοποίηση του είδους. Όμως αυτό το κομμάτι ζύμης που έρχεται πακέτο στο σπίτι απέχει πολύ από το real thing.
Γιατί η πραγματική ναπολιτάνικη πίτσα είναι μεγαλείο. Τραγανή κρούστα, μαστιχωτή ζύμη, φρέσκιες ντομάτες, έξτρα παρθένο ελαιόλαδο, φύλλα βασιλικού και μοτσαρέλα. Η απλά μόνο μοτσαρέλα, χωρίς σάλτσα, στην υπέροχη πίτσα μπιάνκα (pizza bianca).
Στο όνομα της πίτσας έχουν διαπραχτεί πολλές ιεροσυλίες -πίτσα με χοτ ντογκ, πίτσα με ανανά!- αλλά η αυθεντική απλότητά της μόνο στις πιτσαρίες της Νάπολης, στη Νότια Ιταλία δηλαδή, εκεί που γεννήθηκε, βρίσκει την καλύτερη έκφρασή της.
Για να δείτε τη συνταγή πατήστε ΕΔΩ
2. Ριγκατόνι καρμπονάρα
Μπορεί να απαιτεί ελάχιστα υλικά αλλά το μυστικό είναι στην ποιότητά τους και τον μοναδικό τρόπο που ταιριάζουν μεταξύ τους. Πεκορίνο, guanciale (παστό από τα μάγουλα του χοιρινού), και φρέσκα βιολογικά αυγά είναι τα μόνα που χρειάζεται αυτή η σπεσιαλιτέ της Ρώμης.
Και επειδή είναι ένα πλούσιο γεύμα συνήθως σερβίρεται στο δείπνο. Τα χειροποίητα ριγκατόνι πρέπει να μαγειρεύονται al dente –ακριβώς στο σημείο που δεν είναι ούτε πολύ μαλακά ούτε πολύ σκληρά- έτσι ώστε η παχιά σάλτσα να περνάει από μέσα. Η συνταγή γίνεται και με σπαγγέτι, κατά προτίμηση φρέσκα, με τραχιά επιφάνεια (αλα κιτάρα τα λένε) για να “τραβούν” τη σάλτσα.
Και μπορεί η καρμπονάρα να οφείλει την διεθνοποίησή της στους Αμερικανούς –είναι η μακαρονάδα που προτιμούσαν οι Αμερικανοί στρατιώτες που έφταναν στη Ρώμη στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο- αλλά οι κάτοικοι της Ρώμης και οι Ιταλοί γενικότερα, προτιμούν τους δικούς τους μύθους λέγοντας ότι η δημοφιλία οφείλεται στους καρβουνιάρηδες που δούλευαν στα ορυχεία κάρβουνου στα παγωμένα Απέννινα όρη, ένας αστικός μύθος που έχει από χρόνια καταρριφθεί.
Για να δείτε τη συνταγή πατήστε ΕΔΩ
3.Ταλιατέλες με ραγού
Όλος ο κόσμος τις ξέρει σαν μπολονέζ αλλά όλος ο κόσμος κάνει λάθος! Η πλούσια σάλτσα ραγού και οι φρέσκιες χρυσαφένιες ταλιατέλες είναι χαρακτηριστικό πιάτο της βόρειας επαρχίας Εμίλια-Ρομάνα και συγκεκριμένα της πρωτεύουσας Μπολόνια από όπου και η σύγχυση του ονόματος.
Ο μύθος, μάλιστα, λέει ότι οι ταλιατέλες οφείλουν το σχήμα τους στα σγουρά ξανθά μαλλιά της αριστοκράτισσας καλλονής του 16ου αιώνα Λουκρητίας Βοργία (ναι, της γνωστής οικογενείας!. Tο ραγού γίνεται με λεπτοκομμένα κομμάτια (από τότε που δεν υπήρχαν μηχανές κιμά) μοσχαριού με σέλερι, καρότα, κρεμμύδια, σάλτσα ντομάτας και κόκκινο κρασί.
Και από πάνω φλούδες παρμεζάνας σαν χιονοσκέπαστη κορυφή. Η αυθεντική συνταγή προστατεύεται από το La Cucina delle Azdore στη Ραβένα που παρασκευάζει κάθε μέρα φρέσκιες ταλιατέλες για τους πελάτες της.
Για να δείτε τη συνταγή πατήστε ΕΔΩ
4.Τορτελίνια
Έτερη κλασική ιταλική «εφεύρεση» με θεϊκή… προέλευση! Χειροποίητη πάστα σε σχήμα μικρού “γιακά” γεμιστή με χοιρινό, ζαμπόν, μορταδέλα, σαλάμι, παρμεζάνα, αυγά και μοσχοκάρυδο που σιγοβράζουν σε παχύ ζωμό κόκορα. Ο μύθος, μάλιστα, λέει ότι το σχήμα προέρχεται από τον ομφαλό της Αφροδίτης αφού ένα βράδυ ένας νεαρός κοίταξε μέσα από την κλειδαρότρυπα την Αφροδίτη, τον Άρη και τον Βάκχο σε τρυφερό ενσταντανέ και το μόνο που κατάφερε να δει είναι ο ομφαλός της!
Εξ ου και ο αγώνας ανάμεσα στην περιοχή Καστελφράνκο Εμίλια, μια μικρή πόλη όπου συνέβη το μοιραίο γεγονός, και την Μπολόνια και τη Μόδενα που διεκδικούν την πατρότητα. Η αυθεντική συνταγή προστατεύεται από την Αδελφότητα των Τορτελίνο, σκληροπυρηνικών που δεν δέχονται δημιουργικές αυθαιρεσίες.
Για να δείτε τη συνταγή πατήστε ΕΔΩ
5.Λαζάνια
Μπορεί οι έτοιμες συσκευασίες να τα έχουν κάνει τόσο δημοφιλή αλλά τα χειροποίητα λαζάνια με στρώσεις ραγού, μπεσαμέλ και παρμεζάνας από πάνω είναι παράδεισος.
Οι συνταγές που χρησιμοποιούν σπανάκι και σάλτσα ντομάτας είναι νεότερες εκδοχές κυρίως της περιοχής της Μπολόνια, γιατί η συνταγή είναι ρωμαϊκή.
Λέγεται, μάλιστα, ότι ήταν τέτοια η λατρεία του Κικέρωνα για τα λαζάνια που κάποια στιγμή γύρισε προς την γυναίκα του και της είπε: «Αγαπητή μου, η γεύση τους εκτοπίζει ακόμα και τη Σύγκλητο!».
Για να δείτε τη συνταγή πατήστε ΕΔΩ
6. Τζελάτο
Ναι, ξέρουμε ότι υπάρχουν εξαιρετικές διευθύνσεις για τζελάτο σε όλο τον κόσμο -και στην Ελλάδα- και όλες είναι άξιες αλλά καμία δεν μπορεί να συγκριθεί με μια αυθεντική ιταλική τζελατερία με τον ήλιο να χτυπά στο πρόσωπο και την ορχήστρα από τον ήχο που βγάζει μια βέσπα στο βάθος.
Η αρχική συνταγή φαίνεται ότι αποτελεί συνέχεια μιας αντίστοιχης των Σικελών που αναμείγνυαν χυμό φρούτων με χιόνι από την Αίτνα. Σήμερα φτιάχνεται με γάλα, κρέμα, ζάχαρη και αυγά και αρωματίζεται με φιστίκια, καβουρδισμένα αμύγδαλα, καρύδια, λεμόνια, πορτοκάλια, σύκα ακόμα και φραγκόσυκα!
Eννοείται ότι τρώγεται μόνο του αλλά δοκιμάστε το όπως οι Σικελοί με μια μπάλα μέσα σε βουτυράτα μικρά μπριός, το δικό τους σάντουιτς παγωτού, και δεν θα ξεχάσετε ποτέ την απόλαυση.
7.Τιραμισού
Δεν είναι περίεργο που μια χώρα διάσημη για τα γλυκά και τον καφέ της βρήκε τρόπο να τα συνδυάσει και τα δύο. Περίεργη είναι -αν μπορεί να τη χαρακτηρίσει κανείς έτσι- η ιστορία πίσω από το τιραμισού.
Κατά λέξη σημαίνει «ανέβασε με στα ουράνια» και ήταν ένα πολύ συνηθισμένο γλυκό στους οίκους ανοχής του Τρεβίζο για να παραμένουν οι πελάτες περισσότερο χρόνο -και άρα, να κάνουν μεγαλύτερο λογαριασμό- εξαιτίας της διεγερτικής δράσης του εσπρέσο.
Γιατί για τους Ιταλούς το αυθεντικό τιραμισού αποτελείται από σαβαγιάρ, εσπρέσο και κρέμα μασκαρπόνε. Και παρά το γεγονός ότι πολλοί χρησιμοποιούν συχνά κακάο ή σκόνη σοκολάτας μόνο ο εσπρέσο ή σκόνη εσπρέσο επιτρέπεται. Το τιραμισού γίνεται σε πάντα σε πυρέξ και κόβεται σε μεγάλα κομμάτια όπως και τα λαζάνια.
Για να δείτε τη συνταγή πατήστε ΕΔΩ
8.Σαλάτα Καπρέζε (Caprese)
Aκόμα και αν δεν ξέρετε να μαγειρεύετε ιταλικά μπορείτε να ξεκινήσετε την εξάσκηση από εδώ. Αυτό το σύμβολο της μεσογειακής δίαιτας αποτελείται από φέτες φρέσκιας ντομάτας και μοτσαρέλας με έξτρα παρθένο ελαιόλαδο, αλάτι, πιπέρι και φύλλα φρέσκου βασιλικού. Τα χρώματα, μάλιστα, της ντομάτας και του βασιλικού παραπέμπουν στην ιταλική σημαία. Ο τόπος γέννησης είναι το Κάπρι όπως μαρτυρά και το όνομά της.
9. Αλά παρμιτζιάνα
Παρά το όνομα, αυτό το πιάτο δεν έχει καταγωγή την Πάρμα αλλά τη Σικελία αφού πρόκειται για χαρακτηριστική συνταγή του ιταλικού νότου. Φέτες τηγανητής μελιτζάνας, σάλτσα ντομάτας από ντοματάκια της προστατευόμενης ποικιλίας Πατσίνο (Pachino), αυγά, φρέσκο βασιλικό και τυρί caciocavallo, τυπικό σισιλιάνικο τυρί που μοιάζει με προβολόνε, ή μοτσαρέλα. Οι καλύτερες μελιτζάνες είναι οι σκουρόχρωμες στρογγυλές φλάσκες, που είναι ιδανικές για τηγάνισμα και η μόνη αποδεκτή παραλλαγή είναι τριμμένη καπνιστή ρικότα από πάνω.
10. Ριζότο αλά Μιλανέζε
Ένα «εξωτικό» πιάτο της μιλανέζικης κουζίνας αφού το κρεμώδες ρύζι παίρνει το χρυσαφί χρώμα του από το σαφράν (τη ζαφορά ή κρόκο). Για αυτό και ονομάζεται risotto allo zafferano αν και οι Μιλανέζοι χρησιμοποιούν το πιο πεζό όνομα, κίτρινο ριζότο.
To ρύζι, ποικιλίας carnaroli ή arborio, μαγειρεύεται σε ζωμό βοδινού, βούτυρο, τριμμένη παρμεζάνα και ορισμένες φορές, μεδούλι μέχρι να απορροφήσει όλα τα υγρά και να πάρει τη χυλωμένη υφή του. Και όπως σε όλες τις ιταλικές συνταγές, έχει και αυτό το παρασκήνιο. Η ιδέα φαίνεται ότι ανήκει σε ένα Ολλανδό καλλιτέχνη που φιλοτεχνούσε τα βιτρό του καθεδρικού ναού Ντουόμο. Σε ένα μεσημεριανό διάλλειμα που περιλάμβανε πάντα ριζότο έριξε μερικούς στήμονες από το σαφράν που χρησιμοποιούσε για τα κίτρινα χρώματά του και εγένετο ριζότο αλά Μιλανέζε!
Δείτε επίσης:
Ιταλική πίτσα με μοτσαρέλα και βασιλικό
Aperitivo, μια ιταλική παράδοση εμπνευσμένη από την αρχαία Ελλάδα
Τρώμε (και πίνουμε) ιταλικά: η Ιταλία στο πιάτο (και το ποτήρι)
