Στην Αθήνα του 2016 δεν τρως μόνο σουβλάκι, αλλά bagels, falafel, burritos, fish & chips, καλιφορνέζικα σάντουιτς, toritllas και noodles. Το πολυεθνικό “φαγητό του δρόμου” αναδύεται ως η νέα συλλογική αφήγηση του αθηναϊκού foodporn και δεν κοστίζει παραπάνω από 5 ευρώ.
Φωτογραφίες: William Faithfull
Η Αθήνα μπορεί για κάποιους να μην είναι η πιο ωραία πόλη στον κόσμο, είναι, όμως, η καλύτερη για να ζεις. Γιατί; Για άπειρους -και γαστρονομικούς- λόγους. Ένας Αυστραλός από το Περθ φτιάχνει τα πιο νόστιμα fish & chips στο Κουκάκι. Μια Γαλλίδα από τη Λιλ φουρνίζει bagels καθημερινά στο Σύνταγμα. Ένας πρώην προγραμματιστής υπολογιστών στο Σαν Φρανσίσκο φτιάχνει αξεπέραστα σάντουιτς στο Μεταξουργείο. Ένας σκηνοθέτης ελληνικών ταινιών με ζόμπι και η επίσης σκηνοθέτιδα vegetarian σύζυγός του ξέρουν από καλό falafel. Ο Πιτ, που ανδρώθηκε στην Αμερική, πουλάει 600 μερίδες noodles την ημέρα, ακόμη και σε Κινέζους τουρίστες. Ένας έμπειρος εστιάτορας έκανε τις μεξικανικές γεύσεις προσιτές στο πεινασμένο κοινό του κέντρου της πόλης. Ας τους γνωρίσουμε, λοιπόν.
Από την Αυστραλία με αγάπη
Ο Νίκος Ιερώνυμος κατάγεται από το Καστελόριζο. Εφυγε μετανάστης στην Αυστραλία, και κάποια στιγμή αποφάσισε να γυρίσει στην Αθήνα όπου και μετέτρεψε τη Βεΐκου στο Κουκάκι στην πιο αγαπημένη γειτονιά για όλους τους backpackers. Δημιούργησε ένα hostel, έφτιαξε ένα sports bar, γιατί θεώρησε ότι είναι κρίμα να χάσουν οι επισκέπτες της Αθήνας το αυστραλέζικο ράγκμπι, άνοιξε κι εκείνα τα laudromat, που σου θυμίζουν τις φοιτητικές μπουγάδες στην Αγγλία, κυρίως όμως δημιούργησε το «Fish Café». Μιλάμε για φρέσκο μπακαλιάρο από τον βόρειο Ατλαντικό, με μπόλικο κουρκούτι (ακούγεται η τραγανή κρούστα στην πρώτη μπουκιά), μαμαδίστικες τηγανητές πατάτες Νάξου και άλλα πολλά σε τιμές-σοκ για τέτοιες μερίδες. «Θέλουμε ο κόσμος να χορτάσει», μας λέει ο πρωινός μάγειρας ονόματι Τζέιμς. Και αν δεν σου αρέσει ο μπακαλιάρος να ζητήσεις τηγανητές γαρίδες. Εχει tartar, mayo και chili mayo sause σε αφθονία. Στο trip advisor γράφονται διθυραμβικές κριτικές. Αν πάλι θέλετε την εμπειρία ενός full english breakfast με τα μπέικον, τα λουκάνικα, τα φασόλια κ.λπ., τότε 7 με 11 κάθε πρωί να είστε ετοιμοπόλεμοι στον αριθμό 3 της οδού Βεΐκου. «Fish Café», Βεΐκου 3, Κουκάκι.
Μπονζούρ στην «Amandine»
Η Γαλλίδα της οδού Νίκης, Αμαντίν, μαζί με τον Μιχάλη φτιάχνουν μόνοι τους bagels με παπαρούνα, σουσάμι, κρεμμύδια, κανέλλα, σταφίδα, λεμόνι, μπριος, σκέτα, ζεστά, χειροποίητα, ολικής, αυτά που κατεβαίνουν μαμάδες από τα βόρεια προάστια και τα παίρνουν πέντε-πέντε. Με τι μπορείς να τα γεμίσεις; Με βούτυρο, τυρί κρέμα, γαλλικό τυρί compté, καπνιστό σολομό, αβοκάντο, chorizo, ζαμπόν Πάρμας, σαλάτα μελιτζάνας, pastrami, κόκορα και χίλια δυο άλλα. Εδώ και τρία χρόνια ο Μιχάλης φτιάχνει με ελληνικές πρώτες ύλες bagels που θα ζήλευε κάθε γνήσιος Νεοϋορκέζος φούρναρης. «Οποιος έρχεται, ξανάρχεται», λένε και έπειτα από μια δοκιμή ουδείς δύναται να αμφισβητήσει τα λεγόμενά τους. Κάθε Χριστούγεννα με ένα bagel με τυρί κρέμα παίρνεις και μια αυθεντική γαλλική κρεμμυδόσουπα. «Η πελατεία μας έρχεται και τρεις φορές την εβδομάδα. Κόλλησαν. Κυψέλη, Κολωνάκι, Κηφισιά, μέχρι και από τον Πειραιά μας έρχονται», λένε και επισημαίνουν ότι έβαλαν κάτι στην κουλτούρα τους που δεν το είχαν, κάτι καινούριο και τους άρεσε. Η Αμαντίν κάνει ακόμη ένα αχτύπητο cheesecake και σπιτικά cookies. Tip: Το bordeaux bagel με το chutney mango και το κατσικίσιο τυρί θα σας μείνει αξέχαστο. «Amandine», Νίκης 13, Σύνταγμα.
Viva Mexico στην Κολοκοτρώνη
Δεν υπάρχει περίπτωση να βρεις άδειο το «Etnico». Καμία. Επίσης δεν υπάρχει καμία περίπτωση να μην το βρεις στην Κολοκοτρώνη. Θα σε οδηγήσουν εκεί οι μυρωδιές. Ανοιξε αρχές Ιουνίου και κουβαλά την πείρα της ομάδας του «Altamira». Μ’ άλλα λόγια πάνω από είκοσι χρόνια εμπειρίας στις πολυεθνικές κουζίνες. Ο Νίκος Τσαμπουνάρης μιλάει για value for money μεξικάνικο, αραβικό και ινδικό φαγητό που θα ζήλευαν κουζίνες ακριβών εστιατορίων. «Ερχονται οι πελάτες μας δύο και τρεις φορές. Οχι την εβδομάδα, ημερησίως». Η λέξη-κλειδί στο «Etnico» είναι μία: τσιμιτσάνγκα. Μια ωδή στο γρήγορο πιάτο που ικανοποιεί παλέτα γκουρμέ. Το κοτόπουλο είναι μαριναρισμένο σε τεκίλα και χυμό πορτοκάλι και συνοδεύεται από jalapeno sauce και frijoles, δηλαδή πουρέ από μεξικάνικα φασόλια σε wrap από σταρένια τορτίγια, που τα φτιάχνουν κάθε πρωί οι ίδιοι. Αλληλούια. Θα δοκιμάσετε οπωσδήποτε και μαργαρίτες. Η διακόσμηση είναι βασισμένη στα περίφημα κλοστρά των αραβικών χωρών, με ισπανικά χειροποίητα πλακάκια. Υπεύθυνες για το καλαίσθητο αποτέλεσμα οι αρχιτέκτονες Μαρία Καλαϊδοπούλου και Νάσια Μούκα. Tip: Must επιδόρπιο η tarta mexicana με σοκολάτα και κρέμα σε τορτίγιες. «Etnico», Κολοκοτρώνη 22 & Χαβρίου, Αθήνα.
Το μικρό «Σαν Φρανσίσκο» του Μεταξουργείου
Ο Βασίλης Ρέβελας άφησε μια δουλειά γραφείου στο Σαν Φρανσίσκο για να φτιάχνει σάντουιτς στο «Σαν Φρανσίσκο» της Αθήνας. «Κάθε σάντουιτς έχει τη δική του ιστορία», λέει. Προφανώς για να έρχονται από τη Σαρωνίδα και την Καλαμάτα οι πελάτες του θα πρόκειται για μια πεντανόστιμη ιστορία. «Κουβαλάω πολλές γευστικές αναφορές από το Γιοχάνεσμπουργκ που μεγάλωσα και από το Σαν Φρανσίσκο. Εκεί δούλεψα παράλληλα με τη δουλειά μου ως προγραμματιστής υπολογιστών σε ένα σαντουιτσάδικο και είδα ότι μου αρέσει. Ε, άλλαξα επάγγελμα όταν επέστρεψα. Εδώ και δυόμισι χρόνια φτιάχνω σάντουιτς. Το ψωμί μας είναι χειροποίητο, εμείς το φουρνίζουμε. Το λάδι και τα αυγά είναι βιολογικά. Τα αλλαντικά από τη Δράμα», εξηγεί. Σαν βαμπίρ θα δαγκώσετε το καμπαγιού με πάπρικα, ψημένο φρέσκο μανιτάρι, σαλάτα Καππαδοκίας και τυρί γκούντα. Κατά βάση έχετε 24 επιλογές. Δώδεκα γειτονιές του Σαν Φρανσίσκο να σας τρέχουν τα σάλια και δώδεκα vegeterian επιλογές να τρώει η vegan μάνα και του παιδιού να μη δίνει. Ο Βασίλης θεωρεί best seller το «Μπέρναλ Χάιτς» με τη γέμιση από μπούτι μοσχάρι και το τυρί τσένταρ. Οσο για τη σος «Σαν Φρανσίσκο», η συνταγή της παραμένει επτασφράγιστο μυστικό. Γιατί νιώθει χαρούμενος που γύρισε τελικά στην Αθήνα ο Βασίλης; «Γιατί έφτιαξα ένα μαγαζί της γειτονιάς που ο κόσμος ψάχνει και το βρίσκει επειδή άκουσε ότι κάνουμε ωραία σάντουιτς. Χωρίς να πληρώσω για διαφήμιση». Στα ακόμη καλύτερα νέα, μαζί με τα οργασμικά σάντουιτς θα πιείτε τις καλύτερες ελληνικές μπίρες που υπάρχουν εκεί έξω. «Σαν Φρανσίσκο», Κεραμεικού 99, Αθήνα.
Τα ζόμπι είναι χορτοφάγα στο «Baba Ghanoush»
Ο σκηνοθέτης των επικών ταινιών με ζόμπι, Γιώργος Νούσιας και η σύζυγός του, η χαρισματική σκηνοθέτιδα Χριστίνα Ιωακειμίδη, άνοιξαν στον πιο όμορφο δρόμο της πλατείας Βαρνάβα, στην Εμπεδοκλέους, ένα λιβανέζικο, μαροκινό, vegeterian μίνι εστιατόριο που θα το κάνεις στέκι σου. Το πιάτο με φαλάφελ, χούμους, σαλάτα κους κους και χαρίσα είναι ο κύριος λόγος. Ακόμη ένας για να αγαπήσεις το «Baba Ghanoush» είναι η σαλάτα με μαύρες φακές μπελούγκα, τομάτα, κρεμμυδάκι φρέσκο και άσπρο τυρί. Το μαγαζί άνοιξε τον Απρίλιο του 2015 και μέσα σε λίγους μήνες κατάφερε να αποκτήσει σταθερό κοινό. Αξίζει να αναφερθεί ότι οι χειροποίητες πίτες του ψήνονται την ίδια ώρα μπροστά στα μάτια σου στην ανοιχτή κουζίνα. Τη διακόσμηση επιμελήθηκε το αρχιτεκτονικό γραφείο «Plaini and Karahalios Architects». Αν θέλεις να δροσιστείς μετά το χούμους και τη μελιτζάνα με ταχίνι, οι σπιτικές λεμονάδες με ρόδι είναι πάντα μια λύση. Ο Γιώργος Νούσιας είναι σίγουρος ότι οι τηγανητές πατάτες του είναι το blockbuster στο «Baba Ghanoush». Και η αλήθεια είναι πως δεν είναι εύκολο πράγμα να φας καλές τηγανητές πατάτες στην Αθήνα. «Baba Ghanoush», Εμπεδοκλέους 25, πλατεία Βαρνάβα, Αθήνα.
«Street Wok» ή δώσε noodle στον λαό
«Καθημερινό φαγητό σε λογικές τιμές που να μην είναι σκουπίδι. Η αξία να είναι μέσα στο κουτάκι. Εφερα το ασιατικό φαγητό σε προσιτό επίπεδο ακόμη και σε εκείνον που όταν πρωτοάνοιξα μου ζητούσε τριμμένο τυρί στο noodle», λέει ο άνθρωπος που ευθύνεται για τις ουρές στην Πανόρμου, ο ιδιοκτήτης των «Street Wok», Παναγιώτης Σουσούνης. Τρία απλά πράγματα σε χωρίζουν από το επιφώνημα ευχαρίστησης. Διαλέγεις τη βάση σου (νουντλς, με αυγό, λαχανικά, ρύζι, ολικής ή απλό). Προσθέτεις χοιρινό, κοτόπουλο, μανιτάρια, γαρίδες, μοσχάρι, πιπεριές, κάσιους και άλλα πολλά. Ολοκληρώνεις με σάλτσα τσίλι, σατέι, καυτερή σετσουάν ή τεριγιάκι. Κοστίζει λιγότερο από 5 ευρώ. «Πριν ανοίξουμε κάθε μέρα στις 12 το μεσημέρι έχει ήδη σχηματιστεί ουρά. Μπορεί να μου δίνεις 5 ευρώ, αλλά θα έχεις τη μεταχείριση εκείνου που δίνει 100 ευρώ στα καλύτερα κινέζικα εστιατόρια. Εχω πελάτες από Αμερικανούς που δουλεύουν στην πρεσβεία μέχρι Κινέζους τουρίστες και φυσικά τους ταξιτζήδες της Πανόρμου». Ο ορισμός του food-porn. «Street Wok», Πανόρμου 115, Αμπελόκηποι & Χαριλάου Τρικούπη 144, Ν. Ερυθραία.
