Και μόνο που το μικρό, νεογέννητο μπιστρούλι έχει νονό τον Μιχαήλ Μπουλγκάκοφ και το μαγικό βιβλίο του, σου ανοίγει αλλιώς την όρεξη.
Με λίγη περισσότερη σκέψη, μια κάποια διανόηση, την οποία ελπίζεις να συναντήσεις και στο πιάτο. Της εναλλακτικής λογικής και αυτό, με ένα βιομηχανικό, γκριζωπό ντιζάιν του τύπου επιμελώς ατημέλητο. Όπως κι αν το προσεγγίσεις η νοστιμιά του θα σε συγκινήσει. Σε μια σταλιά ανοιχτή κουζίνα ο Λάμπρος μαγειρεύει ερμητικά κλεισμένος στον εαυτό του, το σέρβις επίσης δεν θα κάνει και κωλοτούμπες που σε βλέπει, αλλά δεν πειράζει, αφού η δουλειά των παιδιών μιλάει από μόνη της.
Το πρώτο που θα σε εντυπωσιάσει είναι η λίστα των κρασιών: όλα τα ψαγμένα και με άποψη διαμάντια της πολύ μικρής, άγνωστης στο ευρύ κοινό, μικρότατης και ελληνικότατης παραγωγής. Το ίδιο και τα προϊόντα της μικρής παραγωγής του μενού. Έχω δοκιμάσει ό,τι κυκλοφορεί, ας πούμε, σε κρίταμο τουρσί, όμως αυτό που συνόδευε το λαδοτύρι της Ζακύνθου ήταν μακράν το καλύτερο. Η επιλογή των τυριών και των αλλαντικών, ό,τι καλύτερο έχει να δείξει η νεότερη παραγωγή.
Ο λυκουρίνος της Χαλκιδικής και ο παστός τόνος της Καλύμνου, δυσεύρετα ποιήματα που αξίζει να δοκιμάσεις. Οι γκιουζλεμέδες γεμίζουν με πικάντικο αρνίσιο κιμά και συνοδεύονται από κεφίρ, μια υπέροχη σαλάτα συνδυάζει τα αντίδια, τη ρόκα και το σπανάκι με σκοτύρι Ίου, νεκταρίνια και φιστίκια Αιγίνης, η μοσχαρίσια σπαλομπριζόλα μαρινάρεται σε πετιμέζι και ελληνικό καφέ, το πλιγούρι στο τηγάνι μεταμορφώνεται σε ζουμερό πλιγουρότο με γαρίδες, καλαμάρι, λαχανικά και άρωμα βασιλικού, τα αχνιστά μύδια αρωματίζονται με κρόκο Κοζάνης, κρασί και λουίζα. Όλα τα πιάτα υμνούν πρωτίστως το ελληνικό προϊόν και στο δίνουν μαγειρεμένο σαν όνειρο.
Στο τέλος, δοκίμασα το πιο μαγικό γλυκό των τελευταίων χρόνων, ένα δυνατό εσπεριδοειδές σορμπέ με ρακή και δυόσμο, μόνο άρωμα πάνω σε τριμμένο πάγο, ένα σύννεφο μεταμορφωμένο σε επιδόρπιο.
info
Βέροιας 2, Θεσσαλονίκη, τηλ. 2314 007586.
