Κάθε φορά που θέλω να πάω στο The Zillers χάνω την είσοδο. Η διακριτική του επιγραφή αλλά και η επιβλητική Μητρόπολη από την άλλη μεριά του πεζοδρομίου με παραπλανούν. Ανεβαίνοντας στον τρίτο και τελευταίο όροφο του κάτασπρου νεοκλασικού που φέρει την υπογραφή του Ερνέστο Τσίλλερ, η καθηλωτική εικόνα του ιερού βράχου της Ακρόπολης σε τραβάει αμέσως. Αυτός ήταν και ένας από τους λόγους που επιλέγω αυτή την ταράτσα τόσο τον χειμώνα όσο και το καλοκαίρι. Φυσικά και η κουζίνα της Κωνσταντίνας Φάκλαρη που γι’ αυτήν θα μιλήσουμε άλλη φορά.
Και τώρα θα αναρωτιέστε αφού δεν θα μιλήσουμε για φαγητό για τι θα πούμε; Για την καινούργια cocktail list του The Zillers! Μια θεματική λίστα που μας προσκαλεί να εξερευνήσουμε την αρχιτεκτονική της γεύσης (Exploring the Architecture of Flavour) και μέσα από αυτή να ανακαλύψουμε και πάλι την αρχοντική Αθήνα αλλά και τα κλασικά κοκτέιλ που έρχονται και πάλι στο προσκήνιο. Ιθύνων νους ο Γιάννης Σαμαράς ως consulting executive bartender. Βέβαια με πολύ καλή παρέα τη Χρυσάνθη Μπίζιου και τον Γιώργο Σαρμαντά που θα τους βρίσκουμε καθημερινά πίσω από την μπάρα.
Ανοίγοντας τον πράσινο ρετρό κατάλογο ξεκινά και το ταξίδι. Δεκατέσσερα κοκτέιλ χωρισμένα σε τρεις διαφορετικές κατηγορίες με πρώτη αυτά με low LBV δηλαδή ποτά με χαμηλό αλκοολικό βαθμό. Από αυτήν δοκίμασα μια όμορφη παραλλαγή του Gin Tonic που ακούει στο όνομα Gin&Tea: το τσάι περγαμόντο έρχεται και βρίσκει με όμορφο τρόπο το gin και το tonic σε ένα ποτήρι που ψεκάζεται από περγαμόντο και πάνω κολλιούνται φύλλα από το τσάι. Έμεινα γοητευμένος και από το Veneziano, ένα διαφορετικό Aperol spritz με Amaro Montenegro, Prosecco και lemon tonic. Ό,τι πρέπει για απογευματινό αραλίκι με θέα τον Παρθενώνα.
Στην επόμενη κατηγορία Designs-classic with a twist το Alexander Fleming (παραλλαγή του Penicillin) που παίζει με το Naked Grouse, το Ardbeg, ένα cordial από τζίντζερ, μέλι και λεμόνι και το τζιντζερολούκουμο σαν γαρνιτούρα ήταν μια όμορφη έκπληξη. Σοβαρό ποτό με λεμονάτο και καπνιστό χαρακτήρα που άφηνε ένα ωραίο κάψιμο στο τέλος. Το γοητευτικό βιολετί χρώμα του China Blue, μια παραλλαγή του Aviation, με κινέζικο καρδάμωμο, εκχειλισμένο σε βότκα Slow Leopard, λικέρ βιολέτας χυμό λεμόνι, αφρό από πράσινο τσάι γιασεμί έφερε την άνοιξη στο ποτήρι μου. Όμως το Copper Taie, η παραλλαγή του αγαπημένου μου El Presidente, με ένα blend από ρούμι, visanto και νότες από ανανά με κέρδισε από την πρώτη γουλιά.
Όσο αναφορά στην τελευταία κατηγορία και τα signatures ξεχώρισα το Sangrita Roja. Όχι μόνο λόγω ριζών από την Ιβηρική αλλά βρήκα και αρκετά έξυπνη την ιδέα του Γιάννη και της ομάδας του να φτιάξουν μια sangria με βότκα. Πίνεται και κρύα και ζεστή –την προτιμώ κρύα- και φαίνεται να ταιριάζει ταμάμ με πολλά πιάτα του καταλόγου της Κωνσταντίνας. Όμως δεν θα μπορούσα να παραλείψω και το Queen Amalia με το καπνιστό Mezcal, το Aperol και την μπουρμπουληθρένια γκρέιπφρουτ σόδα να δίνουν ένα όμορφο, γεμάτο και δυνατό αποτέλεσμα που δεν θα σας αφήσει ασυγκίνητους.
Με λίγα λόγια η ταράτσα πλέον του The Ζillers αποκτά και άλλο ενδιαφέρον. Δεν είναι μόνο η θέα, το φαγητό αλλά θα είναι και τα κοκτέιλ του που θα σας κάνουν να σκαρφαλώσετε μέχρι τον τρίτο όροφο. Η αρμονία με την οποία δένουν τα ποτά με το χώρο αλλά και τη φιλοσοφία του είναι πραγματικά αξιοθαύμαστη.
info
The Zillers, Μητροπόλεως 54, τηλ. 2103222277.
