Τα Λαζαράκια (ή Λαζάρηδες ή Λαζαρούδια) είναι από τα έθιμα που έχει σχεδόν εξαφανιστεί με το πέρασμα του χρόνου ενώ γίνονται προσπάθειες αναβίωσης από πολιτιστικούς και τοπικούς συνεταιρισμούς γυναικών. Πρόκειται για ένα αρτοσκεύασμα με γλυκια γεύση, που φτιάχνεται με απλά υλικά που έχουμε όλοι στο σπίτι. Έχει ανθρωπόμορφη μορφή, παραπέμποντας στον Λάζαρο, που, σύμφωνα με τη χριστιανική παραδοση, αναστήθηκε. Παλιά τα έφτιαχναν οι γυναίκες του χωριού και τα έδιναν στα παιδιά ή τα μοίραζε ο ιερέας μαζί με το αντίδωρο στην εκκλησία στο τέλος της Θείας Λειτουργίας. Τα τελευταία χρόνια χρόνια το έθιμο αναβιώνει χάρη στους συλλόγους γυναικών σε διάφορες περιοχές της χώρας μας.
Οπότε τα Λαζαράκια εχουν εμπνευστεί απο τον τρόπο που απεικονίζεται ο Λαζαρος στις εκκλησιαστικές εικόνες, τυλιγμένος με το σάβανό του, καθώς ήταν νεκρός και επέστρεψε στον κόσμο των ζωντανών, χάρη στο θαύμα του Χριστού, σύμφωνα πάντα με τη χριστιανική παράδοση. Πρόκειται για μια μεγάλη γιορτή, που δίνει στους πιστούς ένα ελπιδοφόρο μήνυμα, ενώ αποτελεί και προοικονομία για την Ανάσταση του Χριστού, που ακολουθεί.
Τα παλιά χρόνια τα παιδιά έπαιζαν με αυτά τα ψωμένια ανθρωπάκια, καθώς δεν είχαν πάρα πολλά παιχνίδια στη διάθεσή τους.
Πώς φτιάχνεται το συγκεκριμένο αρτοσκεύασμα; Με απλά υλικά, όπως το ψωμί. Απλώς προστίθενται κάποια γλυκά στοιχεία, όπως η ζάχαρη (περισσότερη από αυτή που βάζουμε στο ψωμί). Μπορείτε να προσθέσετε και λίγο ταχίνι στη συνταγή. Κάποιοι βάζουν πρόκες γαρύφαλλου για ματάκια, ενώ άλλοι προτιμούν σταφίδες. Επίσης το γεμίζουν με σταφίδες και καρυδόψυχα. Εννοείται ότι επειδή βρισκόμαστε σε περίοδο νηστείας, πρέπει να είναι και νηστίσιμο. Απλώς το γεγονός ότι είναι γλυκό τού δίνει μια πιο γιορτινή διάθεση, που ταιριάζει με το κλίμα της ημέρας.
Ας δούμε παρακάτω και μια σχετική συνταγή:
Λαζαράκια των Δωδεκανήσων
Μοιάζουν με ανθρωπάκια (πριν τα κόψεις) και συνηθίζουν να τα μοιράζουν στα παιδιά το Σάββατο του Λαζάρου. Είναι νηστίσιμα γλυκά ψωμάκια που γεμίζονται με μπόλικες μαύρες αλεσμένες σταφίδες.
Το άρθρο της εβδομάδας
