Κυλάει από τους κεντημένους κορμούς ενός σκίνου σε μία και μόνο περιοχή της Χίου, μοναδική και σε ολόκληρο τον κόσμο!
Λίγη ιστορία για αρχή
Λένε ότι ο σκίνος δάκρυσε από τα μαρτύρια που υπέστη ο Άγιος Ισίδωρος κάτω από ένα μαστιχόδεντρο το 253 μ.Χ… Και είναι αυτά τα δάκρυα που θεραπεύουν και αρωματίζουν. Η Χίος και η μαστίχα αποτελούν αλληλένδετες έννοιες. 24 χωριά, τα Μαστιχοχώρια απλώνονται στη νότια εσχατιά του νησιού όπου και καλλιεργείται το μαστιχόδεντρο. Προσπάθησαν να επεκτείνουν την καλλιέργεια και βορειότερα, αλλά απέτυχαν…
Πάντως οι μαρτυρίες για τις θεραπευτικές ιδιότητες της μαστίχας είναι πολλές. Ήδη από τον 1ο αιώνα μ.Χ., ο γιατρός, βοτανολόγος και «πατέρας» της φαρμακολογίας, Διοσκουρίδης, αναφέρει ότι η μαστίχα δίνει λάμψη στο πρόσωπο, βοηθά στην αντιμετώπιση της δυσπεψίας και των κοιλιακών διαταραχών, μαλακώνει το βήχα, είναι ιδανική για τη θεραπεία εγκαυμάτων, προστατεύει τα ούλα και ασπρίζει τα δόντια.
Οι Ρωμαίοι χρησιμοποιούσαν οδοντογλυφίδες από ξύλο μαστιχιάς, το οποίο βουτούσαν σε μαστιχέλαιο. Τον 3ο αιώνα μ.Χ. γίνεται η πρώτη αναφορά και για την αρωματική ιδιότητά της, αφού περιγράφεται με θαυμασμό ένα κρασί με άρωμα μαστίχας, το Vinum Mastichatum.
Την πρώτη αναφορά της μαστίχας στη γαστρονομία τη χρωστάμε σ’ έναν περιηγητή των οθωμανικών χρόνων, όταν η μαστίχα -ένα τόσο ακριβό και σπάνιο προϊόν- αποτελούσε σουλτανικό μονοπώλιο και χρησιμοποιούνταν στα αυτοκρατορικά παλάτια… «Τα δάκρυα της μαστίχας τα βάζουν σε διάφορα φαγητά της κατσαρόλας και στο ζυμάρι ψωμιού», έγραφε.
Ακόμα και στο Κοράνι, ο Μωάμεθ συνιστά στους πιστούς τη χρήση μαστίχας. Κι όταν το εμπόριο μαστίχας οργανώθηκε σε μονοπώλιο από τους Γενουάτες, η ποινή για κάθε αγοραπωλησία χωρίς τη συγκατάθεσή τους ήταν θάνατος… Πολύτιμο προϊόν τότε και τώρα!
Η μαστίχα στη μαγειρική
Τα τελευταία χρόνια εμπνευσμένοι σεφ τη χρησιμοποιούν για να αρωματίσουν σάλτσες, κρέατα, ψάρια, ακόμα και θαλασσινά. Όσο για τα γλυκά, η μαστίχα μπορεί κάλλιστα να αντικαταστήσει την πιο διαδεδομένη και ξενόφερτη βανίλια. Αρωματίστε το ρυζόγαλο, τις κρέμες ζαχαροπλαστικής, την πανακότα, τα κουλουράκια, τα λουκούμια, τους μπακλαβάδες, τα κανταΐφια και γενικά τα σιροπιαστά γλυκά καθώς επίσης και τα τσουρέκια, τις βασιλόπιτες, το ψωμί ακόμα και τα παγωτά! Έτσι κι αλλιώς τα διαφανή δάκρυα με την ανοιχτόχρωμη, χρυσίζουσα απόχρωση όπου κι αν προστεθούν θα χαρίσουν το φίνο άρωμά τους τόσο στα παραδοσιακά, όσο και στα σύγχρονα πιάτα.
