Η καρδιά-αγκινάρα δεν είναι καλό πράγμα. Η καρδιά της αγκινάρας όμως είναι λιχουδιά εξαιρετική κι αυτό εμείς οι Έλληνες το γνωρίζουμε πολύ καλά, αφού την απολαμβάνουμε από τα αρχαία χρόνια με πολλούς τρόπους.
Η αγκινάρα είναι πολυετές λαχανικό, ανήκει στην οικογένεια των Συνθέτων και συναντάται σε πολλές ποικιλίες. Όμως οι δυο μεγάλες κατηγορίες αγκινάρας, είναι οι άγριες και οι ήμερες. Το κεφάλι της αγκινάρας αποτελείται από μια σαρκώδη και τρυφερή καρδιά που είναι και το πιο νόστιμο κομμάτι της, το οποίο περιβάλλεται από φύλλα με σκληρές άκρες. Το εσωτερικό της καλύπτεται με χνούδι και το αφαιρούμε πάντα, γιατί δεν είναι φαγώσιμο. Ο βλαστός της είναι αρκετά σαρκώδης με πολλές ίνες, γι’ αυτό φαγώσιμα είναι μόνο τα 3-4 εκ. κοντά στο κεφάλι, κι αυτά μετά από καλό καθάρισμα.
Οι άγριες αγκινάρες είναι αρκετά μικρότερες σε μέγεθος, με πολύ αγκαθωτά φύλλα, αλλά υπέροχη γεύση. Δε θα τις βρείτε ποτέ στο μανάβικο ή τη λαϊκή, γιατί συνήθως καταναλώνονται στις περιοχές τις οποίες φυτρώνουν και συλλέγονται από λίγους και τυχερούς. Τρώγονται είτε ωμές με λάδι και λεμόνι, είτε ψημένες ή βραστές σαλάτα.
Διατροφική αξία
Εκτός από νόστιμη η αγκινάρα είναι και ωφέλιμη για τον οργανισμό μας αφού περιέχει βιταμίνες Α, C, του συμπλέγματος Β, ασβέστιο και φώσφορο. Λένε πως καθαρίζει το αίμα και μειώνει τη χοληστερίνη, τονώνει την καρδιά, ωφελεί τα νεφρά, το συκώτι και βοηθά στην αντιμετώπιση της αρτηριοσκλήρυνσης, των ρευματισμών και της παχυσαρκίας. Η διαιτητική της αξία πάντως είναι χαμηλή αφού τα 100 γραμμάρια ωμής ή βραστής αγκινάρας έχουν μόλις 44 θερμίδες. Συνήθως την απολαμβάνουμε μαγειρεμένη, αν και τρώγεται ευχάριστα και ωμή.
Τι να προσέχετε κατά την αγορά της
Να είναι αρκετά βαριές και σκληρές, με εύθραυστα, τρυφερά φύλλα, χωρίς μαύρους λεκέδες και σφιχτά κλεισμένα. Φανταστείτε ότι οι αγκινάρες είναι μπουμπούκια. Όσο πιο κλειστά, τόσο πιο φρέσκα. Αν τα φύλλα τους είναι ανοιχτά, σημαίνει πως παραείναι ώριμες οι αγκινάρες, άρα σκληρές, με πολύ χνουδωτή καρδιά.
Πώς καθαρίζουμε εύκολα την αγκινάρα;
