Περνάει τις μέρες του στην κουζίνα του Τζάνειου νοσοκομείου και μαγειρεύει για τους ασθενείς σαν να ήταν η οικογένεια του. Τα παιδιά είναι η μεγάλη του αδυναμία και κάνει τα πάντα για να τα ευχαριστεί.
Ποια είναι η πρώτη σου δυνατή γευστική μνήμη;
Αυτό που θυμάμαι ακόμα και τώρα είναι το κοκκινιστό κοτόπουλο με τις τηγανητές πατάτες της γιαγιάς μου!
Τι σε ώθησε να δεχτείς τη θέση του αρχιμάγειρα σε νοσοκομείο;
Η διάθεσή μου να αλλάξω πράγματα και καταστάσεις στην κουζίνα του νοσοκομείου, αλλά και η επιθυμία μου να παρακινήσω κι άλλους να ακολουθήσουν τις ιδέες μου και τη γενικότερη φιλοσοφία μου σχετικά με την παρασκευή του «νοσοκομειακού φαγητού».
Ποια είναι η φιλοσοφία της δουλειάς σου γενικότερα;
Μέσα από τη δουλειά μου θέλω να προσφέρω όσο περισσότερα μπορώ με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, χωρίς δικαιολογίες και υπεκφυγές. Οι ασθενείς στο νοσοκομείο δεν επέλεξαν να βρίσκονται σε αυτή τη θέση, γι’ αυτό προσπαθώ μέσα από τη μαγειρική μου να αποδώσω τον σεβασμό που τους αρμόζει. Θέλω να προσφέρω ένα ποιοτική τροφή τόσο στους ασθενείς όσο και στους γιατρούς. Αυτό που θέλω να πω είναι ότι το φαγητό δεν αποτελεί ελεημοσύνη για τους μη έχοντες, αλλά «φάρμακο» για όλους μας.
Ένα πιάτο που έγινε best seller;
Το μπιφτέκι ψαριού.
Όταν σου λείπει κάποιο υλικό ή το budget είναι περιορισμένο τι κάνεις;
Προσπαθώ να αυτοσχεδιάσω με ό,τι υπάρχει στα υλικά ημέρας και αν μου λείπει κάποιο υλικό, δευτερεύον για τις ανάγκες του νοσοκομείου αλλά σημαντικό για εμένα, κάνω τα αδύνατα δυνατά για να το βρω.
Ένα πιάτο που σου έχουν ζητήσει να προσθέσεις στο μενού;
Κάποιο γλύκισμα για επιδόρπιο.
Δέχτηκες ποτέ κάποια ειδική παραγγελία;
Έχει τύχει να έρθει ασθενής να μου ζητήσει μια συγκεκριμένη παρασκευή φαγητού λόγω μιας ιδιαίτερης πάθησής του, αλλά τέτοιες περιπτώσεις δεν είναι συχνές. Ωστόσο πάντα ακούμε με πολλή προσοχή τις επιθυμίες των μικρών ασθενών μας, τις οποίες και ικανοποιούμε εφόσον μας επιτραπεί.
Το πρώτο πράγμα που κάνεις όταν μπαίνεις στην κουζίνα;
Προσπαθώ να μπαίνω πάντα με χαμόγελο, ευχάριστη διάθεση και θετική σκέψη ότι η μέρα θα κυλήσει ομαλά. Μετά ενημερώνομαι για θέματα που τυχόν έχουν προκύψει και βλέπουμε το πρόγραμμα φαγητού που πρέπει να ετοιμάσουμε.
Πώς αισθάνεσαι όταν κρεμάς την ποδιά και φεύγεις για το σπίτι;
Ικανοποιημένος γιατί έδωσα τον καλύτερό μου εαυτό, είτε κατάφερα όλα όσα είχα βάλει στόχο εκείνη την ημέρα είτε όχι. Φεύγω, όμως, και αισιόδοξος ότι η αυριανή μέρα θα είναι ακόμα καλύτερη.
Με μια λέξη (ή όσες θες), η «προσπάθεια να αλλάξεις το μενού σε ένα ολόκληρο νοσοκομείο».
Υπομονή, επιμονή, θάρρος, θράσος, πίστη και αγάπη για τη δουλειά μου!
Και ένα βραβείο
Ο Ιάκωβος Απέργης βραβεύτηκε πρόσφατα από τη Λέσχη Αρχιμαγείρων Acropolis για την ανατροπή που έφερε στη νοσοκομειακή κουζίνα.
