Τα χρόνια στο Παρίσι, όταν ζούσαν σε μια σουίτα του ξενοδοχείο George V, η Μελίνα Μερκούρη και ο Ζυλ Ντασέν μαγείρευαν ελληνικά φαγητά για τους ίδιους και τους φίλους τους.
Πρωταγωνίστρια μαζί με την Ρόμι Σνάιντερ στην ταινία «10:30, βράδυ, καλοκαίρι», βασισμένης στο ομώνυμο βιβλίο της Μαργκερίτ Ντιράς και σκηνοθετημένης από τον Ζυλ Ντασέν, η Μελίνα Μερκούρη απλώς επιβεβαίωνε ήδη το 1966 τον μύθο της ως αγαπημένη και του γαλλικού κοινού -πέραν του ελληνικού. Η φιλία του ζευγαριού με Γάλλους ανθρώπους του πνεύματος ήταν γνωστή, όπως γνωστή ήταν και η αδυναμία τής, εξαιρετικά διάσημης τότε, Ντιράς στη Μελίνα.
Στο βιβλίο «Duras – La cuisine de Marguerite», που κυκλοφόρησε το 2023 από τις εκδόσεις Benoit Jacob, η συγγραφέας κάνει μια αναδρομή στις τριάντα συνταγές -ασιατικές κυρίως, αλλά και ευρωπαϊκές- που αγαπούσε να μαγειρεύει για τους φίλους που επισκέπτονταν το εξοχικό της σπίτι στο Nauphle-le-Chateau (Νοφλ-λε-Σατό).
Ανάμεσά τους και μια συνταγή της Μελίνας, μια από τις τρεις συνταγές για κεφτεδάκια που φιλοξενεί η έκδοση, μαζί με τη χειρόγραφη σελίδα από το τετράδιό της.
Μεταφέρουμε τη συνταγή με τα σχόλιά της ως έχουν, περίπου 60 χρόνια μετά από την εποχή που πρωτομαγειρεύτηκαν σε μια ξενοδοχειακή σουίτα.
Υλικά: κιμάς μοσχαρίσιος, 3 μικρά κρεμμύδια ψιλοκομμένα, 2 ολόκληρα αυγά, 2 χούφτες μαγειρεμένο ρύζι, μαϊντανός, σάλτσα Worcester, 2 κουταλιές της σούπας λάδι, θυμάρι, λεμόνι, τριμμένη παρμεζάνα.
«Η σάλτσα αυτών των κεφτέδων συνόδευε την Ελληνίδα Μελίνα σε όλα τα ταξίδια της, σε όλο τον κόσμο. Τα έφτιαχνε αναμειγνύοντας νερό, βούτυρο και αποφλοιωμένη ντομάτα. Τα μαγειρεύουμε όλα μαζί για μισή ώρα. Τα δένουμε με 2 ολόκληρα αυγά. Προσθέτουμε κρέμα γάλακτος και, κρατηθείτε, σάλτσα Worcester. Δεν τα έχω φάει ποτέ αλλού εκτός από το George V, όπου η Μελίνα είχε μια σουίτα» γράφει η Ντιράς, σημειώνοντας:
«Οι δύο φίλες τους, οι οικονόμοι, μαγείρευαν ελληνικά φαγητά στο δωμάτιο του ξενοδοχείου. Είναι υπέροχα, είναι τα καλύτερα. Δεν έχω γνωρίσει ποτέ πιο χαρούμενο μέρος από τη σουίτα της Μελίνας στο George V. Εκεί γνώρισα ανθρώπους σαν αυτούς. Η Μελίνα και ο Ζυλ Ντασέν είναι από τους πιο αξιαγάπητους ανθρώπους της ζωής μου. Το μεγαλύτερο γέλιο της ζωής μου το έζησα με τη Μελίνα στη Μαδρίτη, όπου ο Ντελόν, που είχε έρθει να με χαιρετήσει, δεν καταλάβαινε γιατί γελούσαμε. Γελούσαμε χωρίς λόγο, μόλις βλέπαμε η μία την άλλη, ξεσπούσαμε σε γέλια».
Διαβάζοντας τη συνταγή καταλήγω στο συμπέρασμα ότι πρόκειται μάλλον για γιουβαρλάκια, συνταγή και λέξη άγνωστες -προφανώς- στη γαλλίδα συγγραφέα, και όχι για κεφτεδάκια.
Πηγή κεντρικής φωτογραφίας: Ίδρυμα Μελίνα Μερκούρη
