Ταξιδέψαμε και δοκιμάσαμε το θρυλικό σάντουιτς με παστράμι στο Langer’s Delicatessen στο Λος Άντζελες. Η ιστορία, η γεύση και γιατί το #19 θεωρείται το καλύτερο παστράμι της Αμερικής.
Προσγείωση στην Καλιφόρνια, τακτοποίηση στο ξενοδοχείο και το άδειο στομάχι μετά την πτήση 13 γεμάτων ωρών έκανε τα παράπονά του. Και δικαίως, αφού φάγαμε ό,τι πήραμε μαζί μας από το Ελευθέριος Βενιζέλος και τίποτα άλλο. Αυτό βέβαια είναι μια ιστορία για άλλη ώρα. Οι βαλίτσες στο δωμάτιο, το νοικιασμένο όχημα έτοιμο στο πάρκινγκ, και πρώτος προορισμός του ταξιδιού, ένα γαστρονομικό ορόσημο του Λος Άντζελες, που φημολογείται πως έχει ένα από τα καλύτερα σάντουιτς όχι στην πολιτεία της Καλιφόρνιας, αλλά σε ολόκληρη την Αμερική. Φύγαμε για downtown, για το Langer’s και το #19, το κορυφαίο και ασυναγώνιστο για πολλούς σάντουιτς με παστράμι της Αμερικής.
Η πρώτη εντύπωση για την τοποθεσία δεν ήταν και η καλύτερη. Αν και στη μέση της ημέρας, η κατάσταση ήταν αρκετά τρομακτική στους δρόμους γύρω από το μαγαζί. Ίσως για αυτό να κλείνει και τόσο νωρίς, αφού είναι ανοικτό από το πρωί μέχρι αργά το μεσημέρι. Δηλαδή, τι γίνεται το βράδυ; Η αστεγία δεν είναι ένα πρόβλημα που δεν περιμένεις να συναντήσεις σε μια τέτοια μετρόπολη. Αλλά όπως και να το κάνεις, σε αυτόν τον βαθμό σε αιφνιδιάζει. Στις δύο εβδομάδες που διήρκυσε το ταξίδι μας, κι ας γυρίσαμε πάνω κάτω την Καλιφόρνια και ειδικά το Λος Άντζελες, εκεί ήταν η χειρότερη κατάσταση που συναντήσαμε.
Μπαίνοντας όμως στο μαγαζί, από το πρώτο βήμα, νιώσαμε πως κάναμε ένα ταξίδι στον χωροχρόνο. Στον χώρο γιατί τίποτα από το εσωτερικό της σάλας δεν σε προϊδεάζει για τη στενόχωρη εικόνα του τετραγώνου, και στον χρόνο γιατί το Langer’s Delicatessen-Restaurant, σε διακτινίζει πίσω στα 60ς, τα 70ς και τα 80ς, με την απροσδιορίστου χρονικής περιόδου αλλά σίγουρα κλασικής και εντελώς κινηματογραφικής εικόνας, που έχουμε από τις σειρές και το σινεμά, εικόνας του αμερικανικού dinner. Ξύλινα booths με δερμάτινα καθίσματα και μια μεγάλη ξύλινη μπάρα με περιστρεφόμενα σκαμπό, το μενού σαν τεράστια φωτεινή μαρκίζα κατά μήκος του μπάρ, και δωρεάν refill στον καφέ φίλτρου. Αν και οι επιλογές ήταν πάνω από 100, όντως, η προσέγγιση ήταν αρκετά στοχευμένη.”Δύο #19, παρακαλώ.”
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
Στα ούτε πέντε λεπτά που περιμέναμε μέχρι να έρθει η παραγγελία μας, αναρωτηθήκαμε αν αξίζουν 30 ευρώ για ένα σάντουιτς, γιατί εκεί γύρω μεταφράζεται η τιμή του. Πρώτη εντύπωση, έχει οριακά ίδιο μέγεθος με το κεφάλι μου. Και το παστράμι είναι παστράμι. Και μπόλικο απ’ αυτό. Συνοδεύται από ένα ολόκληρο αγγουράκι πίκλα, και η ανατομία του είναι η εξής:
Ψωμάκι σίκαλης
Russian dressing
Ελβετικό τυρί
Χειροποίητη coleslaw
ΠΑΣΤΡΑΜΙ
Ψωμάκι σίκαλης
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
Το ψωμάκι είναι διπλοφουρνιστό και χειροποίητο, μαλακό και αφράτο αλλά χωρίς να διαλύεται. Το ντρέσινγκ, γλυκοπικάντικο, συνήθως το συγκεκριμένο περιέχει μαγιονέζα, κέτσαπ, χρένο, σχοινόπρασο, λίγη μουστάρδα και μπαχαρικά. Το ελβετικό τύρι, τόσο όσο και οιμοόμορφα λιωμένο. Η coleslaw, ζουμερή κα τραγανή, με ιδιαίτερη γεύση που χωρίς να είμαι σίγουρη, εμένα μου θύμισε έντοντα γλυκάνισο. Και τώρα, ο μεγάλος πρωταγωνιστής, το παστράμι. Το παστράμι, που δεν μας θύμισε σε τίποτα παστράμι που έχουμε φάι σε σάντουιτς στην Ελλάδα. Δεν έμοιαζε καθόλου με αλλαντικό. Ήταν ζεστό και αχνιστό, φρεσκομαγειρεμένο κρέας μπρίσκετ. Ένα ζουμερό, ελαφρώς λιπαρό και χοντροκομμένο κρέας που έλιωνε στο στόμα, με τα μπαχαρικά από το εξωτερικό bark να του δίνουν μια δική του γεύση η οποία αντί να σκεπάζει όλα τα άλλα συστατικά του σάντουιτς, τα αναδείκνυε. Καπνιστό και στον ατμό, με τον μυστικό τρόπο μοναδικό τρόπο του Langer’s, μας χάρισε μια πραγματικά μοναδική γευστική εμπειρία. Και ναι, μας κράτησε χορτάτους μέχρι αργά.
Αξίζει το Langer’s Delicatessen-Restaurant την επίσκεψη;
Αν κάνετε αυτό το μακρινό ταξίδι, ναι. Λίγη προσοχή στην περιοχή όμως, οπωσδήποτε. Είναι πια γνωστό πως το Langer’s δεν θα είναι για πάντα εκεί. Κοντεύει να κλείσει τα 80 και ο ιδιοκτήτης το τα έχει ξεπεράσει. Και όπως έχει εξομολογηθεί, όταν έρθει η ώρα να φύγει απ’ τη ζωή, επιθυμία του είναι να κλείσουν και οι πόρτες του Langer’s για πάντα.
Η ιστορία του
Στην καρδιά του Λος Άντζελες, απέναντι από το MacArthur Park, βρίσκεται ένας από τους πιο θρυλικούς ναούς του αμερικανικού delicatessen: το Langer’s Delicatessen-Restaurant. Η ιστορία του ξεκινά στις 17 Ιουνίου 1947, όταν ο Al και η Jean Langer άνοιξαν ένα μικρό μαγαζί με μόλις 12 καθίσματα. Με τα χρόνια, η φήμη του απλώθηκε πολύ πέρα από τη γειτονιά· το παστράμι του έγινε σημείο αναφοράς για την πόλη, και σήμερα ο χώρος έχει φτάσει να φιλοξενεί πάνω από 130 θαμώνες.
Το Langer’s πέρασε δύσκολες δεκαετίες, ειδικά όταν η περιοχή γύρω από το πάρκο υποβαθμίστηκε και πολλοί παραδοσιακοί πελάτες απομακρύνθηκαν. Η άφιξη όμως του μετρό, με τον σταθμό Westlake/MacArthur Park λίγα τετράγωνα πιο πέρα, έφερε ξανά κόσμο στο εστιατόριο. Κι έτσι το Langer’s επέμεινε, διατηρώντας την ποιότητα που το έκανε διάσημο: το παστράμι κομμένο στο χέρι, το ψωμί rye ψημένο δύο φορές για τραγανή κρούστα, τις συνταγές που δεν αλλάζουν με τον καιρό.
Σήμερα, το μαγαζί εξακολουθεί να λειτουργεί ως οικογενειακή επιχείρηση υπό τη διεύθυνση του Norm Langer. Ανοίγει από Δευτέρα έως Σάββατο, 8 το πρωί με 4 το απόγευμα, και εκτός από το κλασικό dine-in προσφέρει take-out, delivery και αποστολές σε όλη τη χώρα. Ωστόσο, οι προκλήσεις της γειτονιάς παραμένουν: εγκληματικότητα, φτώχεια και παραβατικότητα κάνουν τον ιδιοκτήτη να μιλά ανοιχτά για την ανασφάλεια που νιώθει. Παρά τις δυσκολίες, το Langer’s συνεχίζει να γεμίζει τα τραπέζια του με ντόπιους, εργαζόμενους από το κέντρο και φανατικούς foodies που φτάνουν από κάθε γωνιά του Λος Άντζελες, αλλά και του πλανήτη.
Από το μενού του, το απόλυτο best-seller είναι το σάντουιτς #19, που έχει πλέον αποκτήσει θρυλική υπόσταση. Ζεστό, τρυφερό παστράμι κομμένο στο χέρι, κρεμώδες cole slaw, λιωμένο ελβετικό τυρί και μια γενναία δόση Russian dressing, όλα κλεισμένα σε ψωμί rye που ψήνεται δύο φορές για να αποκτήσει την ιδανική τραγανότητα. Δεν είναι απλώς ένα σάντουιτς αλλά ένα κομμάτι ζωντανής ιστορίας, κι έτσι δεν είναι τυχαίο ότι σχεδόν κάθε επισκέπτης φεύγει από το Langer’s έχοντας δοκιμάσει το περίφημο #19.
Φωτογραφίες: Langer’s Delicatessen-Restaurant
Δείτε επίσης:
