Ο Γρηγόρης Χέλμης, συνιδιοκτήτης του MEZEN στον Βόλο, κάθεται στο τραπέζι της Νανάς Δαρειώτη —δημοσιογράφου γεύσης και διευθύντριας σύνταξης του Cantina— για μια ουσιαστική κουβέντα σχετικά με την τσιπουροποσία. Μαζί ξετυλίγουν μύθους και αλήθειες γύρω από το πιο αυθεντικό ελληνικό γαστρονομικό τελετουργικό.
Τι συζητούν;
Το τελετουργικό και τη δομή της σωστής, παραδοσιακής βολιώτικης τσιπουροποσίας, που αντιπροσωπεύει ένα δίωρο μεσημεριανό διάλειμμα.
Το τρίπτυχο «μπουκιά, γουλιά, κουβέντα», που συμπυκνώνει όλη τη σημασία της εμπειρίας.
Τη «βεβήλωση» της παράδοσης τη δεκαετία του ’90, όταν μαγαζιά ενσωμάτωσαν βαριά πιάτα στο μενού του τσίπουρου.
Την τολμηρή απόφαση των συνεταίρων του MEZEN το 2013, να ανανεώσουν το μοντέλο των τσιπουράδικων — με επίδραση που έφτασε ως και τα πιο παραδοσιακά.
Τη φιλοσοφία «τσίπουρο με μεζέ», που περιλαμβάνει όχι μόνο τη σειρά των πιάτων, αλλά και τη φροντίδα ώστε διπλανά τραπέζια να σερβίρονται με διαφορετικούς μεζέδες, μαγειρεμένους με διαφορετικό τρόπο (τηγανητό, βραστό, ψητό).
Τις δυσκολίες στην προμήθεια ντόπιων πρώτων υλών μετά την κακοκαιρία Daniel.
Τους μεζέδες που αλλάζουν καθημερινά, με βάση τη διαθεσιμότητα στην αγορά — και τη σχετική οργανωτική πρόκληση.
Τα θαλασσινά αλλαντικά (π.χ. παστράμι και μπέικον τόνου, παστουρμάς μυλοκόπι και απάκι μαγιάτικου), που δημιουργήθηκαν στο MEZEN και πλέον έχουν ανοίξει τον δικό τους δρόμο.
Τη χαλαρότητα που οφείλει να αποπνέει ένα τσιπουράδικο, ακόμα και στη σχέση πελάτη-σερβιτόρου.
Το επόμενο βήμα στην εξέλιξη της τσιπουροποσίας στον Βόλο — και σε όλη την Ελλάδα.
Το μόνο σίγουρο; Όσο τσίπουρο κι αν πιεις, μεζές δεν θα δεις να επαναλαμβάνεται.
Δείτε επίσης:
Η αλήθεια για τα βιολογικά προϊόντα
