Πόσο εύκολο είναι τελικά να επιλέξουμε εκ των προτέρων αυτό που η μνήμη θα συγκρατήσει ως κυρίαρχο στοιχείο; Κάθε χρόνο, κάπου εδώ, στο κλείσιμο της επίσημης ημερολογιακής χρονιάς και στις μεγάλες θρησκευτικές γιορτές στρώνονται τα μεγαλύτερα, τα σοβαρότερα πεδία μαχών. Οικογενειακών τε και φιλικών. Πόλεμοι ανοιχτοί σε ανακωχή ή ενεργοί, μακρόχρονοι ή των ολίγων ημερών, βρίσκουν πρόσφορο έδαφος στα κρουστά τραπεζομάντιλα, βοηθούντων των ποτών που άφθονα ρέουν – ένεκα των ημερών.
Πόλεμοι αγάπης είναι οι περισσότεροι, στοργής, νοιαξίματος και τρυφερότητας, έρωτα ενίοτε, με όπλα αιχμηρά και άλλοτε καμπύλα, που ζητούν να πάρουν μαζί τους για την επόμενη –ολόκληρη– χρονιά κομμάτια των αγαπημένων τους, κάτι σαν γούρι, σαν φυλαχτό και σαν ευχή.
Είναι αυτά τα τραπέζια, με χειρουργική προσοχή στρωμένα, με πορσελάνες και κρύσταλλα, με ασορτί χαρτοπετσέτες και κεριά, που φτιάχνουν τη γεωγραφία των κανονιοβολισμών και των εκρήξεων χαράς και ενθουσιασμού. Ή απολογισμών και περίσκεψης ακόμα. Όμως όλα τούτα θα ήταν κενά νοήματος αν έλειπε το πιο σημαντικό, η πιο ισχυρή συγκολλητική ουσία όλων τούτων που θα αποτελέσουν τα καύσιμα για την αφετηρία και τα πρώτα των 365 χιλιομέτρων.
Το φαγητό, ο ύψιστος μάγιστρος κάθε συνεύρεσης, είναι που κάνει την όποια καταγραφή εύκολα ανακλήσιμη στη μνήμη, που κάνει τις αναμνήσεις σχεδόν χειροπιαστές, το στόμα σχεδόν να τις αναμασά.
Σκεφθείτε λίγο. Τι γεύση είχαν τα πιο χαρούμενα παιδικά Χριστούγεννα; Η Πρωτοχρονιά στο πρώτο δικό σας νοικοκυριό; Το τραπέζι με τον πρώτο σας μισθό; Τι γεύση έχει η ανάμνηση των φίλων που έχουν χαθεί από το κάδρο των Χριστουγέννων; Της πρώτης χρονιάς με την έλλειψη αγαπημένου που έφυγε; Σε λίγες μέρες οι κουζίνες γκαζώνουν και τα ξωτικά τους πασπαλίζουν με μαγικές ιδιότητες ακόμη και τα πιο ερασιτεχνικά των εδεσμάτων που θα εμφανιστούν στα τραπέζια μας. Για εμάς, για όλες και όλους που θα φορέσουμε ποδιές για να μπλεχτούμε με τις κατσαρόλες και τα ταψιά μας ή που θα ενδυθούμε τις καλές μας φορεσιές για να τιμήσουμε τις προσκλήσεις των ημερών, μία είναι η πιο βασική, η στοιχειώδης, η εκ των ων ουκ άνευ των ημερών. Κι αυτή είναι η εκ των προτέρων απόφαση για τη γεύση που θα επιλέξουμε να κυριαρχήσει στο φετινό κλείσιμο της χρονιάς.
Θα είναι γλυκιά και τραγανή ή όξινη και ζουμερή; Θα έχει πίκρα και εντάσεις ή θα είναι ισορροπημένη και στρογγυλή; Θα έχει αρώματα τρυφερά ή επιθετικά;
Φέτος, μπορούμε να κλείσουμε αποφασισμένοι το μάτι στις παλιές μας συνήθειες και να τους γυρίσουμε την πλάτη. Μπορούμε να αποφασίσουμε εμείς τη γεύση που θέλουμε να έχουν οι σχέσεις μας τους επόμενους δώδεκα μήνες. Αρκεί να το θέλουμε. Καλές, νόστιμες γιορτές!
