Αν το καλοκαίρι ήταν γλυκό θα ήταν ένα μπολ με ανάλαφρο, τρεμουλιαστό και δροσερό ζελέ. Ζελέ σε ζωηρά, φρουτένια και εξωτικά χρώματα που συνθέτουν χαρούμενα την παλέτα του καλοκαιριού και κάνουν όλους εμάς, τους φανατικούς οπαδούς αυτής της εποχής να θέλουμε να το φιλοξενούμε συχνά πυκνά στα ράφια του ψυγείου μας. Οι γεύσεις και τα αρώματα από τις σκόνες που κάθε φορά επιλέγουμε, μπορεί να διαφέρουν ανάλογα με τα γούστα, την εποχικότητα ή τις διαθέσεις μας, αυτό όμως που μένει σταθερό είναι ότι το συγκεκριμένο επιδόρπιο ανοίγει στο καθημερινό καλοκαιρινό μας τραπέζι, τόσο εύκολα και τόσο απλά, μία άκρως ενδιαφέρουσα ζαχαροπλαστική βεντάλια, έτοιμη να υποδεχτεί τις όποιες εμπνεύσεις ή γλυκές μας ανησυχίες.
Δεν είναι σπάνιο δε, ειδικά όταν πια έχουμε βαρεθεί να απολαμβάνουμε το ζελέ στις ίδιες και τις ίδιες εκτελέσεις, να αναζητούμε εναλλακτικές συνταγές που έχουν ως βάση τους το ζελε και οι οποίες αναβαθμίζουν τη σημασία του, μας βγάζουν από τα τετριμμένα και γιατί όχι, μας ανοίγουν νέους ζαχαροπλαστικούς ορίζοντες.
Σε κάποιους από τους συνήθεις πειραματισμούς που αγαπούν να εμπλουτίζουν τη συμπαγή σάρκα του και με άλλα υλικά, η προσθήκη φρούτων ίσως είναι μία από τις πιο ιντριγκαδόρικες και προσφιλείς λύσεις. Προσφιλείς και συνάμα γευστικές, καθώς με μία απλή κίνηση μπορούμε να αλλάξουμε την όψη του γλυκού μας, δίνοντάς του συγχρόνως και μία πιο δυναμική και μυστηριώδη πινελιά.
Το ερώτημα, ωστόσο, που προκύπτει είναι «ταιριάζουν όλα τα φρούτα στο ζελέ;» και η απάντηση θα μπορούσε να δοθεί μόνο μέσα από τα χείλη των ειδικών.
Τα «απαγορευμένα»
Η κυρία Μαρία Παπακωνσταντίνου, χημικός Msc / NPD, με ειδίκευση στην ανάπτυξη νέων προϊόντων και την υγιεινή και ασφάλεια των τροφίμων, μας εξηγεί ότι αν και τα φρέσκα φρούτα -ειδικά τα καλοκαιρινά- γενικά ταιριάζουν καταπλητικά με όλες τις γεύσεις του ζελέ που κυκλοφορούν στην αγορά, παρ’ όλα αυτά δεν θεωρούνται όλα το ίδιο κατάλληλα για μια τέτοια χρήση. Και ο λόγος δεν έχει καθόλου να κάνει με το κατά πόσο μια τέτοιου είδους μίξη είναι ασφαλής ή όχι για τον οργανισμό μας. «Το όλο θέμα αφορά στο αποτέλεσμα που προκύπτει στο σώμα του ζελέ» σημειώνει. Και συμπληρώνει: «η επιλογή των φρούτων που θα προστεθούν στο γλυκό κατά την παρασκευή του καθορίζει εν πολλοίς το κατά πόσο θα πήξει ή όχι η ζελατίνη του ζελέ. Το ζελέ περιέχει ζελατίνη που βοηθά στην πηκτικότητα του γλυκού, στη σταθεροποίησή του, στο τελικό του αποτέλεσμα μετά από μερικές ώρες παραμονής του στο ψυγείο. Όταν λοιπόν η ζελατίνη έρχεται σε επαφή με κάποιο φρούτο που είναι όξινο ή κλείνει μέσα του, υπερβολική υγρασία, τότε η πηκτικότητα του ζελέ επηρεάζεται τόσο ώστε να κάνει απόλυτα εφικτό το σενάριο το γλυκό μας να μη πήξει ποτέ.
Ποια είναι, λοιπόν, τα φρούτα αυτά που βάση των υψηλών επιπέδων οξύτητάς τους, δεν επιτρέπουν στο ζελέ να πήξει; «Είναι κυρίως, ο ανανάς, το ακτινίδιο και το πορτοκάλι», μας ενημερώνει η κ. Παπακωνσταντίνου εξηγώντας μας ότι ακριβώς επειδή είναι πολύ όξινα, τα φρούτα αυτά δεν κάνουν ιδανική παρέα στο ζελέ μας. Σε αντίθεση με τα κεράσια, τα ροδάκινα, τα βερίκοκα, τα σταφύλια και τις φράουλες που κάνουν το καλύτερο ματσάρισμα.
