Η φύση ποτέ δεν σταματά να μας εκπλήσσει και να μας αποκαλύπτει θησαυρούς που μας κρατούσε κρυμμένους σε τροφές γνωστές και οικείες.
Μέχρι σήμερα έχουν δημοσιευθεί εκατοντάδες έρευνες που αναφέρονται στις ευεργετικές επιδράσεις των αντιοξειδωτικών στοιχείων σε σχεδόν όλους τους ιστούς του ανθρωπίνου σώματος. Η βιταμίνη C, το β-καροτένιο, η φυσική βιταμίνη Ε, το σελήνιο, τα φλαβονοειδή των φρούτων και οι πολυφαινόλες του τσαγιού, του κόκκινου κρασιού και του ροδιού πρωταγωνιστούν σε πολλές μελέτες που αποδεικνύουν την προστατευτική δράση αλλά και τις προληπτικές ιδιότητες των στοιχείων αυτών έναντι σημαντικών ασθενειών. Η φύση όμως δεν σταματά να μας εκπλήσσει…
Κάθε χρόνο νέες αντιοξειδωτικές ουσίες έρχονται στο προσκήνιο, τεκμηριώνοντας τη θέση των ειδικών πως το «οπλοστάσιο» της φύσης είναι ανεξάντλητο και αναντικατάστατο. Τρεις τέτοιες ανακαλύψεις στο χώρο των πολύτιμων αντιοξειδωτικών αφορούν στις ουσίες ασταξανθίνη, αβενανθραμίδες και ανθοκυανίνη C3G. Τα αντιοξειδωτικά αυτά κρύβονται στο σολομό, τη βρώμη και τα μαύρα μούρα αντίστοιχα!
Η ασταξανθίνη είναι ένα πολύ ισχυρό αντιοξειδωτικό, με βιολογική δράση και σε λιπώδες αλλά και σε υδατώδες περιβάλλον. Αυτό σημαίνει πως η αξία της δεν περιορίζεται μόνο στις κυτταρικές μεμβράνες όπου υπάρχει μεγάλη συγκέντρωση λιπόφιλων μορίων, αλλά επεκτείνεται και σε μέρη όπου συναντάμε υδρόφιλα μόρια. Έρευνες έχουν δείξει πως η ασταξανθίνη προστατεύει τα μάτια από εκφυλιστικές αλλοιώσεις, βοηθά την καρδιαγγειακή υγεία, ενώ μπορεί να προλάβει και διαταραχές του νευρικού συστήματος. Η δράση της, δε, στην προστασία του δέρματος από την υπεριώδη ακτινοβολία είναι τόσο έντονη που δικαίως θεωρείται σύμμαχος ομορφιάς και λάμψης. Πλούσιες πηγές ασταξανθίνης είναι συγκεκριμένα είδη γαρίδων και καραβίδων, το κέλυφος του αστακού, ο σολομός και ένα είδος μικροάλγους.
Οι αβενανθραμίδες αποτελούν πολυφαινόλες της βρώμης και φαίνεται να κατέχουν εκτός από αντιοξειδωτική, αντιφλεγμονώδη και αντιαλλεργική δράση. Σειρά μελετών του Πανεπιστημίου Tufts κατέληξε πως τα αντιοξειδωτικά της βρώμης βοηθούν τα αιμοφόρα αγγεία να μη συσσωρεύουν αθηρωματική πλάκα, με αποτέλεσμα να διατηρούνται υγιή και χωρίς στενώσεις. Κάποια άλλη μελέτη του ίδιου πανεπιστημίου εξηγεί με λεπτομέρεια και τον ακριβή προστατευτικό μηχανισμό δράσης των ουσιών αυτών απέναντι στο ενδοθήλιο, το οποίο αποτελεί την εσωτερική «φόδρα» των αγγείων. Συγκρίνοντας, δε, την αντιοξειδωτική δυνατότητα δημητριακών ολικής αλέσεως, θα δούμε πως η βρώμη υπερτερεί σε σχέση με το καλαμπόκι και το σιτάρι. Φαίνεται λοιπόν πως η βρώμη οφείλει τις ευεργετικές δράσεις της όχι μόνο στις διαλυτές ίνες που εμπεριέχει αλλά και στα αντιοξειδωτικά της!
Η ανθοκυανίνη C3G αποτελεί την πιο ισχυρή ανθοκυανίνη που γνωρίζουμε σήμερα και είναι μια φυσική χρωστική που προσδίδει σκούρο χρώμα στις τροφές όπου τη συναντάμε, όπως τα μαύρα μούρα. Θεωρείται 40 φορές πιο προστατευτική από τη βιταμίνη Ε απέναντι στις ελεύθερες ρίζες που δημιουργούνται από τις ακτίνες UVB. Μελέτη του Πανεπιστημίου του Κεντάκι έδειξε πως η συγκεκριμένη, αλλά και άλλες ανθοκυανίνες, έχουν εξαιρετική νευροπροστατευτική δράση σε περιπτώσεις τοξικότητας από αλκοόλ! Αυτό που πρέπει να τονιστεί για την αξία των τροφών ως πηγές αντιοξειδωτικών είναι ότι σε αντίθεση με τα μεμονωμένα συμπληρώματα διατροφής, την ώρα που καταναλώνουμε σολομό δεν παίρνουμε απλά ασταξανθίνη, αλλά και πολύτιμα ω-3 λιπαρά, πρωτεΐνες και ιχνοστοιχεία. Τη στιγμή που εντάσσουμε τη βρόμη στο διαιτολόγιο μας δεν θωρακίζουμε τον οργανισμό μας απλώς με αβενανθραμίδες, αλλά και με διαλυτές φυτικές ίνες, βιταμίνες του συμπλέγματος Β και πρωτεΐνες. Και, τέλος, όταν μαζεύουμε μούρα από τις μουριές που βάφουν τα πεζοδρόμια, δεν προμηθευόμαστε μόνο ανθοκυανίνη C3G, αλλά και πολλά ακόμα αντιοξειδωτικά που εμπεριέχονται στους συγκεκριμένους καρπούς. Η παροχή λοιπόν πολύτιμων συστατικών από τις τροφές είναι μοναδική και αναντικατάστατη…
