Το χορταρικό με την οξεία, πιπεράτη γεύση συνοδεύει εξαιρετικά διάφορα πιάτα και σνακ αλλά κάνει και υπέροχες σαλάτες με πιο γνωστή την περίφημη ιταλική ρόκα-παρμεζάνα.
Η γεύση της είναι σε αρκετές περιπτώσεις αρκετά έντονη οπότε συχνά συνδυάζεται με χορταρικά με λιγότερο έντονο γευστικό χαρακτήρα για πιο ισορροπημένο αποτέλεσμα. Κατάγεται από τη βόρεια Αφρική, βρίσκεται στις περιοχές της Μεσογείου αυτοφυής (άγρια ρόκα) ή καλλιεργείται, ενώ τη βρίσκουμε και στη βόρεια Αμερική. Η ρόκα λοιπόν μπορεί να είναι χειμωνιάτικο χόρτο, διαδεδομένο σε χώρες της Μεσογείου ωστόσο καλλιεργείται και καταναλώνεται πλέον σε όλο τον κόσμο. Η έντονη, πικάντικη γεύση της ταιριάζει πολύ με σάλτσες με οξύτητα ενώ στην ιταλική κουζίνα, εκτός από σε σαλάτες, την απολαμβάνουν σοταρισμένη με λεμόνι και αλατοπίπερο ως συνοδευτικό ή την προσθέτουν ωμή σε πίτσα μόλις βγει από το φούρνο. Τα άνθη της είναι επίσης βρώσιμα και συχνά χρησιμοποιούνται ως γαρνιτούρα από τους σεφ. Στην Ιταλία είναι από τα χόρτα που αγαπούν πολύ και απολαμβάνουν ποικιλοτρόπως. Στη Ρώμη σερβίρουν ένα πιάτο, το stracceti, που είναι λεπτοκομμένο μοσχαρίσιο κρέας καλυμμένο με φύλλα ρόκας και φλοίδες παρμεζάνας ή με μοτσαρέλα και λιαστές ντομάτες ενώ στην Πούλια σερβίρεται στο cavatiéddi, ένα πιάτο με ζυμαρικά και σπιτική σάλτσα ντομάτας, όπου πασπαλίζεται στο τέλος με τυρί πεκορίνο.
Είναι πλούσια σε βιταμίνες Α και C, κάλιο και μεταλλικά στοιχεία καθώς και ψευδάργυρο ενώ στο παρελθόν θεωρούνταν αφροδισιακή και την κατανάλωναν για να ενισχύσουν την σεξουλική απόδοση και επιθυμία. Στη Σαουδική Αραβία ενθαρρύνονταν να τρώνε ρόκα μετά την ημέρα του γάμου τους ενώ πιστεύεται ότι αυτή η ιδιότητά της ήταν και η αιτία που είχε απαγορευτεί η καλλιέργειά της στα μοναστήρια.
Στην Ελλάδα είναι επίσης πολύ αγαπητή. Για του λόγου το αληθές, δείτε μερικές νόστιμες ιδέες για να τη βάλετε στο τραπέζι ΕΔΩ
