Από τις κουζίνες των καφενέδων, στους pocket χώρους εστίασης της Ανατολικής Θεσσαλονίκης και στο τιμόνι του πολυταξιδεμένου food truck του, που τόσο πολύ αγαπά να οδηγεί στις διαδρομές της αυθεντικής Ελλάδας. Και μέσα σε όλο αυτό το δημιουργικό πλαίσιο, να αναζητά τους παραγωγούς εκείνους που τον εμπνέουν και πάνε τις μαγειρικές του ένα βήμα παραπέρα.
Το ραντεβού μας κλείστηκε με δυσκολία και έπειτα από αρκετές αλλαγές. Και αυτό γιατί ο Θοδωρής Παστουρματζής, ταλαντούχος, αυτοδίδακτος σεφ (ο ίδιος προτιμά τον όρο «μηχανικός των γεύσεων»), αεικίνητος επιχειρηματίας, ανήσυχος food blogger και γενικά πολυπράγμων ως άνθρωπος, δυσκολεύεται τον τελευταίο χρόνο –όπως και ο ίδιος παραδέχεται– να χωρέσει μέσα σε ένα μόνο 24ωρο, όλες του τις υποχρεώσεις.
Το εκπληκτικό, όμως, στην περίπτωση του Θοδωρή, δεν είναι ότι καταφέρνει να κάνει ταυτόχρονα πολλά πράγματα μαζί, αλλά ότι καταφέρνει να τα κάνει όλα, εξίσου επιτυχημένα. Αυτό από μόνο του, πάντως, απαιτεί εξαιρετικό ταλέντο. «Και φιλομάθεια και επιμονή και μία μεγάλη δόση τρέλας» προσθέτει ο ίδιος σε αυτή μου την διαπίστωση.
Ας τα πάρουμε όμως τα πράγματα, από την αρχή. Ήταν μόλις 13 χρονών όταν ο πατέρας του, αντί για κατασκήνωση, εκείνο το καλοκαίρι του 1997, τον έστειλε στη βιομηχανία Σφολιατοειδών του Τάκη, για δουλειά. «Στην αρχή αντέδρασα αλλά μετά βλέποντας ότι είναι ωραίο να είσαι ανεξάρτητος οικονομικά, όχι απλώς μου άρεσε αλλά το επανέλαβα και για τα επόμενα 3 καλοκαίρια» θυμάται ο Θοδωρής. Έπειτα ήρθαν οι σπουδές στο Τμήμα Διεθνούς Εμπορίου στο ΤΕΙ Δυτικής Μακεδονίας, στην Καστοριά και ένα μεταπτυχιακό στο κομμάτι του Marketing και των Νέων Τεχνολογιών, που ωστόσο δεν πρόλαβε να ολοκληρώσει. Είχαν προλάβει να τον κερδίσουν οι κουζίνες, με τις «σειρήνες» της εστίασης να τον οδηγούν σε άλλα μονοπάτια, σε εκείνα που μέχρι σήμερα εξακολουθεί να βαδίζει.
Πίσω απ’ όλο αυτό το πάθος του για την μαγειρική, άρχισε να γιγαντώνεται και το ενδιαφέρον του να μάθει από που προέρχονται οι πρώτες ύλες. Έτσι πήρε τους δρόμους και ξεκίνησε την περιπέτεια της γνωριμίας του με μικρούς παραγωγούς, να δοκιμάζει γεύσεις πρωτόγνωρες από ανθρώπους που ήταν πρόθυμοι να μοιραστούν μαζί του τα μαγειρικά τους μυστικά και να μαθαίνει τέχνες και τεχνικές που του άνοιξαν νέους ορίζοντες, στη σκέψη αλλά και στα επαγγελματικά του βήματα.
Αποτέλεσμα όλων αυτών, να προκύψει ο ψηφιακός χαρακτήρας του foodscriber σε μία προσπάθεια σύνδεσης της digital δυναμικής με τον πλουραλιστικό κόσμο των αυθεντικών ελληνικών γεύσεων. Μέσα, λοιπόν, από το blog του foodscriber, σήμερα οι ακόλουθοι του Θοδωρή ταξιδεύουν μαζί του από τις Κυκλάδες, όπου δοκιμάζει καταπληκτικά τυροπιτάκια σε έναν κρυμμένο φούρνο, μέχρι την Πάτρα που ανακαλύπτει έναν Θεσσαλονικιό μαέστρο στην παραδοσιακή μπουγάτσα και την Κρήτη όπου επισκέπτεται μία φάρμα με λιόδεντρα βιολογικής γεωργίας στους πρόποδες του Ψηλορείτη.
Ωστόσο, όλες αυτές τις γνώσεις και τις εμπειρίες από τις αναζητήσεις του στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, αποφάσισε λίγο αργότερα να τις «φορτώσει» σε 4 τροχούς και σε ένα θηριώδες και ντιζαϊνάτο Food Truck. Το όνομα αυτού, «Το Καρτέλ των Γεύσεων» το οποίο και γρήγορα έγινε σήμα κατατεθέν του foodscriber, κατά κόσμον Θοδωρή Παστουρματζή, σε κάθε γωνιά της χώρας μας.
Τι είναι όμως το «Καρτέλ των Γεύσεων»;
Πρόκειται για μια Μονάδα Κινητής Εστίασης, η οποία, κατά βάση, παρέχει, κατόπιν συνεννόησης, υπηρεσίες private cooking σε επιχειρηματικές εκδηλώσεις, ενώ συμμετέχει και σε διάφορα food events και festivals, ανά την Ελλάδα. Ήδη όμως, από το προηγούμενο καλοκαίρι -και πλέον φέτος με μεγαλύτερη συνέπεια- οι Θεσσαλονικείς έχουν την τύχη να την απολαμβάνουν και σε σταθερό σημείο, καθώς το food truck του Θοδωρή, τραβά χειρόφρενο στο biscotto Experience Park (σε μία καταπληκτική παραθαλάσσια έκταση στην Ανατολική Θεσσαλονίκη), σερβίροντας burgers, sandwiches, steaks και πατάτες. Μέσα στην ίδια έκταση, τρία ακόμα pocket εστιατόρια και bars, φέρουν την υπογραφή του foodscriber (σε συνεργασία με την εταιρεία biscotto και τον Ν. Στασινό), με τον Θοδωρή να απέχει μεν από τις καθημερινές, λειτουργικές ανάγκες της κουζίνας τους, να αναλαμβάνει όμως πλήρως το κομμάτι του consulting. Ειδικότερα, δίπλα στο «Καρτέλ των Γεύσεων» μπορείτε να αναζητήσετε την εμπειρία του πρώτου Drive Thru χώρου («On Board Stories») που σερβίρει καφέδες και street food τσιμπολογήματα on the road, έπειτα να παραγγείλετε από το ρετρό VW Van της «Γκοφρέτα», breakfast, brunch ή μεσημεριανό και πλέον το απόγευμα να καταλήξετε στο Kalokeri apallou για τα πρώτα cocktails της βραδιάς, πάνω στην αμμουδιά της Πυλαίας και με φόντο το ειδυλλιακό ηλιοβασίλεμα.
Τα όνειρα όμως του Θοδωρή, δεν περιορίζονται μόνο στα στρέμματα αυτού του πάρκου. Άλλωστε, όπως και ο ίδιος παραδέχεται «δεν μπορώ να μείνω κλεισμένος για πολύ σε μία κουζίνα και βέβαια ούτε να νιώσω πληρότητα ή ευτυχία, όταν ασχολούμαι με ένα μόνο πράγμα αποκλειστικά». Έτσι, λοιπόν, εκτός από το consulting, τη δημιουργία ψηφιακού περιεχομένου, το blogging, τις υπηρεσίες catering και private cooking (τις οποίες επίσης τρέχει, όμως σε πιο χαλαρούς πια ρυθμούς), αλλά και το επιχειρείν, αποφάσισε να ασχοληθεί και με τις παραδοσιακές χειροποίητες πίτες, λανσάροντας σε συνεργασία με το εργοστάσιο Ζύμης ΠΙΤ.ΠΑ.ΛΕ, που εδρεύει στο Λάκκωμα της Θεσσαλονίκης, τη δική του σειρά παραγωγής. «Ήρθε η ώρα να τιμήσω τις πατρογονικές συνταγές και να αναδείξω την οικογενειακή μας παράδοση στον παστουρμά» μου λέει ο Θοδωρής, αναφερόμενος μεταξύ άλλων και στις παστουρμαδόπιτες που φτιάχνει και μέχρι στιγμής διοχετεύει στους πελάτες του, αποκλειστικά διαδικτυακά αν και σύντομα ευελπιστεί να οργανώσει και το κομμάτι του retail. Η οικογένεια του Θοδωρή, ήδη από την εποχή του προπάππου του, όπως μου εξηγεί, και με ρίζες που χάνονται στα βάθη της Ανατολής, έχει γράψει την δική της ιστορία στην παραγωγή του παστουρμά. «Πλέον, τέσσερις γενιές μετά, η ιστορία επαναλαμβάνεται. Τυχαίο άλλωστε το όνομα;» μου λέει ο Θοδωρής και χαμογελά.
Η ώρα πέρασε, ο ήλιος βούτηξε στη θάλασσα βάφοντας με χρώματα μαβιά την ανατολική ακτή της Θεσσαλονίκης και ο Θοδωρής με αποχαιρετά, επιστρέφοντας σπίτι, στους δύο γιους του, 8 και 4 ετών. Πόσο όμορφες εκπλήξεις και πόσο αναπάντεχα γοητευτικές συναντήσεις μου φύλαξε και αυτή τη φορά η συμπρωτεύουσα! Και για αυτό, λοιπόν, της οφείλω ένα μεγάλο ευχαριστώ!
