Μιχάλης Σεβαστέρης όταν ήταν μικρός ήθελε να γίνει ο Τζιμ Κάρεϊ, αλλά υπήρχε ήδη το πρωτότυπο. Μεγαλώνοντας ξεκίνησε ως επαγγελματίας παίκτης πόκερ, αλλά ούτε αυτό του βγήκε. Τελικά έγινε βίγκαν. Κάπου εκεί μεταξύ (φυτικού) τυρού και (βιολογικού) αχλαδιού έγινε stand up κωμικός και επιτέλους μοιάζει να βρήκε τον δρόμο του. Ακόμα ίσως να μην το έχει πιστέψει, ειδικά αν δει κανείς τις παραστάσεις του, όπου για 80 λεπτά, ακίνητος και ανέκφραστος, χαρίζει vegan friendly βραδιές κωμωδίας. Πραγματικά αστείες, γιατί τον όρο της stand up κωμωδίας τον έχουμε κάπως παρανοήσει στην Ελλάδα.
Ο καλεσμένος μας αυτού του μήνα λοιπόν μετέτρεψε την πραγματική περιπέτειά του προς τον βιγκανισμό σε μια παράσταση με τίτλο «Είμαι Vegan» & «Αψυχώ» στο Λος Άντζελε Comedy Club στην Ακρόπολη. Δύο ερωτικές απογοητεύσεις τον έκαναν να αρπάξει το μικρόφωνο και να ανέβει στη σκηνή να μιλήσει για όλα. Μια αράχνη και μια γυναίκα-αράχνη τον έκαναν να απαρνηθεί το κρέας και να ανακαλύψει την αστεία πλευρά του. «Νομίζω ότι το μικρόβιο για τον βιγκανισμό μου μπήκε όταν ήμουν μικρός στο σπίτι του παππού μου. Είχα βρει μια αράχνη στον κήπο, πήγαινα κάθε μέρα να δω τι κάνει και είχαμε γίνει φίλοι. ΟΚ από την πλευρά μου μόνο, αλλά μια φορά είχε ανέβει στο χέρι μου. Κάτι είναι κι αυτό! Κωμικός έγινα γιατί με χώρισε μια κοπέλα και μετά είχα γράψει αστεία για να την κερδίσω πίσω, αλλά της έστειλα μερικά από αυτά και με έκανε μπλοκ. Ε, δεν είχα τι να τα κάνω, οπότε τα δοκίμασα στη σκηνή», μου εξηγεί.
Τι τον οδήγησε να κάνει την εμπειρία του για τον βιγκανισμό παράσταση και ποια ατάκα προκαλεί το μεγαλύτερο γέλιο;
«Μιλάω για όλα τα πράγματα στη ζωή μου, οπότε δεν είναι ότι το κυνήγησα να γράψω για τον βιγκανισμό. Ένα κομμάτι που αρέσει αρκετά στο κοινό είναι το: “Είμαι βίγκαν, η οικογένειά μου δεν με καταλαβαίνει καθόλου”. Έρχεται η γιαγιά μου, μου λέει “σου ’φερα λίγο γαλατάκι να πιεις”, της λέω “γιαγιά δεν μπορώ να το πιω αυτό, είμαι βίγκαν” και μου απαντά “α, έχεις βήχα; Να σ’ το ζεστάνω λίγο;”. Ο ξάδερφός μου μου λέει “είσαι η ντροπή της οικογένειας”, του λέω “δεν θα μιλάς έτσι επειδή είμαι βίγκαν”, μου λέει “είσαι και βίγκαν;”».
Μιλώντας για έρωτες, οικογένεια και οργανικά προϊόντα, αναρωτιέμαι τι θα έκανε αν ο έρωτας της ζωής του έτρωγε κρέας και κάθε Τσικνοπέμπτη ξεκλήριζε έναν στόλο αμνοεριφίων; «Ο έρωτας της ζωής μου θα πρέπει να θέλει να ανοίξουμε μαζί βίγκαν φάρμα, οπότε αν παράλληλα τρώει κρέας και συμμετέχει σε βίγκαν φάρμα θα είναι περίεργο, αλλά ακούγεται καλό για έμπνευση κειμένων, οπότε δέχομαι».
Ανοιχτός στην αγάπη, ανοιχτός και στις ετερόκλητες ορέξεις. Ποιο είναι το πιο περίεργο σχόλιο που έχει ακούσει ποτέ για τους βίγκαν; Γιατί το θέμα του βιγκανισμού αντιμετωπίζεται με περίεργο τρόπο στην Ελλάδα; «Μάλλον της θείας μου που μου είχε πει πως δεν έχει σημασία που οι εξετάσεις μου είναι καλές, μπαμ και κάτω θα πεθάνω ξαφνικά αν δεν τρώω κρέας. Πλέον πολύ σπάνια θα ακούσω κάτι κακό για τους βίγκαν. Βρίσκομαι σε κίνδυνο να σταματήσει να δουλεύει όλο το stand up κείμενό μου για τον βιγκανισμό». Έχω παρατηρήσει τα τελευταία χρόνια μια αύξηση των κωμικών που συζητούν για τον βιγκανισμό. Ίσως η κωμωδία να ξεπερνά συλλογικά το στάδιο της «άρνησης» και να περνάει στο στάδιο της διαπραγμάτευσης και της αποδοχής, φέρνοντας τα αστεία και ενημερώνοντας το κοινό της στην πορεία. O Ντρου Λιντς και η Τιγκ Νόταρο μιλάνε πάντα στις παραστάσεις τους για τη φρίκη και την υποκρισία που συνεπάγεται η εκμετάλλευση των ζώων. Αναμένω ότι η edutainment (εκπαίδευση + ψυχαγωγία) που προσφέρουν οι κωμικοί πάνω στο θέμα θα ευαισθητοποιήσει τους ανθρώπους σχετικά με τις πραγματικότητες του κόσμου που δεν είχαν κατανοήσει προηγουμένως και θα τους βοηθήσει να ενθαρρυνθούν να ζήσουν με έναν βίγκαν τρόπο ζωής ή έστω να τον κατανοήσουν.
Ο Μιχάλης βρίσκεται κάπου στη μέση. Μπορεί τώρα να κάνει καριέρα από τις γαστρονομικές επιλογές του, αλλά το χιούμορ του παραμένει ωμό. Σαν καρπάτσιο ή σαν αμύγδαλο. Εκείνος πού τρώει στην Αθήνα; «Το Winner’s Vegan στο Σύνταγμα είναι φοβερό. Στο ισόγειο του Niki Athens Hotel ο Άλκης Μιχαήλ, στην οικογένεια του οποίου ανήκει το ξενοδοχείο, έχει δημιουργήσει ένα πραγματικά εμπνευσμένο μενού. Επίσης άνοιξε πρόσφατα στο Κουκάκι ένα μαγαζί με πολύ καλά βίγκαν παγωτά, που μέχρι τώρα έλειπε κάτι τέτοιο απ’ την Αθήνα. Sugar Killers λέγεται, να πάτε!», απαντάει. Λατρεύει τις βίγκαν ασιατικές σούπες και τα γλυκά, τα οποία, όπως αποκαλύπτει, του φαίνονται πιο νόστιμα από εκείνα που γίνονται με ζωικά προϊόντα. Αλλά μεταξύ μας τώρα, τι του έχει λείψει αυτά τα 11 χρόνια από την «πραγματική ζωή»; «Πιο πολύ μου λείπουν τα ψαρικά γιατί ακόμα δεν έχουμε φθηνά υποκατάστατά τους, όπως έχουμε, π.χ. μπιφτέκια. Αλλά σε 2-3 χρονάκια κάτι θα έχει βγει. Λέτε να ανοίξω την πρώτη βίγκαν ψαροταβέρνα;».
Φωτογραφίες: Σίσσυ Μόρφη
